=================================
Βιβλίο: "Η
ΝΕΚΡΗ ΜΕΡΑΡΧΙΑ" (Η ΙΙΙ ΜΕΡΑΡΧΙΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΤΟΥ Δ.Σ.ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ)-Εκδόσεις
"ΑΛΦΕΙΟΣ" ΑΘΗΝΑ 1984- ΚΩΝ. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (ΜΠΕΛΑΣ)
==============================================
O
ΚΩΝ. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (ή Μπελάς) γνώριζε πολλά! Από την αρχή ήταν στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ
και μετά μέχρι τέλους στον Δ.Σ. Πελοποννήσου. Στο δίτομο βιβλίο του, παρ΄ ότι
κομμουνιστής μέχρι τέλους, εξιστορεί τα γεγονότα και τις καταστάσεις που έζησε
με "ανεκτή αντικειμενικότητα". Βέβαια διαφαίνεται στα γραφόμενα του ότι ακολούθησε αυτό που ο
ίδιος αναφέρει στην Σελ. 519:
«Όποιος
δουλεύει σε ειδικούς τομείς ενός κινήματος πρέπει να μη μιλά ποτέ για τον ευατό
του και για κανέναν ειδικά, χωρίς σοβαρό λόγο. Ούτε η δόξα , ούτε η επίδειξη,
ούτε το καπρίτσιο είναι σοβαρός λόγος. Άξιος είναι αυτός που σιωπά ή που λέει
πολλά αλλά άσχετα και σβύνει τα
αχνάρια.»
Ο
«Μπελάς» ως στέλεχος τότε και του ΚΚΕ ,
είχε επαφή με ανώτερα στελέχη του «αντάρτικου» αλλά και είχε τέτοιες θέσεις,
όπως υπεύθυνος πληροφοριών κάποια στιγμή του επιτελείου της ΙΙΙ Μεραρχίας του
Δ.Σ. Πελοποννήσου ώστε γνώριζε πρόσωπα και καταστάσεις. Τεκμηριώνεται λοιπόν
και απ΄ αυτόν με την παρακάτω αναφορά του στο βιβλίο του, η ύπαρξη εγγράφων από τα οποία απορρέει
ηθική αυτουργία των υπευθύνων του ΚΚΕ
στην Πελοπόννησο για τις γενοκτονικές σφαγές των «αντιδραστικών»!*(*Δεν κάνει
και αυτός καμιά αναφορά για μαχαίρια και βάραθρα! Θυμίζοντας την στρατηγική και
τακτική των χριστιανών θέλοντας έτσι να καθιερωθούν όμοια κατά συνθήκη ψεύδη
στην ιστορία!-"ΑΜ΄ ΕΠΟΣ ΑΜ΄ ΕΡΓΟΝ " -"ΟΜΟΙΟΣ ΟΜΟΙΩ ΑΕΙ"!)
Και
ποιοι ήσαν οι κύριοι υπεύθυνοι του ΚΚΕ στον κατοχικό εμφύλιο; Ο Νικ.
Μπελογιάννης , ο Αχιλλ. Μπλάνας και σε
κάθε νομό οι εντολοδόχοι των, όπως στην Αργολιδοκορινθία ο περιβόητος «Τριαντάφυλλος-
Στάθης», ο Ζέγγος Θεοδ.
Παρατίθενται
παρακάτω τα σχετικά αποσπάσματα από το βιβλίο του. Επίσης παρατίθενται και
μερικά άλλα αποσπάσματα που αφορούν τον Νομό Κορινθίας και μερικά άλλα από τα
οποία απορρέει η αφιονισμένη γενοκτονική ,εγκληματική αντίληψη και πρακτική που
είχαν και εν -έσπειραν οι
κομμουνιστές!*(*Όπως η πισώπλατη εκτέλεση και ανα- μεταξύ τους!)
============================================================
Οι
επισημάνσεις των παρακάτω κειμένων δικές μου όπως και οι υπομνηματισμοί με (*)
Σελ. 86-87-88
Όποιος δεν έχει ζήσει τέτοιες
καταστάσεις, αυτός δεν μπορεί να πιστέψει πως μια καθοδήγηση τίμια και ανίκανη
μπορεί να εκθρέψει τέτοιες καταστάσεις και να πέσει μετά και η ίδια θύμα των
διαβόλων που έσπειρε. Πήρε λοιπόν την απόφαση η καθοδήγηση του γραφείου της
περιοχής του Μωριά να τρομοκρατήσει την αντίδραση. Πως όμως εκφράστηκε αυτή η
απόφαση πρακτικά;
Μήπως με ένταση του ένοπλου αγώνα;
Μήπως με την οργάνωση μαζικών κινητοποιήσεων στις βάσεις των Εγγλέζικων
αποστολών; Μήπως με ένταση των σαμποτάζ; μήπως με την ένταση της
ελευθεροσκοπευτικής δράσης στις πόλεις; Όχι ,όχι με τέτοια μέτρα. Αλλά με μέτρα
αστυνομικά, τρομοκρατικά. Η εντολή ήταν να τρομοκρατηθεί η αντίδραση. Με βάση
αυτή την κατεύθυνση το γραφείο περιοχής Πελοποννήσου, έδωσε εντολές να
συλληφθούν και να συλλαμβάνονται οι κοντινοί συγγενείς αυτών που είναι στα
τάγματα ή που θα πάνε από δω και πέρα και να οδηγούνται στα στρατόπεδα
συγκέντρωσης. Να κατάσχεται η κινητή και ακίνητη περιουσία και η δική τους και
των στενών συγγενών τους. Ακόμη να ανακαλυφθούν, οι πράκτορες, οι στρατολόγοι
και να εκτελεσθούν επί τόπου. Να εκτελούνται οι συνεργάτες τους. Αυτοί θα
πρέπει να αναζητηθούν ανάμεσα στις γραμμές μας, στις οργανώσεις μας ακόμη
ανάμεσα στους μικροαστούς και αστούς του χωριού.
