ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821/Τη 8 8βρίου 1832 από Στεφάνι/ΔΑΝΕΙΑ!/ΕΜΦΥΛΙΟΣ!/ΛΗΣΤΕΙΑ ΕΚ των ΑΝΩ και ΚΑΤΩ!/ΔΙΑΙΡΕΙ και ΒΑΣΙΛΕΥΕ!

(ΛΗΣΤΕΣ ! 1880)

    Το παρακάτω  αντίγραφο είναι από τα Αρχεία του Κράτους και αναδημοσιεύεται στο βιβλίο του Π. ΜΠΙΜΠΗ " ΤΟ ΧΕΛΙ και η συμβολή του στούς Αγώνες του Έθνους"

Προς τον γενναιότατον στρατηγόν κ. Δ. Τζόκρην,

Μέλος της Στρατιωτικής Επιτροπής

Εις Άργος

      Γενναιότατε στρατηγέ!

         Έλαβον την υπ΄ αριθ. 65 πρόσκλησιν της Σ(εβαστής) Στρατιωτικής Επιτροπής και είδον τα όσα με επιφορτίζει διά την σύναξιν των προβατονομίων της επαρχίας Κορίνθου. Διά της αυτής ειδοποιούμαι ότι ο στρατηγός Κριε-ζιώτης έρχεται ενταύθα διά την υπόθεσιν των χρημάτων του, τον οποίον να συντρέξω και εις ταύτην την υπόθεσιν, διά να λάβη τέλος ογλήγορα η σύναξίς του.

        Άμα λοιπόν όπου έλαβα την διαταγήν διευθύνθην εις τον Άγιον Βασίλειον και ανταμώθην μετά του Ν. Κριεζιώτου και ωμιλήσαμεν εκτεταμένα διά την υποθεσίν του, και δεν εκατάλαβα άλλο ειμή τους πρωτυτερινούς σκοπούς του να μεταχειρίζεται, λέγοντάς μοι ότι από τριάντα χιλιάδες γρόσια, όπού είναι το τμήμα του Αγίου Βασιλείου, θέλει να λάβη τριάντα πέντε άνευ προφασιολογίας, και από την Πιάδα, όπου ήτον τόσες, ζητεί περί πλέον δύο χιλιάδας, και ακολούθως εις τα λοιπά χωρία ζητεί περί πλέον. Εγώ δε του απεκρίθην ότι από την νόμιμην αναλογίαν οπού ήτον εις την δημοπρασίαν δεν δύναμαι να του δώσω ούτε οβολόν φόρου περιπλέον, αυτός επιμόνως τα ζητεί από τους κατοίκους να τα λάβη, φοβερίζοντας και αν δεν τα εμβάσουν τα ειρημένα και περί πλέον χρήματα εντός δύο ημερών, θέλει μεταβή εις τα χωρία των να τα λάβη διπλασίως και τυραννικώς, ως και εμέ του ιδίου ετόλμησε να μου τα ειπή. Και ακούοντας ταύτα αναχώρησα εις την θέσιν μου ενεργών την νόμιμον σύναξιν από τους κατοίκους, η οποία ημπορεί να αργοπορήση μερικάς ημέρας, και η αναχώρησίς μου εις την καταμέτρησιν των προβατνομίων δύναται αυτός να βιάση τους κατοίκους, και να τους ζημιώση ουκ ολίγον.

        Διά τούτο λοιπόν σας ειδοποιώ με τον επίτηδες παρόντα τους κακούς σκοπούς του, και ομιλήσετε μετά της συνεπιτροπής σας, διά να γενή οικονομία της συντάξεως των χρημάτων μετά δέκα ημερών προθεσμίας, ώστε οπού και οι κάτοικοι να ευκολυνθούν από την σύνταξιν, και αυτός να μην ζημιωθή εις το δίκαιον του. Διότι ο ειρημένος κ. Ν. Κριεζιώτης να κάθεται με όλον το υπό την οδηγίαν του σώμα εις τον Άγιο Βασίλειον και ταυτοχρόνως να ζητή περί πλέον της αναλογίας του και φοβερίζοντάς τους είναι πάντη δύσκολον να συναχθώσι, αν δεν αναχωρήση από ταύτην την θέσιν να λάβωσιν ανακούφωσιν οι κάτοικοι να τα συνάξουν, αφήνοντας όμως ολίγους διά να τα συνάξουν, αφήνοντας όμως ολίγους διά να τα περιλάβουν, και όχι ως αυτός ζητεί. Ούτος λοιπόν παρακαλείται ο αχώριστος αδελφός μοι να ενεργήση τα δέοντα και τον πλέον ευσχημότερον τρόπον. Μένω εν τη αδελφική αγάπην σας.

