Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ !(ΕΜΦΥΛΙΑΚΑ) !!!

                                  =================                                    

ΠΗΓΗ: ΒΙΒΛΙΟ "ΒΙΒΛΟΣ ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΣΙΑΣ" ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΣ -1961

==============================================                                                                                  Προς

                                                                    Την Κ.Ε του Ε.Λ.Α.Σ

          Λαμβάνομεν την τιμήν να σας υποβάλωμε συνημμένα αντίγραφα από διάφορα έγγραφα που μας υποβλήθηκαν από την Ο.Μ.Μ και την VIII Μεραρχία.
       Ιδιαίτερη σημασία νομίζομεν πως έχει έγγραφο του Λοχαγού Αστερίου Μιχαλάκη στο Γερμανό Λοχαγό Στράκ. Στο αρχείο του Γ.Σ υπάρχει αντίγραφο με ιδιόχειρη υπογραφή του ίδιου του Μιχαλάκη.Επίσης υπάρχει και η απόδειξη για τα 20 χρυσά φράγκα.
       Απ΄τ΄άλλα έγγραφα στο Γεν. υπάρχουν αντίγραφα

                                                           ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΣΑΡΑΦΗΣ

                                                                 Διά την ακρίβειαν

Κοινοποίησις                                          Το ΙΙα Γραφείον

Κ.Ε του ΕΑΜ

Π.Γ του ΚΚΕ (υ.τ.ε)                                                               (Τ.Σ.Υ)

ΙΙα Γραφείον (υ.τ.ε)

 ---------------------------------------

25-9-44

Προς

Τον Λοχαγόν Στράκ

Διοικητήν ΙΙουν Γραφείου

         1.Δημιουργία ισχυράς δυνάμεως ΕΔΕΣ/τακτικού στρατού πλαισιωμένου με αξ/κούς με αντικειμενικόν σκοπόν την κατάληψιν, ολοκλήρου της Μακεδονίας και εκμηδένησιν των συνεργαζομένων με τους Ρώσσους, Βουλγάρους και Τίτο δυνάμεων του ΕΛΑΣ

2. Ο στρατός του ΕΔΕΣ προκειμένου να εκκενωθώσι εδάφη κατεχόμενα υπό Γερμανικών τμημάτων θα καταλαμβάνη ταύτα εις τρόπον ώστε, βαθμηδόν ολόκληρος η Μακεδονία να περιέλθη εις χείρας του ΕΔΕΣ.

3. Τα Τάγματα ασφαλείας να ενταχθώσιν εις τα τμήματα του ΕΔΕΣ, διά να εμποδισθή διαρροή των ανδρών των Ταγμάτων προς τον ΕΛΑΣ και ΕΑΜ κατόπιν των τελευταίων δηλώσεων του Παπανδρέου,εξ αιτίας των οποίων οι άνδρες των Ταγμάτων φοβούμενοι ότι θα κατηγορηθούν ως ΠΡΟΔΟΤΑΙ ταλαντεύονται μεταξύ παραμονής των ή προσχωρήσεως εις τον ΕΛΑΣ.

4.Να επιτραπή προσέγγισις πλοίων εις την Χαλκιδικήν(Κασσάνδραν) προς μεταφοράν Αγγλικού πολεμικού υλικού διά τον εξοπλισμόν του στρατού του ΕΔΕΣ.

5. Να μη γίνει επιχείρησις εναντίον της Χαλκιδικής υπό των Γερμανών δεδομένου ότι αύτη θα γίνη υπό των τμημάτων ΕΔΕΣ.

Δεν δύναται δε να συνεργασθούν εμφανώς τα τμήματα του ΕΔΕΣ με Γερμανικά τμήματα ούτε και δύνανται να δράσουν εναντίον του ΕΛΑΣ όταν θα υπάρχουν πλησίον και Γερμανικά τμήματα.

    6. Παροχή υπό των Γερμανών ποσότητος βαρέως οπλισμού ήτοι: 

                          Οπλοπολυβόλων

                         Πολυβόλων

                         Αυτομάτων2-4 όλμων
και χειροβομβίδων με ανάλογον αριθμόν φυσιγγίων.

7.Να ανεχθούν οι Γερμανοί αποβίβασιν τμημάτων ΕΔΕΣ εις Χαλκιδικήν τα οποία κινούμενα προς βορράν θα προωθηθούν διά την γενικήν εκκαθάρισιν από ΕΛΑΣ και προσβολήν Βουλγαρικών και Κομμουνιστικών συμμοριών γενικώς μέχρι Ελληνικών συνόρων.

Δυνατόν να γίνη και προώθησις εις Βουλγαρικόν έδαφος. Τα τμήματα ταύτα και όλη η ενέργεια θα γίνη εν αγνοία των ΄Αγγλων.

Βραδύτερον όταν αποκαλυφθή η δράσις θα δηλωθή ότι πρόκειται περί επαναστάσεως.

8. Εάν παραστή ανάγκη ελαφράς μετακινήσεως γερμανικών τμημάτων προς ενέργειαν επιχειρήσεων εναντίον του ΕΛΑΣ, τούτο να δύναται να πραγματοποιηθή.

Εν ουδεμία περιπτώσει επιτρέπεται να γνωσθή το κείμενον εις οιονδήποτε εξαιρέσει υπευθύνων αξ/κών.

                                                                      Υπογραφή

                                                              Αστέριος Μιχαλάκης

                                                                 Διά την ακρίβειαν

    Το ΙΙα Γραφείον Γ.Σ ΕΛΑΣ (Τ.Υ)

------------------------------------------------------------------------------

Απόδειξης 20 χρυσών φράγκων

΄Ελαβον ο υπογεγραμμένος Μιχαλάκης Αστέριος παρά του αρχηγού του Ε.Ε.Σ. κ. Κισσά Μπατζάκ το ως άνω φράγκα χρυσά είκοσι(20) διά έξοδα διατροφής διά την πορείαν 60 ανδρών.

                                                                          Θεσ/νίκη 6-Χ-44

                                                                                       

                                                                          Ο Λαβών

                                                                                                                .                                                                         Υπογραφή

                                                                  Αστέριος Μιχαλάκης

                Ακριβές αντίγραφον εκ του εις χείρας μας πρωτοτύπου

                                     Το ΙΙα Γραφείον Γ.Σ ΕΛΑΣ

                                                        (Τ.Υ)

---------------------------------------------------

ΑΠΟΡΡΗΤΟΝ                                            Αριθμός Αντιτύπων(2)

ΠΡΟΣ: Δ/νσιν Ιστορίας                               Αύξ.Αριθ. Αντιτ. 1

Στρατού/ΓΕΣ                                       ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ

                                                                    ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ

                                                                    ΚΛΑΔΟΣ Γ/Ι

ΚΟΙΝ: Κ.Υ.Π/Γ/Ι                                        αριθ. 250/23/119

                                                                   Β.Σ.Τ 902 τη 28 Απριλίου 1955

                                                                   Συν. τω σχεδίω 15

                                                                   Συν. τω εγγράφω 15

ΘΕΜΑ : Στοιχεία περί Ε.Α.Μ

ΣΧΕΤ : Υμέτερον Φ.70/5/402602/15-2-55

  1. Επί ύπερθεν υμετέρου, διαβιβάζεται προσηρτημένως αντίγραφον της αιτηθείσης περιληπτικής εκθέσεως περί ΕΑΜ, συν τη πληροφορία ότι αύτη συνετάγη διά το Αμερικανικόν περιοδικόν COLLIER'S και βάσει των υπ΄αυτού τεθέντων ερωτημάτων.
     2. ΄Εχομεν την γνώμην ότι τα στοιχεία ταύτα δεν θεωρούνται αρκετά διά ιστορικήν ανασκόπισιν της κατοχικής περιόδου όσον αφορά την δράσιν ωρισμένων οργανώσεων.

                                                                   ΝΑΤΣΙΝΑΣ ΑΛΕΞ

Κλ.Γ/Ι/Κ.Υ.Π                                           Συν/ρχης - Δ/ντής

(Τ.Σ.Υ)

ΤΣΙΤΣΙΛΩΝΗΣ ΚΩΝ.

Ταγ/ρχης

--------------------------------------------------------------------------------------------

Δ/σιν Ιστορίας Στρατού /ΓΕΣ υπ΄αριθ. 1

Κ.Υ.Π./Γ/1                                                -« - 2

(Κ.Λ)                                                                                     ΑΠΟΡΡΗΤΟΝ

Χρόνος ιδρύσεως και διαλύσεως του Ε.Α.Μ - Οι πραγματικοί σκοποί του.

          Το λεγόμενον «Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο» (ΕΑΜ) ιδρύθη την 27ην Σεπτεμβρίου 1941 κατόπιν πρωτοβουλίας του ΚΚΕ αποτελεσθέν εκ των κάτωθι οργανώσεων και πολιτικών κομμάτων.

          1. Κομμουνιστικόν Κόμμα Ελλάδος

          2. Σοσιαλιστικόν Κόμμα

          3. Ελληνική Λαϊκή Δημοκρατία

          4. Αγροτικόν Κόμμα Ελλάδος

          5. ΄Ενωσις Ελευθέρων Ελλήνων

          6. Σοσιαλιστική Εταιρεία                 

          7. Πανυπαλληλική Οργάνωσις

          8. Εργατικόν Κέντρον

          9. Δημοκράτης        

          10. Ελευθερία

          11. Φιλική Εταιρεία

Εξ αυτών των πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων ήσαν απροκαλύπτως κομμουνιστικά το 1ον και το 4ον. Το δεύτερον και τοτρίτον, τα οποία αργότερον συγχωνεύθησαν και αποτέλεσαν το Σ.Κ -ΕΛΔ, ήσαν σοσιαλδημοκρατικά και εχρησιμοποήθησαν από τους κομμουνιστάς ως προθήκαι υπό το πρόσχημα της ισοτίμου συνεργασίας. Πράγματι, δεν απετέλουν παρά μίαν μικράν μειοψηφίαν εντός του ΕΑΜ, ανίκανον να μεταβάλη τον χαρακτήρα της οργανώσεως ο οποίος καθωρίζετο αποκλειστικώς υπό των κομμουνιστών αι υπόλοιπαι οργανώσεις είχον ιδρυθεί υπό των ιδίων των κομμουνιστών ή ηλέγχοντο εκ του αφανούς υπ΄αυτών. Τούτο ήτο απλούν τέχνασμα προς εξαπάτησιν του λαού και των δύο συνεργαζομένων κομμάτων (Σ.Κ - ΕΛΔ) διά της δημιουργίας της εντυπώσεως ότι το ΕΑΜ ήτο συνασπισμός ανεξαρτήτων δήθεν «απελευθερωτικών» οργανώσεων και όχι αποκλειστικόν δημιούργημα και όργανόν των όπως ήτο εις την πραγματικότητα.