Αυτό είχε σαν συνέπεια να εξαπολυθεί
ένα άνευ προηγουμένου πογκρόμ σ΄ όλο το Μωριά. Σε κάθε νομό δημιουργήθηκαν ένα
ή δύο στρατόπεδα. Εκεί οδηγούνταν οι συγγενείς των ταγματασφαλιτών και οι
συνεργάτες των πρακτόρων κ.λ.π. Τα στρατόπεδα αυτά ήταν τελείως ανοργάνωτα,
πείνα , ψείρα και βρωμιά, βασίλευε εκεί μέσα. Το ανακριτικό έργο γίνονταν μέσα
σ΄ένα κλίμα χαφιεδοφοβίας και πραχτορομανίας. Μάταια οι τοπικές οργανώσεις και
οι διάφορες υπηρεσίες προσπαθούσαν να λύσουν αυτά τα προβλήματα του
στρατοπέδου. Η αντίδραση των μελών και κατωτέρων οργανώσεων, των «οργανώσεων
βάσης» ήταν υγιής και ισχυρή. Δεν δέχτηκαν την γραμμή της καθοδήγησης. Η
αντίδραση ήταν τέτοια που σε πολλές περιπτώσεις το 50% των συλλήψεων που είχαν
διαταχθεί, να μη πραγματοποιηθεί από την αντίδραση των κατωτέρων οργανώσεων. Η
κατάσταση έφτασε στο σημείο, μέλη του κόμματος να κρύβουν τους διωκομένους, να
φυλάνε το νοικοκυριό τους, να μη δίνουν πληροφορίες για τον τόπο που κρύβονται
οι διωκόμενοι. Μπροστά σ΄ αυτό το ξεσήκωμα η καθοδήγηση έδωσε εντολή να
ανακαλυφθούν οι πράκτορες που δρούν μέσα στις τοπικές οργανώσεις και να
εκτελεσθούν με συνοπτική διαδικασία.
Στο νομό Κορινθίας ένας κάποιος ονόματι
Τριαντάφυλλος (Στάθης) αντιπρόσωπος του γραφείου περιοχής, μπήκε επικεφαλής δύο
ομάδων της ΟΠΛΑ και έδωσε εντολές ότι πρέπει να εκτελεσθεί τουλάχιστον ένας από
κάθε χωριό και αν δεν μπορούν να βρούν άλλον που να κατηγορήσουν για πράχτορα,
ας βρούν μέσα στο γραφείο του ΕΑΜ και του κόμματος. Το τι έγινε δεν
περιγράφεται. Όπου πλησίαζε ο Τριαντάφυλλος εγκατέλειπαν τα χωριά τα γραφεία
του ΕΑΜ και του κόμματος, όταν έφτανε ο Τριαντάφυλλος στην έδρα της αχτιδικής επιτροπής δεν εύρισκε κανένα μέλος της αχτιδικής επιτροπής
έλειπαν όλοι με διάφορα προσχήματα. Παρ΄ όλη την αντίδραση των μελών και
τοπικών οργανώσεων το κακό έγινε. Τα στρατόπεδα γέμισαν και οι εκτελέσεις
έφτασαν όπως λένε τους 150 ανθρώπους σ΄ όλη την Κορινθία.*(*σ.σ. Τουλάχιστον 800 άνθρωποι σφαγιάστηκαν -"Μπελά"!
Βλ. ανάρτηση -049- )Ευτυχώς που το ξεσήκωμα των μελών
ανέτρεψε αυτή τη γραμμή και υποχρέωσε το γραφείο περιοχής να την ανακαλέσει.
Και τότε έγινε το πρωτάκουστο. Το Γραφείο περιοχής αρνείται την ευθύνη για αυτή
τη γραμμή. Με απόφαση που έβγαλε κατηγορεί τις πιο κάτω οργανώσεις και τα
κατώτερα στελέχη, ότι διαστρέβλωσαν τη γραμμή του!!! Και καταλήγει με την ίδια
διαπίστωση. Οι πράχτορες του εχθρού μπήκαν στις γραμμές του κόμματος και
διαστρέβλωσαν τη γραμμή. Αποκηρύσσει τις πράξεις βίας , διαλύει τα στρατόπεδα
και δίνει εντολή να αρχίσουν ανακρίσεις, συλλαμβάνονται ορισμένα κατώτερα στελέχη
όπως και ο περιβόητος Τριαντάφυλλος που κατηγορείται για ιντελισερβίτης.