        Τη 8  8βρίου  1832, από Στεφάνι              Ο ως αδελφός σας

                                                                                Γ: λύκος

        Στέλλω τον εδικόν μοι Μήτζην επίτηδες διά να σας ειπή προφορικώς τα όσα μέτ΄ αυτού ωμίλησα, και μετά του ιδίου Μήτζη μας ειδοποιείτε ότι νέα έχετε.

                                                                                     Ο ίδιος

 ===============================================================

 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

1) Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΥΚΟΣ ήταν αγωνιστής του 1821!

«Ο καπετάνιος ούτος ήταν από το χωρίον Χέλι. Υπηρέτησεν δε την πατρίδα στρατιωτικώς εντός και εκτός της Πελοποννήσου, παρακολουθών πάντοτε τον στρατηγόν Νικήταν Σταματελόπουλον. Πολύ δε συνετέλεσεν εις την πολιορκίαν της Κορίνθου, και ιδίως επί της εποχής του Δράμαλη κατά την περίφημον μάχην του Αγιονόρι, όταν ο Δράμαλης επέστρεψεν από την Αργολίδα εις την Κόρινθον.» 

2) Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΡΙΕΖΩΤΗΣ ήταν αγωνιστής του 1821!
 Στρατηγός του ελληνικού επαναστατικού στρατού με αρκετές νίκες στο ενεργητικό του όπως το 1823 κατά του Ομέρ Μπέη στην Κάρυστο, ενώ συμμετείχε στην πολιορκία της Αθήνας ενισχύοντας την πολιορκημένη Ακρόπολη και στην τελευταία μάχη της ελληνικής επανάστασης το 1829 στην Πέτρα Βοιωτίας.

Μετά την επανάσταση εντάχθηκε στο Γαλλικό Κόμμα και διετέλεσε νομοτηρητής. Ήταν επικεφαλής της Επανάστασης του 1843 στην Εύβοια και τον επόμενο χρόνο εξελέγη πληρεξούσιος στην Α' Εθνική Συνέλευση. Εξελέγη πληρεξούσιος και στην Β' Εθνική Συνέλευση της Αθήνας. Πέθανε το 1853. 

        3) Επιστολή προς τον Γκούρα του Γ. ΚΩΛΕΤΗ

        "Φίλε στρατηγέ, εχθές πήραμε διακόσιες χιλιάδες τάλαρα από το δάνειο. Αυτές τις μέρες θ’άρθουν κι άλλα. Μέσα στην ερχόμενη εβδομάδα θα σου στείλουμε χρήματα για τους μιστούς και τα γεμικλίκια. Χαιρέτησε μου τους αξιωματικούς και τους στρατιώτες του τάγματος σου.

Ανάπλι 12 Ιούλη 1824
Ο Φίλος σου Γιάννης Κωλέτης" 

   

     4) Προκήρυξη σταλθήσα ξεχωριστά στον κάθε καπετάνιο Ρουμελιώτη  από τον ΓΙΑΝΝΗ ΚΩΛΕΤΗ.

«Αδελφέ, οι Μοραΐτες λύσσαξαν από τα πολλά πλούτη που άρπαξαν από τους Τούρκους της Τριπολιτσάς, τ’ Αναπλιού, του Λάλα, της Κορίνθου, της Μονεμβασιάς, του Νιόκαστρου και των άλλων μερών και γίνηκαν δερεμπέηδες και θέλουν να μείνουν στο ποδάρι του Κιαμήλμπεη και των άλλων μπέηδων κι αγάδων. Και σείς τρέχετε αυτού χωρίς ψωμί, χωρίς τσαρούχι, χωρίς φορέματα, με μια παλιόκαπα, καταβασανίζεστε. Τι περιμένετε λοιπόν; Άλλη καταλληλότερη κι ευτυχέστερη περίσταση δε θα βρείτε ποτέ για να πλουτίσετε όλοι σας, μεγάλοι και μικροί. Τώρα άνοιξαν για σας δυό βρυσομάνες για να πλουτίσετε, οι λίρες του δανείου και τα πλούσια πλιάτσικα του Μοριά. Τι άλλο θέλετε;»