Διά ν΄αντιληφθώμεν πληρέστερον τον πραγματικόν χαρακτήρα του ΕΑΜ πρέπει να έχωμεν υπ΄όψει μας την τακτικήν του διεθνούς κομμουνισμού κατ΄εκείνην την περίοδον. Η τακτική αυτή, γνωστή ως τακτική των «ενιαίων μετώπων» (εκ των κάτω και εκ των άνω) καθωρίσθη υπό του 7ου Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς, τον Αύγουστον του 1935 και απέβλεπε εις την δημιουργίαν συνασπισμών μεταξύ πολιτικών, επαγγελματικών, εκπολιτιστικών, αθλητικών κλπ. οργανώσεων με την συμμετοχήν των κομμουνιστών, υπό το πρόσχημα κοινών δήθεν επιδιώξεων και κατόπιν φαινομενικής εγκαταλείψεως υπό των κομμουνιστών των ιδιαιτέρων επιδιώξεών των. Εις την πραγματικότητα το «ενιαίον μέτωπον», διά του οποίου τον σχηματισμόν ανελάμβανον οι κομμουνισταί την υποχρέωσιν να μην ομιλούν περί των απωτέρων σκοπών των, διά να μη περιορίσουν την χωριτικότητά του, εξυπηρέτει μόνον τους ιδικούς των σκοπούς διότι τους έδιδε προσωρινούς συμμάχους διά την κατάκτησιν των αμέσων αντικειμενικών σκοπών της προσπαθείας των. Ωστόσω εάν το «ενιαίον μέτωπον»  να παρασύρη τόσα κόμματα της αντιπολιτεύσεως κα ιοργανώσεις ώστε να κατακτήση κοινοβουλευτικώς την εξουσίαν, όπως συνέβη εις την Ισπανίαν, οι κομμουνισταί δεν θα εβράδυνον να θέσουν υπό των έλεγχό των τα βασικά στηρίγματα της κρατικής εξουσίας(στρατόν, αστυνομίαν) να εξουδετερώσουν βαθμιαίως όλους τους προσωρινούς συμμάχους των και ν΄αποβούν κύριοι της καταστάσεως εγκαθιδρύοντες την λεγομένην «δικτατορία του προλεταριάτου».

«Η τακτική του παλλαϊκού ενιαίου μετώπου από τα κάτω κι από τα πάνω - έλεγε η απόφασις του 6ου Συνεδρίου του ΚΚΕ - με τις πολιτικές και επαγγελματικές οργανώσεις των λαϊκών μαζών, αποτελεί πραγματικά ακατανίκητη δύναμη, ικανή να συντρίψη και τρομοκρατία και φασιστική βία και να πραγματοποιήση την κατάχτηση όλων των απαιτήσεων των εργατών και των συμμάχων τους» («Δέκα Χρόνια Αγώνες»-1935-σελ.76).

Ως πρόσχημα διά την σύμπτηξιν του «ενιαίου μετώπου» προπολεμικώς και μέχρι του Γερμανοσοβιετικού Συμφώνου (1939) προεβάλλετο ο αγών κατά του φασισμού και του πολέμου. Τα «ενιαία μέτωπα» ήσαν «αντιφασιστικά - δημοκρατικά - φιλειρηνικά». Δεδομένου όμως ότι ενώπιον του Ελληνικού λαού τα ζητήματα του πολέμου και της ειρήνης δεν είχον τεθή κατ΄εκείνην την περίοδον με τόσον οξύ και απειλητικόν τρόπον ώστε να τον ωθήσουν εις ενεργόν δράσιν, η τακτική του «ενιαίου μετώπου» αν και εσημείωσεν ωρισμένας επιτυχίας εν τούτοις πολύ απείχον τ΄αποτελέσματά της από των προσδοκιών τας οποίας εβάσισαν επ΄αυτής οι κομμουνισταί.

Διά να επιτύχη μίαν ευρυτάτην κοινητοποίησιν το «ενιαίον μέτωπο» έπρεπε να υπάρχη ένα γενικό ζήτημα το οποίον να συγκεντρώνη αγωνιωδώς την σκέψιν του ελληνικού λαού και να δύναται ν΄αποβή ο άξων μιας γενικής κινητοποιήσεως. Το ζήτημα τούτο εδημιουργήθη αμέσως μετά την κατάληψιν της Ελλάδος υπό των γερμανικών στρατευμάτων ήτο ο γενικός πόθος του ελληνικού λαού διά την απελευθέρωσίν του και την με κάθε μέσον ενίσχυσιν του συμμαχικού αγώνος ο οποίος εσυνεχίζετο.

Εν τούτοις τον γενικόν αυτόν πόθον του ελληνικού λαού διά την απελευθέρωσίν του δεν έσπευσε να τον εκμεταλλευθή αμέσως το ΚΚΕ,αν κρίνη κανείς από το γεγονός ότι το ΕΑΜ ιδρύθη πέντε ολοκλήρους μήνας μετά την κατάληψιν της Ελλάδος υπό των Γερμανών και ενώ είχον κάμει την εμφάνισίν των άλλαι οργανώσεις και ομάδες αντιστάσεως όπως λ.χ το «Εθνικόν Μέτωπον» Κρήτης τον Ιούλιον του 1941.

Τούτο οφείλεται προφανώς εις το ότι η Ρωσσία η οποία δεν είχε δεχθή ακόμη την χιτλερικήν επίθεσιν εχαρακτήριζε τον πόλεμο ως «ιμπεριαλιστικόν», γραμμή η οποία έπρεπε ν΄ακολουθήται απ΄όλα τα κομμουνιστικά κόμματα. Μετά τον Ιούνιον όμως το 1941, μόλις εδέχθη την επίθεσιν των χιτλερικών, ο πόλεμος μετεβλήθη αυτομάτως εις «εθνικόν - απελευθερωτικόν» και τούτο απετέλεσε πλέον σύνθημα δι΄όλατα κομμουνιστικά κόμματα.

Και κατά τους μήνας όμως που μεσολάβησαν ως την στιγμήν κατά την οποίαν ο «ιμπεριαλιστικός» πόλεμος μετεβλήθη διά της μαγικής ράβδου του Στάλιν εις «απελευθερωτικόν» οι Ελληνες κομμουνισταί δεν ηδράνησαν. Τους εδίδετο αντιθέτως η ευκαιρία ν΄απελευθερώσουν εκτοπισμένα ή φυλακισμένα μέλη και στελέχη των και ν΄ανασυγκροτήσουν τον παράνομον μηχανισμόν των διά να δράσουν συμφώνως προς τας οιασδήποτε διεθνείς και εθνικάς συνθήκας επί τη βάσει της γενικής «γραμμής» της Κομμουνιστικής Διεθνούς».

Είναι γεγονός ότι ένας αριθμός κομμουνιστικών στελεχών και μελών κατώρθωσε να δραπετεύση από τας φυλακάς και τους τόπους εκτοπισμού κατά την στιγμήν της καταρρεύσεως του Ελληνικού Κράτους συνεπεία της εχθρικής εισβολής αλλά είναι επίσης γεγονός ότι και η τότε σύμμαχος του Χίτλερ Βουλγαρία προσέφερεν ανεκτιμήτους υπηρεσίας προς το ΚΚΕ. Η κυβέρνησις της Σόφιας εμεσολάβησε παρά τω στρατώ κατοχής διά την αποφυλάκισιν τριών σοβαρών στελεχών του ΚΚΕ με την βάσιμον ελπίδα ότι θα εξυπηρέτει ούτως τα επεκτατικά της σχέδια εις βάρος της ελληνικής Μακεδονίας, δεδομένου ότι ένας εκ των αντεθνικών και προδοτικών σκοπών του ΚΚΕ ήτο και είναι η απόσπασις της Μακεδονίας και της Θράκης και η δήθεν «αυτονόμησις» των ελληνικωτάτων αυτών περιοχών ως πρώτον βήμα διά την ενσωμάτωσίν των εις την Βουλγαρίαν. Η πολιτική αυτή ήτο φυσικόν να ικανοποιή όλους τους Βουλγάρους ανεξαρτήτως καθεστωτικών διαφορών.

Τα στελέχη τα οποία απηλευθερώθησαν με την μεσολάβησιν της Κυβερνήσεως της Σόφιας ήσαν:

1. Ο Ανδρέας Τσίπας, διορισθείς υπό της εγκλείστου ηγεσίας

του ΚΚΕ ως Γραμματεύς του Κόμματος. Την θέσιν ταύτην διετήρησε μέχρι της δραπετεύσεως του Γ. Σιάντου και της υπ΄αυτού αναλήψεως της διοικήσεως του ΚΚΕ (Δεκέμβριος 1941).

2. Ο Ανδρέας Τζίμας, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και αργότερον καθοδηγητής του ΕΑΜ.

3. Ο Τερπόφσκυ ή Ζησιάδης, διορισθείς μέλος του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ του οποίου προορισμός ήτο η εφαρμογή εις την πράξιν του σχεδίου του ΚΚΕ διά την απόσπασιν της Μακεδονίας και της Θράκης από τον Εθνικόν κορμόν της Ελλάδος.

Ούτω το ΚΚΕ είχεν εγκαίρως συγκροτήσει τους βασικούς πυρήνας του κομματικού του μηχανισμού και ήτο έτοιμον διά την εκμετάλλευσιν των κατοχικών συνθηκών μόλις η Ρωσσία υπεχρεώθη να εξέλθη εις τον πόλεμον παρά το πλευρό των Δυτικών, εφαρμόζον την τακτικήν του «ενιαίου μετώπου» το οποίον τώρα έγινε «εθνικό-απελευθερωτικόν».

Ο «εθνικοαπελευθερωτικός» αγών δεν ήτο παρά το πρόσχημα με το οποίον θα παρασύροντο αι ευρείαι μάζαι του ελληνικού λαού και θα εδημιουργούντο αι προϋποθέσεις διά την πραγματοποίησιν των απωτέρων σκοπών του ΚΚΕ. Σχετικώς με την προοπτικήν αυτήν ουδεμίαν αμφιβολίαν αφήνουν τα ίδια τα κομμουνιστικά κείμενα:

Εις την απόφασιν της «Πανελλαδικής Συνδιασκέψεως του ΚΚΕ» τον Δεκέμβριον του 1942 ομολογείται:

«Η πραγματοποίηση του άμεσου πολιτικού σκοπού του Κόμματός μας - Εθνική απελευθέρωση και λαοκρατική λύση του εσωτερικού μας προβλήματος - αποτελεί στη συγκεκριμένη στιγμή τη μοναδική επαναστατική θέση. Μόνον αυτή ανοίγει πλατειά το δρόμο για την πραγματοποίηση των παραπέρα Στρατηγικών σκοπών του κόμματός μας, την εγκαθίδρυση της λαϊκής Δημοκρατίας».