Τώρα όμως ήρθε και η σειρά της
Ιντελισερβίς. Μπήκε στο χορό και ήταν η μόνη που ήξερε που κτυπούσε. Τους
χόρεψε για καλά. Αρκεί μόνο να αναφερθεί ότι ολόκληρη η καθοδήγηση του 12ου
συντάγματος του ΕΛΑΣ, η περιφερειακή επιτροπή Αχαϊας και όλα τα κατώτερα
στελέχη κατηγορήθηκαν ότι, είναι πράχτορες μέχρι τέτοιου σημείου που το γραφείο
της περιοχής αναγκάστηκε να φέρει στελέχη από τους άλλους νομούς. Αλλά ο
Τριαντάφυλλος δεν ήταν τόσο εύκολο θύμα, ούτε δέχτηκε να παίξει αυτό το ρόλο.
Όταν κλήθηκε να δώσει λόγο όλοι περίμεναν να τουφεκιστεί. Ούτε κάν πέρασε από
στρατοδικείο. Γιατί; Διότι ήταν παλαιό στέλεχος και είχε κάποια πείρα γι΄ αυτά
, αλλά φαίνεται ότι και ο ίδιος είχε αμφιβολίες γι αυτή τη κομματική γραμμή δηλ. πίστευε ότι δεν
μπορεί αυτή η γραμμή να είναι σωστή, μα ούτε και κομματική γραμμή δεν είναι.
Γι΄ αυτό φύλαγε όλα τα σημειώματα και τις γραπτές εντολές που έπαιρνε από το
γραφείο περιοχής.
Όταν λοιπόν άρχισε η ανάκριση ο
Τριαντάφυλλος βγήκε λάδι στον αφρό. Όσο για το κόμμα πλήρωσε τότε, πληρώνει από
τότε και θα πληρώνει ακόμη ποιος ξέρει για πόσα χρόνια. Στην επαρχία
Μεγαλόπολης η γραμμή αυτή δεν πέρασε. Όχι γιατί έγινε καμιά οργανωμένη
προσπάθεια αλλά γιατί δεν υπήρξαν στελέχη τέτοια για την εφαρμόσουν αλλά
κι αν υπήρχαν δεν θα μπορούσαν.
Τα τάγματα ασφαλείας στη Μεγαλόπολη δεν
μπόρεσαν να ριζώσουν. Παρ΄ ότι βρίσκονταν μέσα σε μια μεγάλη γερμανική βάση .
Μέσα από την πόλη προσχώρησαν εθελοντικά καμιά εικοσαριά άτομα και από τα χωριά
, άλλοι καμιά δεκαριά. Δηλαδή σε μια επαρχία από τριάντα χιλιάδες κατοίκους
μόνον τριάντα άνδρες προσχώρησαν στα τάγματα. Κι αυτοί μετά από λίγο καιρό μας έστεναν
πληροφορίες και φυσίγγια.»
Σελ.368-370
«Μετα τις εκκαθαριστικές βγήκε από την
Τρίπολη ο γραμματέας της περιφερειακής επιτροπής ,ο Παναγής Σπυρόπουλος, από το
Κυνηγού της Μεσσηνίας. Ήταν από τα κατοχικά στελέχη του κόμματος νέος στην
ηλικία μέλος της ΟΚΝΕ. Είχε όμως τιμωρηθεί με διαγραφή γιατί του καταλόγισαν
ευθύνες για το στρατόπεδο του Κούμανι στην Αχαϊα . Όταν έγιναν τα γεγονότα ο
Γιώργης (!) Σπυρόπουλος ήταν γραμματέας της περιφερειακής επιτροπής Αχαϊας.*(*σ.σ
Στο
δήμο Φαρών Αχαΐας είναι τρία χωριουδάκια, Μπούμπα, Κούμανι, Φλώκα, σε μικρή
απόσταση μεταξύ τους.
Εδώ
η επιτροπή ΕΑΜ Αχαΐας εγκατέστησε στρατόπεδα που ενέκλειε τους συλλαμβανόμενους
από την περιοχή Αχαΐας, καθώς και ανθρώπους που φιλοξένησαν συμμάχους Άγγλους
από τις περιφέρειες Ηλείας και Καλαβρύτων. Αλίμονο σε όποιον τύχαινε να είναι
σπιτονοικοκύρης Άγγλου στρατιωτικού. Η κατηγορία «εχθρός του λαού» και
«πράχτορας» ήταν αρκετή για εγκλεισμό στο στρατόπεδο, βασανιστήρια και
εκτέλεση. Λέγεται ότι στα τρία στρατόπεδα δολοφονήθηκαν 300(!!!) άτομα, μεταξύ
των οποίων ο Ιωάννης Πολίνης, δικηγόρος Πατρών, και τα δυο αδέρφια Παναγ. και
Κων/νος Φλογερός που είχαν μύλο.
Στρατοπεδάρχες
υπηρέτησαν κατά καιρούς ο Ζαχαρίας Ζαχαριάδης από το Ικόνιο της Μικράς Ασίας με
βοηθούς εκτελεστές τον Απόστολο Συνούρη. Παναγιώτη Σπυρόπουλο, Καλυβωκά και
μερικούς άλλους. Γενικός ανακριτής και ανώτερος επόπτης των τριών αυτών
στρατοπέδων ήταν ο Βρασίδας Μακρής από τα Λαγκάδια Γορτυνίας.