 Πηγές: ΒΙΚΙΠΑΙΔΙΑ - ΦΩΤΑΚΟΣ - http://www.arcadians.gr

============================================================

============================================================

 Από το βιβλίο του Π. ΜΠΙΜΠΗ ¨ΤΟ ΧΕΛΙ"

 Σελ. 235-236

58.Ληστές από το Χέλι

       Μετά το 1833 ακολουθεί μια περίοδος που εκδηλώνεται συστηματικά η ληστρική ζωή σε όλη την Ελλάδα. Στην αρχή βιοτικές ανάγκες ήσαν η μοναδική αιτία για να γίνει κανένας ληστής. Με την πάροδο του χρόνου η ληστρική ζωή έγινε μόδα και πάρα πολλοί για διάφορους λόγους επιδόθησαν σε αυτή.

          Από το 1850 όμως παρατηρείται μια έξαρση της ληστρικής ζωής σε όλη την Ελλάδα και οι ληστοσυμμορίες λυμαίνονται όλη τη χώρα. Το Χέλι δεν υστέρησε και στο τομέα αυτόν και σε αυτήν ειδικά την περίοδο ανέδειξε αρκετούς ληστές που την πρώτη θέση κατέχουν οι Λύγκοι, πρώτος ο Αρχηλήσταρχος Γεώργιος Λύγκος, ο γέρος , ο επιλεγόμενος και παππούς και μετά από αυτόν ο ανιψιός, ο Λήσταρχος Αναστάσιος Λύγκος, ο επιλεγόμενος Λεβέντης.

          Ο Γεώργιος Λύγκος ήταν ψηλός, ισχνός με μακριά γενειάδα, με πυκνά μαύρα φρύδια, ήταν ο εξυπνότερος και ο πολιτικότερος από όλους τους ληστές της εποχής εκείνης. Ο Γέρο Λύγκος, ο παππούς , ποτέ δεν εγκημάτισε, δεν είχε σκοτώσει κανέναν και δεν φυγοδκούσε πριν γίνει ληστής. Το σκιάχτρο της Στρατιωτικής θητείας τον είχε κυνηγήσει από το χωριό και από τις πολιτείες και νεώτατον ακόμα , λεβέντη, τον είχε σπρώξει στα απόκρημνα βουνά της Πελοποννήσου και στις χαράδρες μακριά από τα αποσπάσματα.

          Την δεκαετία του 1850 η Στρατιωτική θητεία ήταν δησβάσταχτο φορτίο ιδιαίτερα από τους χωρικούς. Όταν επρόκειτο να γίνει η κλήρωση για το Στρατιωτικό, θρήνος και οδυρμός επικρατούσε σε όλο το χωριό. Οι μανάδες, κλαίγανε τα παιδιά τους, τα οποία θα φευγαν για τις Πόλεις, για την Πρωτεύουσα, για να υπηρετήσουν στις Καζάρμες και ο αποχωρισμός ήταν συγκινητικότατος, σαν να επρόκειτο να μην ξαναϊδούν ποτέ τον κληρωτό οι γονείς του, τα αδέρφια του και οι άλλοι συγγενείς.

          Όταν κληρώθηκε ο Γεώργιος Λύγκος στο Χέλι και είρθε η ώρα να παρουσιαθεί Στρατιώτης, αυτός δεν φάνηκε στη χώρα, στην Καζάρμα (Στρατώνας), αλλά πήρε το τουφέκι του και έγινε άφαντος από τα αποσπάσματα που τον κυνηγούσαν. Στην αρχή έπαιρνε ψωμί για να ζήσει, έπειτα άρχισε να κλέβει γιδοπρόβατα και μετά ήρθαν στο μυαλό του και τα λεφτά, γιατί κατάλαβε πως με τα λεφτά μπορούσε να αγοράσει ότι δήποτε. Έπειτα μάζεψε και άλλους και έφτιαξε ολόκληρη ληστοσυμμορία που για αρκετά χρόνια δρούσε στην Πελοπόννησο, στην Αττική και στην Βοιωτία.

          Ο Αναστάσιος Λύγκος ή Λεβέντης, ο ανιψιός του γέρου, επιδόθηκε στη ληστρική ζωή λίγο καιρό πριν από τη μεταπολίτευση του 1862 και δεν θα το έκανε αυτό, αν τα αποσπάσματα δεν τον πίεζαν στο χωριό για να αποκαλύψει που βρισκόταν ο θείος του, Γεώργιος Λύγκος, και τον απειλούσαν ότι θα κλείσουν αυτόν στη Φυλακή. Έτσι πήρε και αυτός το τουφέκι του και πήγε, βρήκε τον μπάρμπα του και εντάχθηκε στη συμμορία του για αρκετό καιρό, για να κάνει αργότερα δική του συμμορία.