Ο τότε Γραμματεύς του Κόμματος Γιώργης Σιάντος εις την εισήγησίν του προς την ιδίαν συνδιάσκεψιν λέγει:

«Με την οργανωτικήν και τεχνική δοκιμασία εννοούμεν όλα όσα χρειάζονται από την άποψη της γενικής προετοιμασίας, της γενικής και ειδικής οργανώσεως των λαϊκών και κομματικών δυνάμεων, έτσι ώστε νάναι δυνατή η πραγματοποίηση των άμεσων πολιτικών (όχι εθνικών) σκοπών στο ακέραιο και την ώρα που χρειάζεται χωρίς καμμιά καθυστέρηση».Και συνεχίζει:

«Αυτός είναι ο άμεσος πολιτικός σκοπός του Κόμματος – Εθνική Απελευθέρωση-. Ναι, αλλά μήπως ξεχνάμαι τον τελικό Στρατηγικό Σκοπό του Κόμματος; ΄Όχι μόνον δεν τον ξεχνάμε αυτό το σκοπό μα αντίθετα η σημερινή μας πολιτική ενάντια στον ξένο καταχτητή ίσα-ίσα μας ανοίγει το δρόμο για την πραγματοποίηση των παραπέρα στρατηγικών σκοπών του ΚΚΕ».

Εξ ίσου αποκαλυπτική είναι μία μυστική εγκύκλιος του ΚΚΕ η οποία εκυκλοφόρησε μεταξύ των στελεχών του το 1943. Εις αυτήν διαβάζομεν: «Το απελευθερωτικόν κίνημα είναι μορφή οξύτατου ταξικού αγώνα. Μορφή που στην πραγματικότητα δεν αναιρεί αλλά επιβεβαιώνει την πάλη των τάξεων, έστω και αν φαινομενικά σταματάει η διεκδίκηση των σκοπών του προλεταριάτου. Η Λαϊκή Δημοκρατία που πρέπει γενικά να προπαγανδίζεται στους εαμίτες πρέπει για το συνειδητό εντεταγμένο κομμουνιστή να είναι μόνο προβαθμίδα, το μεταβατικό δηλαδή στάδιο για την πραγματοποίηση του σοσιαλισμού και της δικτατορίας του προλεταριάτου στη χώρα μας. Βέβαια η προσεκτική και συστηματική προπαγάνδα των καθαρά κομμουνιστικών σκοπών μέσα στις καινούργιες λαϊκές μάζες των εαμιτών, πρέπει ν΄αποβλέπη στο ν΄αυξήση τον αριθμό των οπαδών μας. Αυτό όμως πρέπει να γίνεται έτσι ώστε να μην τρομάζη εκείνους που δεν είναι ακόμη ψυχικά και πνευματικά προετοιμασμένοι γι΄αυτό το σκοπό».

Εκτός όμως των κειμένων τα οποία εξετέθησαν ανωτέρω υπάρχει και πλήθος εξηκριβωμένων γεγονότων που αποδεικνύουν ότι σκοπός του ΕΑΜ όχι μόνον δεν ήτο το «διώξιμο του καταχτητή» όπως ισχυρίζετο αλλά η χρησιμοποίησις ακόμη και του κατακτητού διά την προετοιμασίαν της μεταπελευθερωτικής ενόπλου επιθέσεώς του διά την κατάληψιν της εξουσίας.

Το ΕΑΜ ήτο εκείνο το οποίον διέσπασε τον αγώνα αντιστάσεως με αποτέλεσμα να μεταβληθή ο αγών αυτός εις πραγματικόν εμφύλιον πόλεμον από τον οποίον μόνον ο κατακτητής και οι κομμουνισταί έβγαιναν ωφελημένοι. Πράγματι διά τον ενόπλων ομάδων του το ΕΛΑΣ εις την ορεινήν Ελλάδα και διά των τρομοκρατικών ομάδων της ΟΠΛΑ την οποία συνεκρότησεν εις τας πόλεις, εξαπέλυσε από το 1943 πραγματικόν πόλεμον εναντίον όλων των εθνικών οργανώσεων αντιστάσεως, χρησιμοποιών κατά τον πόλεμον αυτόν παν μέσον το οποίον θα ηδύνατο να εκκαθαρίση πλήρως το έδαφος από κάθε στοιχείον δυνάμενον να μεταβληθή εις εμπόδιον των μελλοντικών του επιδιώξεων.

α. Ετρομοκτάτει και εδολοφόνει εθνικόφρονας.

β.Προσεπάθει διά μιας θορυβώδους συκοφαντικής προπαγανδιστικής εκστρατείας να δημιουργήση την εντύπωσιν ότι όλαι αι εθνικαί οργανώσεις διασπούν τον εθνικοαπελευθερωτικόν αγώνα, ότι είναι προδοτικαί και ότι συνεργάζονται με τον κατακτητήν.

γ.Κατέδιδε και παρέδιδε εις τον κατακτητήν δυναμικούς εθνικόφρονας με την κατηγορίαν συνήθως ότι διενήργουν κατασκοπείαν. Τούτο ήρκει εις τα « S S » διά να συλλάβουν οιονδήποτε έστω και αν δεν προέκυπτεν εις βάρος του ουδέν στοιχείον.

Η δολοφονική και διαλυτική δράσις του ΕΛΑΣ εις το βουνό ήτο πλέον αγριωτέρα δεδομένου ότι το ΕΑΜ εις τας εθνικάς ανταρτικάς ομάδας έβλεπε τον κυριώτερον αντίπαλόν του. Το 1943 προσβάλλει δολοφονικώς το Σύνταγμα αντιστάσεως του αειμνήστου Συνταγματάρχου Ψαρρού, αιχμαλωτίζει τον ίδιον και πολλούς συμπολεμιστάς του και τους εκτελεί με τον πλέον απάνθρωπον τρόπον. Εξαπέλυσε πολλάς επιθέσεις εναντίον του ΕΔΕΣ, της ισχυροτέρας εθνικής οργανώσεως αντιστάσεως, η οποία διέθετε αξιόλογον ανταρτικήν δύναμιν. χωρίς να κατορθώση να τον διαλύση. Ο διμέτωπος αγών του ΕΔΕΣ κατά του κατακτητού και του ΕΛΑΣ συνέβαλε όχι μόνον εις τον συμμαχικόν αγώνα αλλά είχε και ως συνέπεια να καθηλωθούν εις την περιοχήν του 20.000 περίπου αντάρται του ΕΛΑΣ κατά την ματαιωθείσαν απόπειραν του τελευταίου μετά την απελευθέρωσιν διά την κατάληψιν των Αθηνών και την βιαίαν εγκαθίδρυσιν κομμουνιστικής Κυβερνήσεως.

Υπάρχουν εις χείρας των αρμοδίων ελληνικών αρχών πολλά ανευρεθέντα έγγραφα του ΕΛΑΣ τα οποία επιβεβαιούν τα ανωτέρω και ιδιαιτέρως την λυσσώδη εκστρατείαν του κατά του ΕΔΕΣ.

Ιδού τι αναφέρεται εις το ημερολόγιον του 36 Συν/τος του ΕΛΑΣ και εις την ημερομηνίαν 12-10-43:

«Ο Γέρος (εννοεί τον Γραμματέα του ΚΚΕ Σιάντον) ευρισκόμενος εις την έδραν Συντάγματος εκδίδει την υπ΄αριθ. Ε.Π 264/12-10-43 Δ/γήν προς ΧΙΙΙ Μεραρχίαν και Γενικόν Στρατηγείον περί συνεχίσεως του αγώνος κατά του ΕΔΕΣ». Και συνεχίζει:

«13-10-43 Διαταγή ΕΠ 269/ προς 11/36 ίνα προβή εις σύλληψιν μελών του ΕΔΕΣ».

 Ότι διαφημίζει ως «αντίστασιν» κατά του κατακτητού το ΕΑΜ δεν ήτο παρά μία σειρά δολοφονικών επιθέσεων του ΕΛΑΣ εναντίον μεμονομένων Γερμανών κυρίως πλησίον χωρίων ή η διενέργεια μικροσαμποτάζ άνευ ουσιαστικής σημασίας. Τούτο δε δεν ήτο απλούν πρόσχημα διεξαγωγής «απελευθερωτικού» αγώνος. ΄Ητο η εφαρμογή ενός πραγματικώς σατανικού και απανθρώπου σχεδίου διά την πύκνωσιν των τάξεων του ΕΛΑΣ. Αι δολοφονικαί αύται επιθέσεις και τα μικροσαμποτάζ εξηγρίωναν τον στρατόν κατοχής και τον ωδήγουν εις σκληρά αντίποινα μέχρι και της ολοκληρωτικής καταστροφής και σφαγής των κατοίκων του χωρίου πλησίον του οποίου ελάμβανον χώραν. Οι κάτοικοι των χωρίων πλησίον των οποίων ελάμβανον χώραν τοιαύτα επεισόδια εγκατέλειπον τας εστίας των και ετρέποντο προς τα όρη όπου τους παρελάμβανον οι πολιτικοί καθοδηγηταί ή «καπεταναίοι» επί το αθωότερον του ΕΛΑΣ και τους ενέτασαν εις τας ενόπλους ομάδας του.

Ούτως ο ΕΛΑΣ κατά τα τέλη του 1943 και μετά την πτώσιν της Ιταλίας οπότε κατόρθωσε να προμηθευθή από τον διαλυθέντα Ιταλικόν στρατόν κατοχής σοβαρόν μέρος του οπλισμού του, είχε συγκεντρώσει εις τας γραμμάς του 50.000 ενόπλων. Είναι εύκολον να φαντασθή κανείς τι θα ηδύνατο να κατορθώσουν αι 50.000 αυταί ενόπλων μαζί με τους ενόπλους των εθνικών οργανώσεων εάν ο σκοπός των ήτο πραγματικώς η απελευθέρωσις της χώρας από τον κατακτητήν. Αλλά ιδού ποίος ήτο οσκοπός των. Ο Κώστας Καραγιώργης στέλεχος τότε της Κ.Ε του ΚΚΕ, εις υπόμνημά του προς τον Αρχηγόν του Κόμματος Ν. Ζαχαριάδη την 15 Μαρτίου 1948 έγραφε τα εξής διά την δράσιν του ΕΛΑΣ κατά την περίοδον της κατοχής:

«Η γενική τακτική μας όπως μου την διετύπωσε ο Σιάντος ήταν να υποχωρούμε πάντα μπροστά στον προελαύοντα εχθρό, μη λυπούμενοι το έδαφος που χάνουμε, για να διατηρήσουμε τις δυνάμεις ακέραιες για τους μελλοντικούς σκοπούς μας........... Αλλά και η γενική νοοτροπία μας στον ΕΛΑΣ ήταν: Ραχάτι, καλοπέραση, πολιτικολογία, γενειάδα, χατζάρι ,σαδισμός, αυθαιρεσία, διαφθορά, τρομοκρατική αιμοβορία και πολεμικός συμβιβασμός στην ουσία με τον κατακτητή».