Τόσες
βαρβαρότητες και. φόνοι έγιναν, ώστε το ΚΚΕ διέγραψε τον Βρασίδα Μακρή και τον
Παναγιώτη Σπυρόπουλο την 22-10-44 για εγκληματική διαστρέβλωση της κομματικής
γραμμής -ΠΗΓΗ: Περιοδικό "ΤΟΤΕ" τεύχος 60).
Ο θρύλος γύρο από το στρατόπεδο του
Κούμανη στη κατοχή, ήταν δημιούργημα της αντίδρασης και των άστοχων ενεργειών
του Πελοποννησιακού Γραφείου. Έτσι έφθασε στο σημείο να καταλογίζει ευθύνες σε
γεγονότα περισσότερα απ΄ αυτά που έλεγε η αντίδραση. Όλη η υπόθεση ήταν
δημιούργημα της Αγγλικής Αποστολής. Από τους τόσους σκοτωμένους που έλεγαν,
τελικά, είχε αυτοκτονήσει ένας κι αυτόν τον δολοφόνησε η Αγγλική μυστική
υπηρεσία για να μην κάνει αποκαλύψεις. Είχαν δικαστεί στο στρατοδικείο κι εκτελέστηκαν
10 συνεργάτες των Γερμανών. Μετά την συμφωνία του Λιβάνου έπρεπε να βρεθούν και
υπεύθυνοι για το στρατόπεδο του Κούματι. Ο Αχιλλέας Μλάνας τους βρήκε στην
περιφερειακή Αχαϊας. Ανάμεσα σ΄ αυτούς ήταν και ο Παναγής Σπυρόπουλος ή Κάπας.
Ευτυχώς όμως που τα πράγματα ξεκαθαρίστηκαν αργότερα και ο Γιώργης(!) Κάπας
αποκαταστάθηκε. Τελικά τον έστειλαν στην Αρκαδία. Τώρα ήρθε στο βουνό. Επί
τέλους βλέπαμε τον κομματικό αντιπρόσωπο. Τώρα πιστέψαμε ότι το κόμμα, μας
θεωρεί νόμιμους.
Ο Κάπας ήταν αλύγιστος επαναστάτης ,
αφοσιωμένος στο κόμμα, άτεγκτος και αδιάλλακτος. Ότι έλεγε το κόμμα για τον Γ.
Κάπα ήταν νόμος απαράβατος. Ήταν όμως μονοκόμματος και στενόμυαλος. Δε μπορούσε
να δουλέψει μ΄ όλο το τον κόσμο. Εκτός απ΄ αυτά είχε μια χαφιεδοφοβία. Παντού
έβλεπε χαφιέδες. Αυτή του η τάση τον έφερε σε σύγκρουση πολλές φορές με τους
συνεργάτες του και είχε πολλά στραπάτσα.
Η πρώτη επαφή μαζί μας δεν ήταν και
τόσο θερμή. Εμείς είμαστε φουρτουνιασμένοι για την εγκατάλειψη μας ενάμιση
χρόνο τώρα. Ήταν επόμενο να την πληρώσει ο Κάπας. Αυτός δε κατάλαβε ποια
κατάσταση είχε να αντιμετωπίσει. Πολύ γρήγορα συγκρουστήκαμε. Μετά την σύγκρουση
ήρθαμε σε ρήξη. Κόψαμε ακόμη και την καλημέρα. Μάταια ο Μανώλης προσπάθησε να
θεραπεύσει τα πράγματα. Ήρθε ο Μετερίζης και μετά ο Ρογκάκος και κάπως
βελτιώθηκε η κατάσταση. Ο Κάπας μας θεωρούσε όλους απείθαρχα και αντικομματικά
στοιχεία. Εμείς τον θεωρούσαμε χαρτογυακά και χαραμοφάη, ικανό μόνο να φτιάνει
σπιούνους και χαφιέδες. Τα πράγματα έφτασαν σε ρήξη όταν διαπιστώσαμε ότι ο
Κάπας είχε οργανώσει γραφείο περιφρούρησης και πληροφοριών αναμεσά μας. Τότε το
τι έγινε δεν λέγεται. Υπήρξε κίνδυνος να γίνουν τραμπουκισμοί σε βάρος του. Η
προσπάθεια του Γιώργη Κάπα ήταν καλοπροαίρετη και πίστευε απόλυτα , ότι η ενέργεια
του εξυπηρετεί το κόμμα και την επανάσταση.
Αυτή είναι η τραγική πλευρά της
υπόθεσης. ……………………..Οι αντάρτες εκείνοι
τάχαν βάλει μ΄ όλο τον κόσμο. Δεν σήκωναν δυναμικές επιβολές. Ο Γιώργης Κάπας
τελικά οδηγήθηκε σε γενική συνέλευση του συγκροτήματος και κει επί τρεις μέρες
μαστιγώθηκε αλύπητα και χωρίς διακοπή. Δεν αντέδρασε σωστά. Τελικά σώθηκε το
κύρος του, χάρη στις προσπάθειες του Μανώλη και του Μετερίζη. Πέρασαν έξι μήνες
και πάνω για να συνέλθει. Τα ίχνη της εχθρότητας έμεναν ακόμη και μετά από
χρόνο. Όταν ήρθε η ώρα της θυσίας, τότε έσβησαν.