          Εκτός από τους δύο παραπάνω Χελιώτες ληστές, είναι ακόμα γνωστοί και άλλοι δύο. Ο ληστής Κίτσος που το πραγματικό του όνομα ήταν Χρήστος Οικονόμου ή Νυφίτσας και ήταν και αυτός ανιψιός του Γέρο Λύγκου, ήταν ξανθός, νέος, καθαρός και ωραίος και το 1871 σχημάτισε δική του συμμορία από τους Καδή, Μάγερα και Κουρκούμπα.

          Ο επόμενος ληστής από το Χέλι ήταν ο Κουλός ο οποίος τον περισσότερο καιρό ήταν μαζί με τον Λύγκο. Λεπτομέρειες για τη δράση των ληστών που η καταγωγή τους ήταν από το Χέλι, αναφέρονται σε ειδικό βιβλίο με τίτλο «ΛΗΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΛΙ» που έχει κυκλοφορήσει σε ελάχιστα αντίτυπα (σε φωτοτυπίες από δακτυλογραφημένο κείμενο), το έτος 1995. 

================================================================

 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΑΣΜΑ!

Μην τον είδατε, τον απαντήσατε

το Λίγκο το λεβέντη, τον αρχιληστή;

-Χτες τον είδαμε, τον απαντήσαμε

σ' ενού πασά τη στάνη, που 'τρωε κι έπινε,

αρνιά και γουρνοπούλες τον ταίζανε

πεντέξι βλαχοπούλες τον κερνάγανε,

κι μικρότερη τον κουβέντιαζε

-για δεν παντρεύεσαι, να πάρεις βλαχοπούλα

σαν κι εμένανε και σαν την αδερφή μου.

                                              (Λαογραφία Δ' 63, 6)

========================================================================

 Τα περί Λύγκου αποτυπώθηκαν και ως παρωδία στην κινηματογραφική ταινία του 1959 - "ΛΥΓΚΟΣ Ο ΛΕΒΕΝΤΗΣ Ο ΑΡΧΙΛΗΣΤΗΣ" 

 

Σύνοψη της υπόθεσης της ταινίας :

Βρισκόμαστε στα 1900 και μια νεαρή αριστοκράτισσα, η Ευτυχία Νοταρά, επισκέπτεται με τον πατέρα της τα κτήματα της οικογένειας στο Χέλι Ερμιονίδος. Εκεί γνωρίζει κι ερωτεύεται τον όμορφο μπιστικό τους, τον Τάσο Λύγκο, τον λεβέντη, του οποίου η αδελφή Μαριώ αγαπά τον πλούσιο Κίτσο. Όταν η σχέση των δύο νέων γίνεται ευρύτερα γνωστή, ο Λύγκος ζητάει από τον Κίτσο να παντρευτεί την αδελφή του, γιατί αλλιώς θα τον σκοτώσει. Μια άλλη κοπέλα, η Διαμάντω, που είναι επίσης ερωτευμένη με τον Κίτσο, γίνεται αιτία να πεθάνει ο τελευταίος, ενώ για το θάνατό του κατηγορείται ο Λύγκος που αναγκάζεται τώρα να βγει στα βουνά. Περνά καιρός κι όταν το απόσπασμα της χωροφυλακής τον έχει περικυκλώσει, η αποκάλυψη της αλήθειας θα του σώσει τη ζωή, αλλά δεν θα μπορέσει να κάνει γυναίκα του την Ευτυχία. Οι σφοδρές αντιρρήσεις του πατέρα της και η αγάπη μιας άλλης γυναίκας, της Αστέρως, θα κάνουν την Ευτυχία να βγει για πάντα από τη ζωή του, επιστρέφοντας στην Αθήνα.

=========================================================================

=========================================================================
             Ο Μηρυκασμός της "Ληστείας" διαχρονικά στην Ιστορία ! Σχετικό το παρακάτω κείμενο:

  ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΑΝΕΚΔΟΤΑ

Αλλά και σ' όλα τ' άλλα μέρη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ο Ιουστινιανός τα ίδια έκανε: διάλεγε τους πιο διεφθαρμένους ανθρώπους και τους πουλούσε τα αξιώματα εισπράττοντας για αντίτιμο μεγάλα χρηματικά ποσά γιατί κανένας έντιμος άνθρωπος ή έστω και κάπως συνετός δεν θα έβαζε ποτέ στο νου του να πληρώσει με δικά του χρήματα το προνόμιο να ληστεύει αθώους ανθρώπους.