Η τακτική αυτή του ΕΑΜ είχε ως συνέπειαν να απαλλάξη τον κατακτητή και από την δράσιν των εθνικών οργανώσεων αντιστάσεως διότι η δράσις των οργανώσεων αυτών η οποία εστρέφετο κατ΄αρχάς αποκλειστικώς εναντίον του μετετράπη κατά μέγα μέρος εις ...........αντίστασιν κατά των τρομοκρατικών επιθέσεων των κομμουνιστικών οργανώσεων.

Κάτι άλλο το οποίον απέδειξε ότι το ΕΑΜ και αι ένοπλοι ομάδες του δεν ήσαν οργανώσεις αντιστάσεως είναι το γεγονός ότι όταν οι Γερμανοί υπεχρεώθησαν να εκκενώσουν τα Βαλκάνια λόγω της προελάσεως του Ερυθρού Στρατού εις την Ανατολικήν Ευρώπην, ο ΕΛΑΣ αντί να καταδιώξη τον φεύγοντα στρατόν κατοχής έλαβεν την αντίθετον κατεύθυνσιν και συνεκέντρωσε τον όγκον των δυνάμεών του πέριξ των Αθηνών όπου την 3ην Δεκεμβρίου 1944 και μέχρι της 11ης Ιανουαρίου 1945 διεδραματίσθη η τελευταία και φρικαλεοτέρα φάσις της τραγικής φάρσας την οποίαν είχε προετοιμάσει το ΚΚΕ εις το σκότος της κατοχής με το προσωπείον του απελευθερωτικού αγώνος.

Αλλά η δράσις του ΕΑΜ δεν εσταμάτησε εδώ. Αμέσως μετά τα Δεκεμβριανά ως πολιτική πλέον οργάνωσις επεδόθη δραστηρίως εις την προετοιμασίαν του «τρίτου γύρου» εντός του πλαισίου της σοβιετικής πολιτικής εις τα Βαλκάνια της οποίας εκτελεστής ήτο το ΚΚΕ με την ενεργό συμπαράστασιν των Βαλκανικών δορυφόρων και τας παραλλήλους ανθελληνικάς ενεργείας των αντιπροσωπειών της Σοβιετικής Ενώσεως, της Γιουγκοσλαβίας και της Πολωνίας εις τα Ηνωμένα ΄Έθνη.

Διελύθη αμέσως μετά την εξαγγελίαν της ιδρύσεως της ψευτοκυβερνήσεως των Κ/Σ η οποία έλαβεν χώραν την 24ην Δεκεμβρίου1947, ότε εκηρύχθησαν ως παράνομοι όλαι αι κομμουνιστικαί οργανώσεις.

ΑΡΙΘΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΦΡΟΝΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ Ε.Α.Μ

Ο αριθμός των μελών του ΕΑΜ δεν έχει εξακριβωθεί πλήρως. Είναι ζήτημα εάν τον γνωρίζει ακόμη και η ηγεσία του. Συνεπώς μόνον κατά προσέγγισιν ημπορούμε να ομιλήσωμεν περί αυτού.

Τούτο δεν είναι περίεργον εάν αναλογισθώμεν τας συνθήκας υπό τας οποίας ανεπτύχθη αυτή η η οργάνωσις, τας μεθόδους δράσεως τας οποίας εφήρμοσε και τας σοβαράς αυξομειώσεις των μελών της.

Είναι γεγονός ότι είχε κατορθώσει να παρασύρη εις τας γραμμάς της με το πρόσχημα του «εθνικοαπελευθερωτικού» αγώνος και της φαινομενικής αχρωματίστου πολιτικώς προσόψεώς της πολλάς χιλιάδας ανυπόπτων ανθρώπων κυρίως νέους. Δεδομένου όμως ότι έδρασεν υπό συνθήκας παρανομίας κατά την διάρκειαν της κατοχής δεν ήτο δυνατόν να εξακριβώση πόσους είχε παρασύρει. Εξ άλλου δεν ήτο εύκολον πάντοτε να ξεχωρίση τον πραγματικόν εαμίτην από τον εκ περιστάσεως εαμίτην. Λόγου χάριν εις τας περιοχάς εις τας οποίας το ΕΑΜ είχεν επικρατήσει διά των όπλων του ΕΛΑΣ εχρησιμοποίησεν αυτούσιον σχεδόν τον παλαιόν διοικητικόν μηχανισμόν της τοπικής «αυτοδιοικήσεως» αλλάσσον μόνον τας ονομασίας των τίτλων των Κοινοταρχών και δημάρχων. Εις τας περιοχάς αυτάς με την βίαν όπου δεν ετελεσφόρει η πειθώ υπεχρέωνε όλους να το υπηρετούν. Πολλοί τότε είτε διότι εξέλαβον αρχικώς το ΕΑΜ ως οργάνωσιν αντιστάσεως, είτε από καιροσκοπισμόν είτε υποκύπτοντες εις τας απειλάς των οργάνων του προσέφερον τας υπηρεσίας των, αλλά έσπευσαν να το εγκαταλείψουν εις πρώτην  ευκαιρίαν.

Επίσης υπήρξαν πολλαί περιπτώσεις κατά τα οποίας το ΕΑΜ μετέχον εις την οργάνωσιν μεγάλων διαδηλώσεων ή άλλων εκδηλώσεων κατά του κατακτητού κατώρθωσεν αφ΄ενός να κινητοποιήση μη εαμικάς μάζας και αφ΄ετέρου να παρουσιάση τας αυθορμήτους αυτάς εκδηλώσεις των Ελλήνων πατριωτών ως εντελώς ιδικόν του έργον χαρακτηρίζον συγχρόνως τον όγκον των διαδηλωτών ως ... εαμικόν. Υπήρξαν περιπτώσεις κατά τας οποίας άτομα μη ανήκοντα εις το ΕΑΜ ή ακόμη και εθνικαί οργανώσεις αντιστάσεως προ του 1943 συνειργάσθησαν με αυτό λόγω της προσκαίρου συμπτώσεως των φαινομενικών του επιδιώξεων με τας εθνικάς των επιδιώξεις.

Μέσα εις αυτό το χάος και με την θορυβώδη προπαγανδιστικήν εκμετάλλευσιν κάθε ευκαιρίας από τους εαμο-κομμουνιστάς, δεν ήτο καθόλου δύσκολον να παραπλανηθή κανείς σχετικώς με την πραγματικήν του δύναμιν. Επί πλέον ο αριθμός των μελών του ΕΑΜ υπέστη σοβαράς αυξομειώσεις κατά την διάρκειαν της εξαετούς δράσεώς του.

Είναι γεγονός ότι μέχρι των μέσων του 1943, δηλαδή πριν ακόμη αρχίσουν ν΄αποκαλύπτωνται αι πραγματικαί του επιδιώξεις είχε φθάσει εις την πλήρη ακμήν του. Υπολογίζεται ότι τότε είχε κατορθώσει να οργανώση περί τας 500.000 ατόμων εις ολόκληρον την Ελλάδα εκ των οποίων 100.000 περίπου και 8.000 ενόπλων εις τας Αθήνας και τον Πειραιά. Περί τα τέλη του 1943 αρχίζει σημαντική διαρροή μελών από τας τάξεις του - εξ αιτίας της βαθμιαίας αποκαλύψεως του πραγματικού χαρακτήρος του, ο οποίος έγινεν ακόμη σαφέστερος μετά την κατάρρευσιν της Ιταλίας. Η διαρροή αυτή ανακόπτεται μετά την απελευθέρωσιν (Οκτώβριος 1944) και μέχρι των «Δεκεμβριανών», ότε το ΕΑΜ, διά της επιρροής την οποίαν εξήσκη επί των 4/5 της χώρας (των υπαγομένων υπό τον έλεγχον των ενόπλων ομάδων του ΕΛΑΣ) κατώρθωσε να αυξήση πάλιν την δύναμιν του χωρίς όμως να την φθάση εις τα επίπεδα του 1943. Ωστόσο είχεν επιτύχει ήδη τον σοβαρότερον αντικειμενικόν σκοπόν του την αύξησιν του αριθμού των ενόπλων του. Πράγματι, κατά την απελευθέρωσιν ενώ ο αριθμός των μελών του ΕΑΜ είχε κατέλθει εις τας 380.000 - και κατά έναν άλλον υπολογισμόν εις τας 300.000 - ο αριθμός των ενόπλων του ΕΛΑΣ είχεν ανέλθη κατά τους εγκυροτέρους υπολογισμούς εις 50.000. Τούτο συνέβη λόγω του σημαντικού μέρους του οπλισμού του διαλυθέντος ιταλικού στρατού κατοχής ο οποίος επέρασεν εις χείρας του ΕΛΑΣ δι΄ωρισμένων μυστικών συμφωνιών, διά της χρησιμοποιήσεως γυναικών και δι΄άλλων μέσων όπως δι΄υποσχέσεων προστασίας προς τους Ιταλούς στρατιώτας εκ των οποίων πολλοί ανήλθον μετά του οπλισμού των εις το βουνό.

Κατά τα Δεκεμβριανά και ολίγον έπειτα το ΕΑΜ υπέστη νέαν μείωσιν της δυνάμεώς του διότι υπήρξαν πολλοί οι οποίοι δεν ηδυνήθησαν να δικαιολογήσουν την σκοπιμότητα αυτής της βιαίας αποπείρας προς κατάληψιν της εξουσίας. Εξ άλλου οι αγριότητες και αιφρικαλεότητες των κομμουνιστών κατά την διάρκειαν των Δεκεμβριανών διέλυσαν πολλάς αυταπάτας. Τα Δεκεμβριανά είχον επίσης ως συνέπειαν την αποχώρησιν του Σ.Κ - ΕΛΔ από τον λεγόμενον « συνασπισμόν των πολιτικών κομμάτων του ΕΑΜ» πράγμα το οποίον απετέλεσε ισχυρόν ηθικόν πλήγμα κατά της κομμουνιστικής ηγεσίας. Απεγυμνώθη έτσι από το μοναδικόν του πρόσχημα που του επέτρεπε να εμφανίζη το ΕΑΜ ως«ενιαίον μέτωπον των δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας» και έγινε σαφές εις όλους ότι συμμετοχή εις αυτό ισοδυναμεί πλέον με υποστήριξιν μόνον των κομμουνιστικών επιδιώξεων.