Ο Γιώργης Κάπας είναι ένας μάρτυρας του
κόμματος. Θυσιάστηκε για την υπόθεση του λαού. Τον βασάνισαν και τελικά τον
έκαψαν ζωντανό με βενζίνη το χειμώνα του 1949 έξω από την Τρίπολη. Όπως
ακούστηκε , μέχρι τελευταία στιγμή στάθηκε αλύγιστος , περήφανος. Τέτοια
κομματικά στελέχη θα αργήσει πολύ να βγάλει το κόμμα.»
Σελ.322-323
«Τότε ήρθε από την Μεσσηνία ο
Σταυρόπουλος Κώστας ή Καλαμάτας με άλλους έξι, τον Κώστα Γιακουμή, τον
Δαμουλάκη Ετεοκλή, τον Παναγούλια Σταυρόπουλο ή Ρήγα, τον Τάσο Στέργιο και το
Θ. Καριώτη. Τους έφερε μαζί του ο Μπασακίδης. Ήταν όλοι γερά παλληκάρια και
ψημένοι αντάρτες. Έχαν όμως ένα πρόβλημα. Δεν είχαν αδελφικές σχέσεις με τον
Καλαμάτα, που ήταν ομαδάρχης τους. Τσακώνονταν μαζί του. Ο Κώστας Σταυρόπουλος
ή Καλαμάτας ήταν σκληρός χαρακτήρας. …………………………………Ηταν παλιός νταής και ζωοκλέπτης
στα Σουλιμοχώρια της Τριφυλλίας. Όταν ήρθαν οι Ιταλοί συνεργάστηκε μαζί τους
αλλά έκαμε μια σοβαρή πατριωτική πράξη. Τα όπλα που μάζευε από τα χωριά με τους
Ιταλούς δεν τα παρέδιδε όλα. Κρατούσε τα καλά. Γι αυτό οι Ιταλοί τον κυνήγησαν,
βγήκε στην παρανομία. …………….έδωσε στον
ΕΛΑΣ τα όπλα. ………..Έμεινε στον ΕΛΑΣ.
Αργότερα πήρε αποστολή να τσακίσει τους ζωοκλέφτες που είχαν γίνει μάστιγα,
δεύτεροι κατακτητές για το λαό. Αυτός τους ήξερε και τους τσάκισε. Έτσι ανάσανε
η ύπαιθρος. Όλοι ευχαριστούσαν τον ΕΛΑΣ.
…………………………………..Επειδή όμως το ονομά του είχε φήμη άσχημη στην περιοχή
τον έδιωξαν από την Μεσσηνία και τον έστειλαν στη Κορινθία στο 6ο Σύνταγμα του
ΕΛΑΣ. Εκεί έδρασε σαν διμοιρίτης και στη μάχη της Στυμφαλίας με τους Γερμανούς.
Με την απελευθέρωση μπήκε στην Κόρινθο πριν παραδοθούν οι ταγματασφαλίτες και
ελευθέρωσε τους κρατουμένους από τις φυλακές.
Μετά τη παράδοση των όπλων από τον ΕΛΑΣ
έμεινε παράνομος στα Σουλιμαχώρια. …»
Σελ 336
«Τις μέρες εκείνες συγκροτήθηκε και το
πρώτο έκτατο στρατοδικείο στο αρχηγείο Μαινάλου , είχαμε μια περίπτωση
απειθαρχίας και εγκατάλειψη θέσης. Ο Μανώλης με τη διαταγή του για την
συγκρότηση του στρατοδικείου με όριζε πρόεδρο. Ήταν το πρώτο στρατοδικείο και
το μοναδικό που δίκασε αυτόβουλα και με την κρίση του χωρίς επεμβάσεις . Για
ένα χρόνο από τότε και μετά τα στρατοδικεία που συγκροτούνταν ουσιαστικά δεν
δίκαζαν σύμφωνα με την κρίση των μελών τους αλλά επηρεάζονταν από τη γνώμη της
διοίκησης που καθιερώθηκε επίσημα να διαβιβάζεται στο στρατοδικείο πριν
συνεδριάσει ακόμη. Έτσι η συγκρότηση του στρατοδικείου ήταν μια κωμωδία. Έτσι
μια σεχταριστική αντίληψη που οδήγησε στην παραβίαση της νομιμότητας. Από το
στρατοδικείο αφαιρέθηκε το περιεχόμενο της αποστολής του και έμενε ο τύπος, η
φιέστα. Αργότερα πια όταν ανέλαβε ο Γκότσης το δικαστικό τμήμα της Μεραρχίας,
τότε διορθώθηκε το κακό. Μέχρι τότε έγιναν πολλά στραπάτσα. Η πρώτη απόφαση του
ήταν καταδικαστική. Η απόφαση όμως ήταν θανατική με αναστολή. Δεν ήταν δυνατό
να είναι και διαφορετική. Ο Φόντας έτσι λεγόνταν ο αντάρτης που καταδικάστηκε
δεν θυμάμαι το ονομά του ήταν Κορίνθιος και σκοτώθηκε το 1949 με τις
εκκαθαριστικές.»