Μόλις έπαιρνε ο Ιουστινιανός το χρυσάφι αυτό από τους ανθρώπους με τους οποίους τα είχε συμφωνήσει, τους παρείχε πλήρη ελευθερία να κάνουν τα πάντα εις βάρος εκείνων που βρίσκονταν στην εξουσία τους. Από κει και πέρα οι άνθρωποι αυτοί ήταν προορισμένοι να οδηγήσουν στην καταστροφή ολόκληρη την περιοχή της δικαιοδοσίας τους μαζί με τους κατοίκους της κι όλα τα πλούτη να τα έχουν πια αυτοί. Το αντίτιμο του αξιώματός τους το κατέβαλλαν σ' αυτόν που τους το είχε εκχωρήσει παίρνοντας δάνεια από την τράπεζα με πολύ υψηλούς τόκους. Γι' αυτό, όταν ανελάμβαναν τα καθήκοντά τους στις διάφορες πόλεις, δεν είχαν άλλο στο νου τους παρά πώς θα ξεπλήρωναν το χρέος στους δανειστές τους και πώς οι ίδιοι θα συγκαταλέγονταν στο εξής μεταξύ των πλουσιοτέρων, κι έτσι προξενούσαν πάντα στους πολίτες κάθε λογής συμφορές μια και οι πράξεις τους δεν συνεπάγονταν ούτε κίνδυνο κανένα ούτε δυσφήμιση. Αντίθετα, όσο περισσότερους απ' αυτούς που έπεφταν στα χέρια τους κατάφερναν να σκοτώσουν και να ληστέψουν, τόσο μεγαλύτερη δόξα τους αναλογούσε.

Η ονομασία "φονιάς" και "ληστής" αντιστοιχούσε γι' αυτούς στην ονομασία "δραστήριος". Ωστόσο, μόλις ο Ιουστινιανός έπαιρνε είδηση ότι κάποιος αξιωματούχος είχε αποκτήσει μεγάλα πλούτη, έβρισκε κάποια πρόφαση για να τον παγιδέψει και να του πάρει μεμιάς όλα μαζί τα χρήματά του.
===================================================================

=========================================================================

 20-03-13

Σωτήρης Ριζόγιαννης

=========================================================================
 
Υ.Γ. 
       1)  (Από την ανάρτησή μου -019)
 ''"""Άφήνει τα τέρατα – ανεμογεννήτριες και διώχνουν τις νύμφες από το Νυμφαίο θα αφήσει να ισοπεδώσουν και τις σπηλιές στο Τρητό  για να μη κρύβεται  ούτε η εναπομείναντα  αύρα του Λιονταριού της Νεμέας , να χαθεί και η αύρα του Ηρακλή. και να ξεριζωθεί ο άγριο- ελαιώνας από τον οποίο  φτιάχνονταν Ηράκλεια ρόπαλα.

         « ἐκ Κλεωνῶν δέ εἰσιν ἐς Ἄργος ὁδοὶ δύο, ἡ μὲν ἀνδράσιν εὐζώνοις καὶ ἔστιν ἐπίτομος, ἡ δὲ ἐπὶ τοῦ καλουμένου Τρητοῦ, στενὴ μὲν καὶ αὐτὴ περιεχόντων ὀρῶν, ὀχήμασι δέ ἐστιν ὅμως ἐπιτηδειοτέρα. ἐν τούτοις τοῖς ὄρεσι τὸ σπήλαιον ἔτι δείκνυται τοῦ λέοντος» (Παυσανίας)''"""

        2)  Η σπηλιά που εφόνευσε ο Ηρακλής το λιοντάρι της "Νεμέας" είναι επί του Τρητού (Τρίκορφου) και είναι γνωστή στους Στεφανιώτες ως " Σπηλιά του Λύγκου"! Φαίνεται την είχε και γιά κρησφύγετο ο ληστής Λύγκος όπως και το Λιοντάρι της "Νεμέας"  -Η ΣΠΗΛΙΑ ΕΧΕΙ ΔΥΟ ΕΞΟΔΟΥΣ!!!