Εν τούτοις, κατά το χρονικόν διάστημα το οποίον εμεσολάβησεν από της υπογραφής της Συμφωνίας της Βάρκιζας (12-2–45) και μέχρι της ενάρξεως του Συμμοριτοπολέμου (Μάρτιος 1946) η υπερβολική επιείκεια του Ελληνικού Κράτους έναντι του ΚΚΕ και η αμνήστευσις των πολιτικών εγκλημάτων του είχον ως συνέπειαν την κάποιαν ηθικήν του αποκατάστασιν και την δημιουργίαν της εντυπώσεως εις την κοινήν γνώμην ότι μόνον οι εθνικόφρονες κινδυνεύουν. Τούτο ενθάρρυνε αρκετά αμφιταλαντευόμενα στοιχεία και καιροσκόπους να επανέλθουν εις τας τάξεις του και έδωσε την ευκαιρίαν εις το ΚΚΕ να ανασυντάξη τας δυνάμεις του και να εξαπολύση την νέαν και μεγαλυτέραν ένοπλον επίθεσίν του κατά της Ελλάδος με την ενεργόν αυτήν την φοράν βοήθειαν της Σοβιετικής Ενώσεως και των Βαλκανικών δορυφόρων της οι οποίοι εξεπαίδευον, εφωδίαζον τους Κ/Σ και τους εξαπέστελλον εις το ελληνικόν έδαφος διά των συνόρων των. Οι ίδιοι αυτοί δορυφόροι τους υπεδέχθησαν μαζί με τους ομήρους και τας 28.000 ελληνοπαίδων τα οποία είχαν απαγάγει βιαίως ολίγον πριν συντριβούν από τον Ελληνικόν Στρατόν.

Ωστόσο ο συμμοριτοπόλεμος δεν ευρήκε απήχησιν εις τας μεγάλας μάζας των οπαδών και συμπαθούντων του ΕΑΜ. Μέγας αριθμός εαμιτών δεν έδειξεν καμμίαν προθυμίαν ν΄ακολουθήση το ΚΚΕ εις την νέαν του αιματηράν περιπέτειαν και παρέμεινεν εις τας πόλεις.

Ιδιαιτέρως χαρακτηριστική ήτο η απροθυμία των εργατών των αστικών κέντρων της χώρας. Το ΚΚΕ υπεχρεώθη να διεξαγάγη τον συμμοριτοπόλεμον μόνον με τα φανατικά μέλη του και έναν μικρό αριθμόν εαμιτών οι οποίοι είχον εν τω μεταξύ κομμουνιστοποιηθή και διά της ευρείας αναγκαστικής στρατολογίας ατόμων της υπαίθρου την οποίαν εφήρμοσεν εις τας περιοχάς τας οποίας είχεν υπαγάγει προσωρινώς υπό τον έλεγχον των ενόπλων συμμοριών του. Τα 98% εκείνων που παρέμειναν εις τας πόλεις απεκήρυξαν το ΚΚΕ και τας παραφυάδας του και όσοι εξ αυτών επεστρατεύθησαν κανονικώς επολέμησαν τας ενόπλους συμμορίας του με ηρωϊσμόν και αυταπάρνησιν που έκαμον εντύπωσιν.

Πράγματι, κατά την διάρκειαν του συμμοριτοπολέμου δεν δυνάμεθα πλέον να ομιλώμεν περί εαμιτών διότι τοιούτοι ουσιαστικώς έπαυσαν να υπάρχουν. ΄Οσοι πρώην εαμίται ηκολούθησαν τους κομμουνιστάς εις την ένοπλον ανταρσίαν ήσαν εν γνώσει του γεγονότος ότι υπηρετούν το ΚΚΕ και όχι το ΕΑΜ το οποίον είχεν απωλέσει κάθε πραγματικήν δικαιολογίαν υπάρξεως. Η διάλυσίς του τον Δεκέμβριον του 1947 απετέλει απλώς την τυπικήν αναγνώρισιν μιας πραγματικότητος.

Σχετικώς με τα πολιτικά φρονήματα των μελών του ΕΑΜ έχομεν να παρατηρήσωμεν τα εξής :

Το ΕΑΜ παρουσιάσθη ως «αχρωμάτιστη» πολιτικώς οργάνωσις, η οποία διά να παρασύρη ακριβώς και να κοινητοποιήση όσον το δυνατόν ευρυτέρας μάζας του ελληνικού λαού επεδίωξεν φαινομενικώς «την συγκέντρωση όλων των πολιτικών κομμάτων, όλου του λαού, χωρίς διάκριση ιδεολογίας, φύλλου ή θρησκείας και εθνικότητας, σ΄ένα κοινό απελευθερωτικό μέτωπο με βάση των αγώνα για την απελευθέρωση τηςΕλλάδος»(8η Ολομέλεια του ΚΚΕ - Ιανουάριος 1945).

Το σύνθημα τούτο ριφθέν εις εποχήν κατά την οποίαν κάθε ελληνική ψυχή εφλέγετο από τον πόθον της απελυθερώσεως, είχε πράγματι ως συνέπειαν την αθρόαν συμμετοχήν εις το ΕΑΜ ενός πλήθους ανυπόπτων ατόμων κάθε τάξεως ηλικίας, φύλλου, επαγγέλματος και πολιτικών πεποιθήσεων, ιδιαιτέρως νέων. ΄Ολοι αυτοί ετρέφοντο με την αυταπάτην ότι διεξάγουν απελευθερωτικόν αγώνα και ότι μόλις η χώρα μας απελευθερωθή θα κληθούν εις τας κάλπας διά να εκλέξουν με απόλυτον ελευθερίαν την κυβέρνησιν της αρεσκείας των.

Επίστευον δε ότι το τελευταίον τούτο θα το εξησφάλιζεν ιδιατέρωςτο ΕΑΜ. Ούτως ηδύναντο να έχουν τας οιασδήποτε είχον πολιτικάς πεποιθήσεις και δεν ηνωχλούντο από το γεγονός ότι συνειργάζοντο με το ΚΚΕ το οποίον εξελάμβανον ως μίαν από τας οργανώσεις του ΕΑΜ. Ως ένα σημείον αυτή η πραγματική των επιδίωξις ήτο παράλληλος προς τας φαινομενικάς επιδιώξεις του ΕΑΜ. Ενώ όμως εκείνοι ενόμιζον ότι διεξάγουν απελευθερωτικόν αγώνα και εργάζονται διά μίαν δημοκρατουμένην ελευθέραν Ελλάδα, οι κομμουνισταί, οι μόνοι οι οποίοι εγνώριζαν τι ακριβώς αντιπροσώπευε δι΄αυτούς το ΕΑΜ χρησιμοποιούντες ολόκληρον το κίνημα ως προβαθμίδα και μεταβατικό στάδιο, προώθουν τας θέσεις των διεξάγοντες συστηματικήν και προσεκτικήν προπαγάνδαν και συνδέοντες διαρκώς στενώτερον με τας πραγματικάς των επιδιώξεις τα ανύποπτα μέλη του ΕΑΜ.   Έχοντες τούτο υπ΄όψει μας δεν δυνάμεθα να ομιλήσωμεν διά τα πολιτικά φρονήματα των μελών του ΕΑΜ, δεδομένου ότι η ένταξίς των εις αυτό δεν εξέφραζε τα πολιτικά των φρονήματα αλλά μόνον την θέλησίν των να εργασθούν διά την απελευθέρωσιν της χώρας των.Δυνάμεθα μόνον να ομιλήσωμεν διά το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του ΕΑΜ δεν είχε κομμουνιστικά φρονήματα χωρίς να είμεθα εις θέσιν να καθωρίσωμεν ταύτα επακριβώς εφ΄όσον δεν τα εξεδήλωσαν κατά την διάρκειαν της παραμονής των εις αυτό.Πράγματι από το σημείον εκείνο από το οποίον το ΕΑΜ ήρχισε ν΄αποκαλύπτη τον πραγματικόν του χαρακτήρα, αι επιδιώξεις του ήλθον εις αντίθεσιν με τας επιδιώξεις των μη κομμουνιστών μελών του με αποτέλεσμα την απόχώρησιν των τελευταίων από τας τάξεις του. Μετά τα δεκεμβριανά και ιδιαιτέρως κατά τας αρχάς του συμμοριτοπολέμου εκείνοι που παρέμειναν εις το ΕΑΜ, ήσαν μόνον τα κομμουνιστικοποιηθέντα εν τω μεταξύ μέλη του ή τα κομμουνίζοντα, τα οποία απετέλουν μικρόν μέρος του αριθμού εκείνων οι οποίοι είχον ενταχθή εις αυτό το 1943.

Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ ΕΑΜ ΕΝ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙ ΠΡΟΣ ΑΛΛΑΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ ΙΔΙΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗΝ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Πλην του κομμουνιστικού ΕΑΜ και των παραφυάδων του ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ Ε.Α κλπ. ιδρύθησαν και έδρασαν αμέσως μετά την κατάληψιν της Ελλάδος υπό των Γερμανών και αργότερον περί τας 50 Εθνικαί οργανώσεις αντιστάσεως, συλλογής πληροφοριών διά τα συμμαχικά στρατεύματα της Μ. Ανατολής και φυγαδεύσεως ΄Αγγλων και Ελλήνων στρατιωτικών.

Πολλαί εξ αυτών είχον πολύ περιωρισμένον αριθμόν μελών και δεν επεδίωκον την δημοσιότητα λόγω της εξαιρετικής μυστικότητος των ενεργειών των (κατασκοπεία, σαμποτάζ, φυγάδευσις άγγλων και ελλήνων στρ/κών) και της αποκλειστικής επαφής των μετά των συμμαχικών υπηρεσιών όπως αι οργανώσεις Μελεά 1 και Μελεά 2, η Οργάνωσις «Μίδας» , «Ομηρος», «Θ.Ε.Ρ.Ο.Σ», «Κεραυνός», «Απόλλων» και άλλαι.

΄Αλλαι είχον ως σκοπόν την μυστικήν έκδοσιν και διανομήν τύπου πληροφοριακών δελτίων, προκηρύξεων, την αναγραφήν εις τους τοίχους συνθημάτων και την οργάνωσιν διαδηλώσεων διά την τόνωσιν του εθνικού αισθήματος αντιστάσεως και του ηθικού του λαού, όπως η ΙΕΡΗ ΤΑΞΙΑΡΧΙΑ, ΠΕΑΝ, ΕΚΝ, Ε.Δ, Σ.Σ.Ν κ.α.