Σελ.384-386-387
Ο Σαρρήγιαννης στην Κορινθία- Αύγουστος 1947
*[* σ.σ. Γιάννης
Σαρρής (Σαρρήγιαννης)- Από το χωριό Τσιτάλια-Κυνουρίας. Διοικητής του Αργηγείου
Μαινάλου απ΄τον Οκτώβριο του 1947 μέχρι τον Νοέμβιο του 1948. Μετά έγινε
διοικητής της 22ης Ταξιαρχίας του Δ.Σ.Ε. Αυτοκτόνησε στην Ορεινή Ηλεία στις 7
Μάρτη 1949 όταν κυκλώθηκε από τον κυβερνητικό στρατό.]
Από το χωριό Ρόινό περάσαμε το βράδυ
στο Μαίναλο. Μετά από μερικές μέρες, αφού ξεκουραστήκαμε, ο Σαρήγιαννης με το
λόχο του έφυγε για την Κορινθία. Ανέβηκε στο Χελμό και από εκεί στη Ζήρια.
Είχε σαν αποστολή να δημιουργήσει
ελεύθερη περιοχή σ΄ αυτό το νομό. Όμως εκεί τα πράγματα ήταν πού δύσκολα. Δεν
υπήρχε κανένας παράνομος στα βουνά. Τα χωριά και ο κόσμος ήταν εχθρικά για μας.
Πληρώναμε τώρα τα λάθη του Αχιλλέα Μπλάνα και του περιβόητου Στάθη που ήταν εκεί
αντιπρόσωπος του πελοποννησιακού γραφείου στην κατοχή.
Το 1944 στην Κορινθία έγιναν πολλά λάθη
και εγκληματική διαστρέβλωση της κομματικής γραμμής. Σκοτώθηκε κόσμος χωρίς
λόγο. Ανάμεσά τους πήγαν και αρκετοί αριστεροί, ακόμη και γι΄ αυτό όχι μόνο δεν
μας βοηθούσε αλλά μας κυνηγούσαν. Ο λόχος του Σαρήγιαννη έμεινε στην Κορινθία
τριάντα δύο μέρες κι έδωσε είκοσι εννιά
μάχες. Όλες τις μάχες τις έδωσε κυκλωμένος. Μόλις ξέφευγε από τον ένα κλοιό,
έπεφτε την άλλη μέρα σ΄ αυτόν. Ήταν όμως γερός λόχος από ψημένους αντάρτες και
γι΄ αυτό δεν διαλύθηκε.
Προξένησε σοβαρές απώλειες στα
αποσπάσματα της χωροφυλακής και των Μάϋδων. Τελικά έσωσε τα φυσίγγιά του και
αναγκάστηκε να πάρει το δρόμο της επιστροφής, στο Μαίναλο
..................................................................!
«Στη συνέλευση που έγινε διαπιστώθηκαν
πολλές παραλήψεις. Όλοι οι αντάρτες συμφώνησαν ότι θα έπρεπε πρώτα να πάει στην
Κορινθία μια αποστολή από δύο τρεις- τέσσερις ντόπιους αντάρτες , να πάρει
πληροφορίες να φτιάσει ένα, δύο, τρία στέκια για πληροφορίες και το κυριότερο,
να προσπαθήσει να συνδεθεί με έναν παράνομο, που ήταν εκεί στο Χελμό, μετά τη
Βάρκιζα και μετά να ακολουθήσει τμήμα. Τέτοιες αποστολές θα έπρεπε να γίνουν
μια και δύο και τρείς φορές μέχρι που να δημιουργηθεί μια κατάσταση. Η διοίκηση
παραδέχτηκε ότι έπρεπε να γίνει. Και πραγματικά μετά από δέκα μέρες έφυγε η
πρώτη αποστολή που αποτελείτο από τέσσερις αντάρτες, το Μήτσο Γιομπρέ γραμματέα
ακτίδας στην Κορινθία στην διάρκεια της κατοχής, το Γιάννη Παππά ομαδάρχη του
ΕΛΑΣ και άλλους δύο που δεν τους ήξερα ποίοι ήταν. Αυτοί πήγαν δύο τρείς φορές
και τελικά κατόρθωσαν να δημιουργήσουν στέκια και το κυριότερο, βρήκαν τον
παράνομο που είχε τα δικά του στέκια κι ήξερε τα μέρη και τα περάσματα.
Η αποστολή του λόχου είχε και τα καλά
της. Το σκυλολόι των χιτών στην Ορεινή Κορινθία μάζεψε την ουρά του. Κλείστηκαν
στο καβούκι τους. Οι αριστεροί ξεθάρρεψαν. Είχαν ν΄ ακούσουν ντουφέκι αντάρτικο
από την κατοχή σχεδόν. Λέω σχεδόν γιατί το χειμώνα του 1947 είχε πάει ο
Νκηταράς με τη διμοιρία του και κτύπησε τη βάση των χιτών στο χωριό Γκιόζα και
στα Καλύβια του Φενεού. Αλλά ήταν μια αψιμαχία αυτό. Δεν είχε απήχηση. Τώρα ο
λόχος τους ξεβούλωσε τα΄ αυτιά για καλά. Όταν ο λόχος του Σαρήγιαννη έλλειπε
στη Κορινθία, εμείς που είχαμε μείνει στο Μαίναλο, κάναμε διάφορες
μικροεπιχειρησούλες για να απλώσουμε και στην υπόλοιπη Αρκαδία.»
Σελ. 506
«Τελικά το δίκτυο μας μπήκε και στην Τρίπολη.
Αυτό που έστησα εκεί ήταν ανεξάρτητο και παράλληλο απ΄ αυτό που είχε ο
Μουλόπουλους. Αυτό ήταν μεγάλη επιτυχία και έγινε χωρίς μεγάλους κόπους. Από
μια απλή γνωριμία και η δυσκολία ήταν να πάρουμε τις πρώτες πληροφορίες, μετά
όλα δούλευαν ρολόι, Το κυριότερο ήταν ότι, αυτό το δίκτυο στηρίχτηκε σε
ανθρώπους δεξιούς, χίτες του πολιτευτή Τουρκοβασίλη. Αρκεί να αναφέρω ότι στο
χωριό Πικέρμι πληροφοριοδότη και γιαφκατζή είχαμε έναν από τους αρχηγούς της
«Χ», λέω χωριό και όχι όνομα, δεν νικήσαμε ακόμη και δεν ξέρω αν αυτός ή τα
παιδιά του θέλουν να μαθευτεί τα΄ όνομά του. Αυτός μας έλεγε «κοιμηθείτε
ήσυχοι, ο πρώτος που θα ειδοποιηθεί από την Τρίπολη θα είμαι εγώ» Γιάφκα ήταν
τα μαντριά του. Αυτό το δίκτυο έμεινε ανέπαφο μέχρι τέλους. Σταμάτησε να
δουλεύει όταν δεν πέρασε κανείς πια να πάρει πληροφορίες»
Σελ. 930
«Καταδίκη σε
θάνατο του ταγματάρχη Τσουκόπουλου»
*(*Αλέκος Τσακόπουλος απ΄το χωριό Τζίβα –Τεγέας Αρκαδίας.
Φοιτητής Νομικής .Έφεδρος Αθυπολοχαγός .Στέλεχος του ΚΚΕ. Διοικητής του ΙΙ
τάγματος της 55ης Ταξιαρχίας του Δ.Σ.Ε. Σκοτώθηκε τον Φλεβάρη του 1949)
Πήρε τον λόγο Μαντηλάρης Βασίλης που
ήταν Επίτροπος του στρατοδικείου.Ανάπτυξε το κατηγορητήριο και ζήτησε την ποινή
του θανάτου και στους δύο κατηγορούμενους. Το ακροατήριο κοκκάλωσε. Δεν
περίμενε τέτοια απόφαση. Ύστερα το στρατοδικείο αποσύρθυκε για να αποφασίσει.
Μετά από είκοσι λεπτά ήρθαν πάλι και διάβασε ο Πρόεδρος στρατοδικείου την
απόφαση (Ντίνος Βρεττάκος.) Καταδίκασαν
και τους δύο σε θάνατο. Στον κοντογιάννη όμως έδιναν αναστολή για πέντε χρόνια.
Οι αντάρτες άρχισαν να διαμαρτύρονται.
………………………………………. Έκριναν ότι στον
Τσουκόπουλο έπρεπε να δοθούν συγχαρητήρια γιατί με διακόσιους μαχητές έσπασε τον
κλοιό και πήρε τον εχθρό στο κυνήγι. Τέτοια επιχείρηση δεν υπήρχε άλλη στο Μωριά
Μα και πουθενά αλλού . Κι είχαν δίκιο. Γι΄ αυτό και ο αντίπαλος μέχρι σήμερα
δεν μιλάει για την μάχη στον Αγιο Βασίλη. Ο Ρογκάκος όμως καταλάβαινε ότι αν
δοθούν συγχαρητήρια στον Τσουκόπουλο, οι ευθύνες για τον αιφνιδιασμό πέφτουν
πάνω του.
Σελ. 941
*(*Βαγγέλης Ρογκάκος: απότη ΚΌΚΚΙΝΑ Λουριά της Μάνης. Στέλεχος
του ΚΚΕ γραμματέας Γραφείου περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ . Πολιτικό επίτροπος
της ΙΙΙ Μεραρχίας του Δ.Σ.Ε. Αυτοκτόνησε όραν κυκλώθηκε από τα΄αποσπάσματα της
χωροφυλακής το καλοκαίρι του 1949 κάπου στο Πάρνωνα)
«Μετά μάθαμε τις λεπτομέρειες. Ο Ρογκάκος στις 12 η ώρα την
νύχτα, έστειλε τον Κώστα Κολοβό, έναν ελεύθερο σκοπευτή, μαζί μα δύο άλλους και
πήγαν τον Αλέκο από το σπίτι που ήταν κρατούμενος. Του είπαν ότι θα τον πάνε
στη διοίκηση της Ταξιαρχίας. Καθώς προχωρούσαν προς μέσα στο σκοτάδι τον
οδήγησαν προς τα κάτω έξω από το χωριό. Σε μια στιγμή ο Κολοβός τον πυροβόλησε
από πίσω αλλά αστόχησε. Γύρισε ο Τσουκόπουλος και ρώτησε τι συμβαίνει. Τότε του
είπαν ότι πήρε φωτιά το όπλο του Κολοβού. Προχώρησαν ακόμη. Ο Τσουκόπουλος
κατάλαβε. Τους είπε «να μη διστάζουν και να κάνουν την δουλειά τους ……………………Οι
συνοδοί του αρνήθηκαν ότι τον πάνε για εκτέλεση και άρχισαν να προχωρούν. Εκεί
τον χτύπησαν ξαφνικά στο κεφάλι. Μετά τον έθαψαν στο λάκκο που ήταν ανοιγμένος
από πριν εκεί κοντά.»