Υπήρχον επίσης εθνικαί οργανώσεις όπως η Οργάνωσις Αρχιεπισκόπου Αθηνών, η οποία απετελείτο από επίλεκτα μέλη της ανωτέρας υπαλληλικής τάξεως, διπλωματικούς, τραπεζιτικούς, αστυνομικούς, δικαστικούς κλπ. αι οποίαι εβοήθουν παντοιοτρόπως τον απελευθερωτικόν αγώνα και τα θύματά του, υλικώς και ηθικώς και απέκρυπτον Άγγλους και Εβραίους εκδίδοντας εις αυτούς πλαστάς ταυτότητας.

Υπήρχον τέλος αι  όπως ο ΕΔΕΣ με αξιόλογον ένοπλον δύναμιν εις το βουνό, η Π.Α.Ο η οποία έδρα εις την Μακεδονίαν κατά των Γερμανών και Βουλγάρων κατακτητών και των «αυτονομιστικών» κομμουνιστικών οργανώσεων, η«Χ» η οποία έδρασεν ενόπλως κυρίως εις την περιοχήν των Αθηνών, η Ρ.Α.Ν και αι ανταρτικαί ομάδες του Συν/ρχου Ψαρρού αι οποίαι διελύθησαν κατόπιν της δολίας συλλήψεως του τελευταίου υπό των κομμουνιστών και της απανθρώπου δολοφονίας του ομού μετά των στελεχών του.

Ποία ήτο η ακριβής δύναμις όλων αυτών των οργανώσεων δεν κατωρθώθη να εξακριβωθή. Ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να γίνη αριθμητική σύγκρισις μεταξύ αυτών και του ΕΑΜ.

Ωστόσο επικρατεί η γνώμη ότι το ΕΑΜ είχε κατορθώσει να παρασύρη εις τας οργανώσεις του μεγαλύτερον αριθμόν μελών από όλας ομού τας εθνικάς οργανώσεις. Τούτο εξηγείται εάν έχομεν υπ΄όψει μας ωρισμένα πράγματα όπως:

1. Το γεγονός ότι αι αρμόδιοι συμμαχικαί υπηρεσίαι, προσέφεραν προς την οργάνωσιν ταύτην την σημαντικωτέραν υλικήν και ηθικήν ενίσχυσιν των. Σημειωτέον ότι ουδεμίαν σχεδόν βοήθειαν προσέφεραν εις τας λοιπάς Εθνικάς οργανώσεις πλην του ΕΔΕΣ και των εξαρτωμένων από το στρατηγείον της Μέσης Ανατολής οργανώσεων κατασκοπείας και σαμποτάζ. Η τοιαύτη υλική και ηθική βοήθεια των συμμαχικών υπηρεσιών προς το ΕΑΜ, αι συνεχείς υπέρ αυτού Ραδιοφωνικαί εκπομπαί του BBC και η κατάλληλος εκμετάλλευσις των γεγονότων τούτων εκ μέρους του ΕΑΜ, προκάλεσαν σύγχυσιν μεταξύ των Εθνικοφρόνων ιδιωτών, έτι δε και στρατιωτικών, με αποτέλεσμα να παρασυρθούν εις τας τάξεις του πολλοί εξ αυτών.

2. Το γεγονός ότι το ΚΚΕ είχε μακροχρόνιον συνωμοτικήν οργανωτικήν πείραν. Είναι κόμμα, όπως όλα τα κομμ. κόμματα το οποίον ήτο προητοιμασμένον διά παράνομον δράσιν και διέθετε ανάλογον οργάνωσιν την οποίαν ανεσυγκρότησε ταχέως και την έθεσεν εις ενέργειαν ενώ τα αστικά δημοκρατικά κόμματα δεν είχον ουδένα οργανωτικόν μηχανισμόν, ούτε και τους εχρειάζετο, δι΄αυτό και αιφνιδιάσθησαν.

3. Το γεγονός ότι η κομμουνιστική ηγεσία ήτο εντελώς αδίστακτος. Δεν εφείδετο της ζωής των οπαδών της, δεν εδίσταζε να παραδώση δυναμικούς εθνικόφρονας εις τον κατακτητήν προκειμένου να τους εξουδετερώση, να προβή ακόμη και εις δολοφονίας και να μεταχειρισθή ακόμη και τα πλέον ανήθικα, απάνθρωπα και εγκληματικά μέσα προκειμένου να αυξήση την δύναμιν των οργανώσεών του και να διαλύση τας εθνικάς τοιαύτας. Υπάρχουν εις χείρας των αρμοδίων ελληνικών αρχών πλήθος κατασχεθέντων απορρήτων εγγράφων του ΕΛΑΣ εκ των οποίων πολλά είδον το φώς της δημοσιότητος και αποκαλύπτουν τα ανωτέρω.

Επίσης συνέβαλε εις την ανάπτυξιν των κομμουνιστικών οργανώσεων το γεγονός ότι η Σοβιετική ΄Ενωσις ήτο εξ ανάγκης σύμμαχος των Δυτικών εξυμνούντο υπ΄αυτών τα κατορθώματά της και τούτο είχε ως συνέπειαν την χαλάρωσιν της επαγρυπνήσεως και την άμβλυσιν της θελήσεως αντιστάσεως των ελευθέρων ανθρώπων έναντι του κομμουνισμού.

Παρά τας ανωτέρω δυσμενείς συνθήκας και την αδικαιολόγητον έναντι των Εθνικιστικών Οργανώσεων στάσιν των αρμοδίων συμμαχικών Αρχών αι οποίαι εκώφευον εις τας εκκλήσεις τούτων προς υλικήν δι΄όπλων υποστήριξίν των, αι Εθνικιστικαί οργανώσεις προσέφερον θετικήν και καρποφόρον υπηρεσίαν εις το όλον συμμαχικόν αγώνα αντιθέτως προς το ΕΑΜ το οποίον όχι μόνον δεν έκαμε εθνικο απελευθερωτικό αγώνα αλλά περοσέφερεν αρνητικόν έργον λόγω της λυσσαλέας τρομοκρατικής δολοφονικής και διαλυτικής εκστρατείας του εναντίον κάθε μη κομμουνιστικής οργανώσεως, πράγμα το οποίον εξυπηρέτει εις την ουσίαν μόνον τον κατακτητή. Ασφαλώς αι εθνικαί οργανώσεις θα παρουσίαζαν πολύ μεγαλυτέραν ανάπτυξιν και θα προσέφερον απείρως σημαντικωτέρας υπηρεσίας εις την υπόθεσιν του ελευθέρου κόσμου εάν δεν υπήρχε το ΕΑΜ και η δήθεν απελευθερωτική του δράσις.

Πρέπει να διευκρινισθή ότι τα στρατεύματα κατοχής εις την Ελλάδα δεν συνέλαβον έλληνας πολίτας επειδή είχον λάβει μέρος εις τον ελληνοϊταλικόν πόλεμον του 1940-41. Ασφαλώς όμως υπάρχουν τοιούτο μεταξύ του σοβαρού αριθμού των ελλήνων τους οποίους συνέλαβον ,εφυλάκισαν, εξετέλεσαν ή εξετόπισαν οι κατακτηταί κατά την διάρκειαν της κατοχής διά συγκεκριμένας πράξεις εναντίον των ή ως ομήρους.

Επίσης οι κατακτηταί συνέλαβον και εξετόπισαν εις Γερμανίαν την ηγεσίαν του στρατεύματος ήτοι 5 αντιστρατήγους μεταξύ των οποίων τον νυν Πρωθυπουργόν της Ελλάδος Στρατάρχην Αλ. Παπάγον καθώς και πολλούς άλλους ανωτέρους και ανωτάτους αξιωματικούς διαμένοντας κυρίως εις την επαρχίαν. Το μέτρον τούτο όμως δεν είχε την έννοιαν τιμωρίας διά την συμμετοχήν των εις τον ελληνοϊταλικόν πόλεμον,αλλ΄απέβλεπε εις την πρόληψιν κινήματος αντιστάσεως εκ μέρους αυτών των αξιωματικών οίτινες προς τον σκοπόν τούτον ήρχισαν  να σημειώνουν, ευθύς εξ αρχής, σοβαράς κινήσεις.

Το γεγονός τούτο αφ΄ενός και η εν συνεχεία αφ΄ετέρου πλήρης εγκατάλειψις υπό των συμμάχων των δρωσών εις όλας τας περιοχάς της Ελλάδος Εθνικιστικών οργανώσεων, αίτινες ούτω απετέλεσαν εύκολον λείαν του ενισχυομένου παντοιοτρόπως ΕΑΜ, απετέλεσε την κυρίαν αιτίαν του μεταπολεμικού δράματος του Ελληνικού λαού.

         

=============================================

ΠΗΓΗ: ΒΙΒΛΙΟ "ΒΙΒΛΟΣ ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΣΙΑΣ" ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΣ -1961

=============================================

         « ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΑΚΗ  ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΗ !»

Επιστολή του τότε Γραμματέα του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη προς την ΚΕ του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας με την οποία ζητεί να δοθεί άδεια στους αποφοίτους της εκεί σχολής ΠΡΑΚΤΌΡΩΝ -ΣΑΜΠΟΤΕΡ ώστε να ξεκουραστούν πριν από την αποστολή τους στην Ελλάδα!

Αγαπητοί σύντροφοι

Πριν λίγες μέρες τελείωσε η Σχολή που λειτουργεί στη χώρα σας για τον πόλεμο του ΚΚΕ, Σας παρακαλούμε να εγκρίνετε να περάσουν όλοι οι μαθητές από ευπρεπείς εξετάσεις και να μείνουν για ένα μήνα απαίδευτοι. Πολλοί από ……………..! σκοποβολή ……….! και άλλοι από……..! Μηχ. πρέπει να είναι ¨ελεύθεροι¨. Και απαντήστε τους (ότι σε ένα!) μήνα θα ιδούν πόσο ετοιμοπόλεμοι σαμποτέρ είναι, στις αποστολές που τους προορίζουμε. Περιμένουμε την απάντησή σας.

26. 8. 50                                            Με συντροφικούς χαιρετισμούς

                                                                             Για την Κ.Ε. του ΚΚΕ

                                                                        (Υπογραφή Ν. Ζαχαριάδης)

Οι κόκκινοι κατάσκοποι

Μετά το 1989 η πρόσβαση στα αρχεία των κρατών της πρώην Ανατολικής Ευρώπης δίνει μια καλύτερη εικόνα των σχέσεων ανάμεσα στο ΚΚΕ και στα άλλα κομμουνιστικά κόμματα. Ελληνες και ξένοι ιστορικοί κατάφεραν να φέρουν στο φως ιστορικά τεκμήρια που μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε καλύτερα τον ρόλο των ανατολικών συντρόφων στο ξέσπασμα και στη διεξαγωγή του εμφυλίου πολέμου, καθώς και τη δράση του ΚΚΕ στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου. Σε χώρες όπως η Τσεχία ή η Πολωνία, τα αρχειακά τεκμήρια για τη δεκαετία του ΄40 είναι σε γενικές γραμμές προσβάσιμα και ιδιαιτέρως αποκαλυπτικά. Με ερευνητικό πρόγραμμα που χρηματοδοτήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Γέιλ, οι υπογράφοντες* σε συνεργασία με τον Στάθη Καλύβα αποκτήσαμε πρόσβαση σε έναν αριθμό αρχειακών πηγών οι οποίες βρίσκονται στην Τσεχοσλοβακία και αφορούν την περίοδο του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα και τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια. Τα έγγραφα φυλάσσονται στο Εθνικό Αρχείο Πράγας (κάποια από αυτά στη Συλλογή Γκότβαλντ) και τα περισσότερα είναι προσβάσιμα στο ευρύ κοινό. Κάποια από τα συγκεκριμένα αρχεία ήταν ταξινομημένα ως «άκρως απόρρητα» και χρειάστηκε ιδιαίτερη επιμονή προκειμένου να ανοίξουν στους ερευνητές.

◗ Η βοήθεια από τα βόρεια

Τα αρχεία αυτά δείχνουν με σαφήνεια τη σημαντική ενίσχυση του Δημοκρατικού Στρατού από τα ανατολικά κράτη. Το ΚΚΕ εξαρτήθηκε απόλυτα από την υλική υποστήριξη των ξένων συντρόφων του. Χωρίς τη συστηματική ροή πολεμοφοδίων, τροφίμων και άλλου υλικού, την προστασία και εκπαίδευση των μαχητών στο έδαφος των γειτονικών χωρών, την περίθαλψη των τραυματιών, ο πόλεμος αυτός θα είχε λήξει πολύ νωρίτερα- αν είχε ποτέ αρχίσει. Τα αρχεία αποκαλύπτουν επιπλέον ότι ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν σε πλήρη αρμονία και εξυπηρέτησε τη λογική του «όπλου παρά πόδα» που η ηγεσία του ΚΚΕ διατύπωσε με το τέλος του Εμφυλίου. Στο πλαίσιο αυτό εντάχθηκε η κατασκοπική δράση καθώς και τα σαμποτάζ που σχεδιάστηκαν στα ανατολικά κράτη με συνεργασία των ανατολικοευρωπαίων κομμουνιστών και του ΚΚΕ. Η δράση αυτή, όπως πλέον αποκαλύπτουν τα αρχεία, κάθε άλλο παρά «κατασκευή της ΚΥΠ» υπήρξε, όπως θέλησε να την παρουσιάσει η προπαγάνδα του ΚΚΕ.

◗ Η ίδρυση της σχολής

Αμέσως μόλις τελείωσε ο Εμφύλιος, τον Νοέμβριο του 1949, σε γράμμα τους προς τον τσεχοσλοβάκο ηγέτη Κλέμεντ Γκότβαλντ και τον γενικό γραμματέα του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας Ρούντολφ Σλάνσκι, τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ Γιάννης Ιωαννίδης και Πέτρος Ρούσος διατύπωσαν τα αιτήματα του κόμματος:

«(...).3. Χρειαζόμαστε τη βοήθειά Σας για τη λειτουργία σεμιναρίου για 40-50 συντρόφους που θα ειδικευτούν στην παράνομη τεχνική δουλειά,δηλαδή στην πρακτορειακή εξειδίκευσή τους σε ό,τι αφορά ασυρμάτους, κωδικοποίηση, φωτογραφήσεις, έκδοση ταυτοτήτων, βεβαιώσεων,σφραγίδων κλπ.,καθώς και για την έκδοση παράνομου Τύπου.

4. Θέλουμε να αποστείλουμε στη χώρα Σας 300 συντρόφους από το στρατό και τη νεολαία προκειμένου να λάβουν στρατιωτική εκπαίδευση στα νέα όπλα:αεροπορία- πτώση με αλεξίπτωτο,άρματα,πυροβολικό, μηχανικό κλπ.

5. Παρακαλούμε να μας εξασφαλίσετε 100 ασυρμάτους οι οποίοι είναι απαραίτητοι στις αντάρτικες ομάδες και για την επικοινωνία με τη χώρα μας. Χρειαζόμαστε 1.500 άρβυλα,φλογοβόλα και κονσέρβες για 1.500 άτομα για περίοδο έξι μηνών.» «Επιστολή Γ. Ιωαννίδη και Π. Ρούσου προς Κλ. Γκότβαλντ και Ρ. Σλάνσκυ, 19-11-1949». Ναrodnν archiv Ρraha (ΝΑΡ, Εθνικό Αρχείο Πράγας), ΚSΘ, ΪV, 100/24, Κlement Gottwald (Κομμουνιστικό Κόμμα Τσεχοσλοβακίας/ΚΕ, 100/24, Κλέμεντ Γκότβαλντ) - κ. 99/ φ. 1142.

◗ Οι εγκαταστάσεις και η εποπτεία

Οι παραπάνω αξιώσεις υλοποιήθηκαν σε σημαντικό βαθμό από τους τσεχοσλοβάκους συντρόφους. Η πρώτη αναφορά των τσεχοσλοβακικών αρχείων στο θέμα της λειτουργίας της «Σχολής των Ελλήνων συντρόφων» στο Μικουλοβίτσε του νομού Γέσενικ στη Βόρεια Τσεχία (πολύ κοντά στα σύνορα με την Πολωνία) γίνεται στις 15 Δεκεμβρίου του 1949 και αφορά τις προετοιμασίες και τα μέτρα ασφαλείας των χώρων όπου επρόκειτο να εγκατασταθεί η «Σχολή». Ο τόπος εκπαίδευσης αποτελούσε τμήμα ενόςαπομακρυσμένου από τα μάτια των περιέργων- πρώην στρατοπέδου.

Την υψηλή εποπτεία για τη λειτουργία της σχολής είχαν ο Μπέντριχ Γκέμιντερ, επικεφαλής του τμήματος Διεθνών Σχέσεων του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας, και ο Κάρελ Σβαμπ, υφυπουργός Εθνικής Ασφαλείας και στέλεχος του «σκληρού» πυρήνα της ηγεσίας του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας σε θέματα «ειδικών επιχειρήσεων».

Από το ΚΚΕ την ευθύνη είχαν ο Γ. Ιωαννίδης, ο οποίος επέλεξε τη λίστα των επίδοξων κατασκόπων (τα ονόματά τους βρίσκονται στο αρχείο), ο Β. Μπαρτζιώτας, ο οποίος κατάρτισε το πρόγραμμα της θεωρητικής τους εκπαίδευσης, και ο Βάσος Γεωργίου, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος ήταν παρών στην πρώτη φάση τουλάχιστον της εκπαίδευσης. Ενήμεροι ήταν επίσης οι Βλαντάς και Πορφυρογένης. Η «Σχολή» είχε τρεις διευθυντές: έναν Ελληνα (πιθανότατα τον Βάσο Γεωργίου) και δύο Τσεχοσλοβάκους, τους Μύλλερ και Ρέβελακ, οι οποίοι και επέλεξαν τους τσεχοσλοβάκους εκπαιδευτές των «Ελλήνων συντρόφων». Οι εκπαιδευτές ήταν ως επί το πλείστον αξιωματικοί του τσεχοσλοβακικού στρατού, «πολιτικά αξιόπιστοι». Το «τεχνικό πρόγραμμα» της εκπαίδευσης σχεδιάστηκε από το τσεχοσλοβακικό υπουργείο Εσωτερικών. Για τη φρούρηση της «Σχολής» επελέγησαν δέκα νεαροί αστυνομικοί με την ένδειξη «πολιτικά αξιόπιστος». Ο ίδιος χαρακτηρισμός ίσχυε για τον οικονομικό υπεύθυνο της σχολής (Νοβάκ, στέλεχος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΤσ.), τον μάγειρο, τους οδηγούς, τους γιατρούς και όποιο άλλο άτομο ερχόταν σε επαφή με τους εκπαιδευομένους (γινόταν προσπάθεια ο κύκλος αυτών των ατόμων να είναι όσο το δυνατόν περιορισμένος).

◗ Το πρόγραμμα μαθημάτων

Εγγραφο των Τσεχοσλοβάκων αναφέρεται σε διάφορα αιτήματα του Δ. Βλαντά

Η λειτουργία της σχολής, με την πρώτη σειρά εκπαιδευομένων, άρχισε στις 14 Φεβρουαρίου 1950. Ελαβαν μέρος 41 εκπαιδευόμενοι, οι οποίοι «αποφοίτησαν» τον Αύγουστο του 1950. Πέρα από τα μαθήματα πολιτικής επιμόρφωσης, την ευθύνη την οποίων είχε το ΚΚΕ, η «τεχνική εκπαίδευση» της πρώτης σειράς επικεντρώθηκε σε θέματα επικοινωνιών (ασύρματος, κρυπτογράφηση, αποκρυπτογράφηση), η δε δεύτερη σειρά μαθητών ειδικεύτηκε σε θέματα παραχαράξεων εγγράφων και παράνομων εκτυπώσεων. Από το πρόγραμμα διδασκαλίας δεν έλειπαν μαθήματα χρήσης όπλων, αυτοάμυνας, κατασκευής εκρηκτικών μηχανισμών, μέθοδοι λειτουργίας παράνομων δικτύων κλπ. Το πρόγραμμα της «πολιτικής εκπαίδευσης» κατάρτισε ο Βασίλης Μπαρτζιώτας.

Σε ό,τι αφορά την «τεχνική εκπαίδευση» για το διάστημα από 16.2.1950 ως 6.5.1950 (προτού δηλαδή περάσουν στο πρόγραμμα ειδίκευσης) οι δύο διευθυντές αναφέρουν ότι οι εκπαιδευόμενοι διδάχτηκαν συνολικά 494 ώρες, δηλαδή 43 ώρες την εβδομάδα. Οι περισσότερες διδακτικές ώρες (135) ήταν αφιερωμένες στη ραδιοτηλεογραφία (εκπαιδευτής: Βάλντμαν), δηλαδή στην επικοινωνία μέσω ασυρμάτου. Για την εκπαίδευση χρησιμοποιούνταν τσεχοσλοβακικοί ασύρματοι Μeopta. Σαράντα τρεις διδακτικές ώρες αφιερώθηκαν στην κρυπτογραφία (εκπαιδευτής: Γκρουν). Σαράντα οκτώ ώρες στη χημεία (εκπαιδευτής: Χαλούπα)- αφορούσε την εργασία με σινική μελάνη καθώς και την προετοιμασία εκρηκτικών μηχανισμών με νιτρογλυκερίνη ή άλλα υλικά που μπορούσε κάποιος εύκολα να τα προμηθευτεί στην ελεύθερη αγορά. Εξήντα μία διδακτικές ώρες αφιερώθηκαν στη φωτογράφιση (εκπαιδευτής: Τσίχαρζ), δηλαδή στη δουλειά με φωτογραφική μηχανή, εμφάνιση φιλμ, φωτογράφιση ντοκουμέντων και εγγράφων, προετοιμασία χημικών για την εμφάνισή τους κλπ. Είκοσι οκτώ διδακτικές ώρες αφιερώθηκαν στις εκτυπώσεις (εκπαιδευτής: Μύλλερ)- ανατύπωση ντοκουμέντων, παραχάραξη εγγράφων, αναπαραγωγή σφραγίδων. Τριάντα έξι διδακτικές ώρες αφιερώθηκαν στο σαμποτάζ (εκπαιδευτής: Στρόουγκαλ).

◗ Τα παράπονα των Τσεχοσλοβάκων

Αναφερόταν ότι οι εκπαιδευόμενοι αποκτούσαν γνώσεις όλων των εκρηκτικών υλών και ήταν σε θέση να υπολογίσουν την επίδραση της έκρηξης σε διαφορετικά υλικά. Δεκαεννέα διδακτικές ώρες αφιερώθηκαν στην αυτοάμυνα (εκπαιδευτής: Πελτς). Εμαθαν να αμύνονται σε επιθέσεις με μαχαίρι, τουφέκι, πιστόλι και αυτόματο, διδάχτηκαν θανατηφόρα χτυπήματα και τρόπους θανάτωσης χωρίς την πρόκληση θορύβου. Δέκα διδακτικές ώρες αφιερώθηκαν για τον οπλισμό και 20 ώρες στη σκοποβολή (εκπαιδευτής: Πελτς). Οι εκπαιδευόμενοι έμαθαν τον χειρισμό διαφορετικών ειδών ατομικών όπλων και έκαναν σκοποβολή από διάφορες θέσεις. Εγιναν επίσης και μαθήματα οδήγησης αυτοκινήτου και μοτοσικλέτας στον ελεύθερο χρόνο των εκπαιδευομένων. Επρόκειτο αναμφίβολα για μια ολοκληρωμένη σχολή εκπαίδευσης κατασκόπων.

Η πορεία της εκπαίδευσης αξιολογούνταν σε εβδομαδιαίες συνεδριάσεις των εκπαιδευτών και των επικεφαλής της κομματικής οργάνωσης των εκπαιδευομένων. Στην πρώτη αναλυτική έκθεση που έστειλαν οι δύο τσέχοι διευθυντές της σχολής στον πολιτικό προϊστάμενό τους στις 5 Ιουνίου 1950 γίνονται εκτενείς επισημάνσεις στις αδυναμίες της εκπαίδευσης (αναφέρεται, π.χ., το πρόβλημα της μετάφρασης και της αδυναμίας απευθείας επικοινωνίας μεταξύ εκπαιδευτών και εκπαιδευομένων), ενώ εκφράζονται και παράπονα προς την πλευρά των «Ελλήνων συντρόφων». Ειδικότερα, αναφέρεται ότι η ηγεσία του ΚΚΕ παραφόρτωσε το πρόγραμμα της εκπαίδευσης με πολιτικά μαθήματα και δεν εκφράζονται κολακευτικές παρατηρήσεις για τις ικανότητες των επικεφαλής των « Ελλήνων συντρόφων », οι οποίοι « δείχνουν προβλήματα αφομοίωσης της ύλης αντί να είναι το παράδειγμα για τους υπόλοιπους ».

Νarodni archiv Ρraha (Εθνικό Αρχείο Πράγας) fond 100/3 ΚSΘ ΪV (1945-1989)- svazek (τόμος) 146, aj. (μονάδα αρχείου) 572.

Μετά την «αποφοίτηση» της πρώτης σειράς κατασκόπων ακολούθησε και δεύτερη σειρά εκπαιδευομένων. Και η εκπαίδευση αυτής της ομάδας διήρκεσε έξι μήνες (για την ακρίβεια, 25 εβδομάδες) ξεκινώντας από τα μέσα Φεβρουαρίου 1951. Από το πρόγραμμα διδασκαλίας ωστόσο διαφαίνεται η πρόθεση του ΚΚΕ να εκπαιδεύσει μια ομάδα κατασκόπων γυναικών, ηλικίας μεταξύ 40 και 50 ετών, οι οποίες, αφού αποστέλλονταν στην Ελλάδα, θα διεισέδυαν ως γραμματείς, υπηρετικό προσωπικό ή παραμάνες σε σπίτια πολιτικών και ανωτέρων στρατιωτικών με στόχο την υποκλοπή ευαίσθητων πληροφοριών. Αυτό εξάλλου διαφαίνεται και από την κατάρτιση του σχετικού «τεχνικού πλάνου διδασκαλίας», το οποίο περιελάμβανε εκτός όλων των υπόλοιπων μαθημάτων και 142 ώρες μαθημάτων σχετικά με την τακτοποίηση του νοικοκυριού (φύλαξη παιδιών κ.ά.).

Το πρόγραμμα της «πολιτικής εκπαίδευσης» παρέμεινε απαράλλαχτο. Απλώς προστέθηκαν και 196 ώρες διδασκαλίας για την «οργάνωση της παράνομης δραστηριότητας».

◗ Η αποστολή στην Ελλάδα

Εγγραφο των τσεχοσλοβακικών αρχών απαντάει σε αιτήματα των Βλαντά, Πορφυρογένη και Μπαρτζιώτα

Σύμφωνα με τα τσεχικά αρχεία, κάποιοι απόφοιτοι της σχολής στάλθηκαν στη Σόφια μέσω Βουδαπέστης και Βουκουρεστίου. Στο Βουκουρέστι τούς παρέλαβε ο έλληνας κατάσκοπος-σύνδεσμος με το όνομα «Αθανάσιος». Στη Σόφια παρέμειναν οκτώ ημέρες. Τους επισκέφτηκε ένα μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του βουλγαρικού ΚΚ, ο οποίος έθεσε ως καθήκον την αναδιοργάνωση του ελληνικού Αγροτικού Κόμματος. Στη Σόφια σε αυτή την ομάδα προστέθηκαν άλλοι πέντε Ελληνες, εκ των οποίων οι δύο ήρθαν από την Ουγγαρία και ένας από την Πολωνία, απόφοιτοι όλοι τους παρόμοιων σχολών σε αυτές τις χώρες.

Διοικητής της ομάδας ήταν ο ομαδάρχης με το όνομα Φοίβος, βοηθοί του ο Περικλής Π., ο οποίος επρόκειτο να ενταχθεί στην ομάδα στην Ελλάδα, καθώς και ο Μιχαελής, ο οποίος επίσης εκπαιδεύτηκε στο Γέσενικ. Στις 6 Δεκεμβρίου 1950 η ομάδα οδηγήθηκε στη Σόφια σε ένα οίκημα όπου όλα τα μέλη της ομάδας παρέλαβαν από τη βουλγαρική αστυνομία στολές, γερμανικά πιστόλια και εφόδια. Από αυτό το οίκημα η ομάδα αναχώρησε στις 7 Δεκεμβρίου. Στο Κολάροβο περίμενε την ομάδα βούλγαρος στρατιώτης, ο οποίος τη συνόδεψε ως τα σύνορα. Στις 7.00 το πρωί η ομάδα πέρασε τα σύνορα. Στη Σελίκα συναντήθηκε η ομάδα με έναν ασυρματιστή και έναν κρυπτογράφο. Από αυτή τη θέση διατηρήθηκε επικοινωνία μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας. Αυτή η ομάδα ήταν το πρώτο τμήμα που στάλθηκε για κατασκοπεία και δραστηριότητα σαμποτάζ στην Ελλάδα.

◗ Η ανακάλυψη από την ΚΥΠ

Η λειτουργία της «Σχολής» δεν έμεινε μυστική από την ελληνική ΚΥΠ, καθώς αυτή κατόρθωσε να συλλάβει έναν από τους πρώτους αποφοίτους της, οι οποίοι στο μεταξύ στάλθηκαν στην Ελλάδα προκειμένου να εκτελέσουν την πρώτη τους αποστολή, «σπάζοντας» έτσι το δίκτυο των πρακτόρων που έρχονταν από το εξωτερικό, προκαλώντας ανησυχία στους τσεχοσλοβάκους συντρόφους σε ανώτατο κομματικό και κυβερνητικό επίπεδο. Τον Ιανουάριο του 1951 παραδόθηκε στις ελληνικές αρχές ο έλληνας παρτιζάνος «Τ-203», ο οποίος ομολόγησε για την εκπαίδευση που λαμβάνουν έλληνες κομμουνιστές στην Τσεχοσλοβακίακαι στη Βουλγαρία με σκοπό την εκτέλεση σαμποτάζ στην Ελλάδα και ειδικότερα τη διακοπή της σιδηροδρομικής επικοινωνίας μεταξύ Ελλάδας και Γιουγκοσλαβίας.

Λεπτομέρεια στο σκηνικό του Ψυχρού Πολέμου

Τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ Πέτρος Ρούσος Γιάννης Ιωαννίδης και Βασίλης Μπαρτζιώτας. Και οι τρεις ενεπλάκησαν στην ίδρυση της σχολής κατασκόπων του κόμματος στην Τσεχοσλοβακία αμέσως μετά τη λήξη του Εμφυλίου

Η ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ να οργανώνει ένα πολιτικό κόμμα υπηρεσίες κατασκοπείας και σαμποτάζ εις βάρος της ίδιας του της χώρας μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο αν αντιληφθούμε το ελληνικό κομμουνιστικό κόμμα ως μέρος του διεθνούς κομμουνιστικού συστήματος, ως έναν κρίκο αυτής της αλυσίδας που επιδίωξε με συστηματικότητα και σταθερότητα τη με κάθε μέσο ανατροπή του καπιταλιστικού στρατοπέδου και την εγκαθίδρυση κομμουνιστικών καθεστώτων παντού. Η δράση αυτή του ΚΚΕ κατά τα χρόνια του Εμφυλίου και τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια συνέβαλε αναμφίβολα στην ενίσχυση των αμυντικών και αυταρχικών αντανακλαστικών του μετεμφυλιακού κράτους. Ωστόσο πρόκειται για μιαν άλλη συζήτηση.

*Ο κ. Νίκος Μαραντζίδης είναι αναπληρωτής καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και ο κ. Κώστας Τσίβος είναι υποψήφιος διδάκτορας Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου, στην Πράγα.

ΠΗΓΗ:

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=286969