Σελ.1065-1066
Κάψανε ζωντανούς
στην Τρίπολη τον Μπότη και τον Αθανασούλια.
Τα εκτελεστικό απόσπασμα στην Τρίπολη,
δούλευε συνέχεια. Κάθε πρωί θέριζαν τα πολυβόλα λεβέντες που είχαν δικαστεί σε
θάνατο. Κι όχι μόνο λεβέντες αλλά και λεβέντισσες. Το αίμα γινόταν άφθονο,
χωρίς κανείς να ενδιαφερθεί να το σταματήσει. Εκείνες τις μέρες (Μάρτης 1949)
όπως έμαθα αργότερα στο στρατόπεδο, κάψανε δύο καταδίκους αντάρτες. Η απόφαση
του Στρατοδικείου ήτανε και για τους δύο σε θάνατο. Καμιά απόφαση δεν εκδόθηκε
που ν΄ αναφέρει σαν τρόπο θανάτωσης των αγωνιστών το κάψιμο. Αυτόν τον εφάρμοσε
σε τούτη την περίπτωση ο Λοχαγός Γιάννης Κ… από Κορινθία, που είχε υπηρετήσει
στη κατοχή στα Τάγματα Ασφαλείας Τριπόλεως σαν Ανθ/γός. Παρέλαβε από το βασανιστή
αρχιφύλακα των φυλακών Τριπόλεως Χατζάκο τους δύο καταδίκους. Τον Παναγιώτη
Θανόπουλο(Μπότη) από το χωριό Στεμνίτσα Γορτυνίας, ΕΛΑΣίτη και τον Λεωνίδα
Σπηλιόπουλο (Αθανασούλια) από το Λέχαιο Κορινθίας καπετάνιο του ΕΛΑΣ. Τους
οδήγησε στο άλσος Μαϊθανασάκου , ένα χιλ/τρο από το κέντρο της πόλης , στο
δεξιό μέρος του δρόμου Τρίπολης – Καλαμάτας. Εκεί μαζί με τη κουστωδία του,
τους ράντισαν με βενζίνη και τους πυρπόλησαν. Η ταυτότητα του κτήνους αυτού και
των συνεργατών του θ΄ αναγράφει ασφαλώς ότι είναι Έλληνες υπήκοοι και
Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Άξιοι μαθητές του Χίτλερ οι ταγματασφαλίτες αξιωματικοί.
=======================================================
==========================================================
ΤΑ ΕΝΔΥΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΚΚΙΝΑ ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΝΔΥΜΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ!
Λεπτομέρεια αττικής λευκής ληκύθου με τον Ερμή ψυχοπομπό να οδηγεί την νεκρή στη βάρκα του χάροντα.
26-07-13
Σωτήρης Ριζόγιαννης
================================================================Υ.Γ.(1)
Από
το Βιβλίο Στέλιου Περράκη: «ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ» -Επίκεντρο 2010/(Σελ. 210)
[Το
ότι το «Χτύπημα στην αντίδραση περιλάμβανε ως κατάληξη εκτελέσεις με μαχαίρι
φαίνεται καθαρά σε μια αναφορά που υπέβαλε ο Θεόδωρος Ζέγγος, ο σύντροφος
Στάθης, στην Πελοποννησιακή Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ τον Αύγουστο του 1944.
Αυτή ήταν και η επιτροπή που είχε συνεδριάσει στην Στρέζοβα τον Απρίλιο του
1944, όπως σε προηγούμενο κεφάλαιο.*(*ΑΣΚΙ,24/2/102.) Σ΄ αυτή την αναφορά ο
σύντροφος Στάθης υπενθυμίζει στους ανωτέρους του πως οι εκτελέσεις είχαν ήδη
αποφασισθεί σ΄ εκείνη τη συνεδρίαση, και το μόνο που είχε συζητηθεί ήταν πώς να
αποφύγουν τις συνέπειες:
Αποφασίστηκε πως πρέπει να κάνουμε έντεχνα εξαφανίσεις προδοτών
και αντιδραστικών, να μην παρατηρούνται σκοτωμοί και να μένουν τα πτώματα
άταφα, όπως έγινε σ΄ ορισμένα μέρη, πράγμα που το εκμεταλλεύθηκε η αντίδραση.
Το τι σήμαιναν αυτές οι εξαφανίσεις μας
το λέει ο Ζέγγος λίγο πάρα κάτω, κάνοντας πάλι αναφορά σε έγγραφες εντολές που
πήρε από τους ανωτέρους του:
Τώρα που είναι ευκαιρία, πρέπει να ξεπατώσουμε την αντίδραση,
δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είμαστε επαναστάτες. Λεπίδι-λεπίδι στην αντίδραση.
Παραπάνω
σχόλια περιττεύουν. Οι εντολές που δίνει ένα τέτοιο έγγραφο στην ΟΠΛΑ δεν θα
μπορούσε να ήταν πιο ξεκάθαρες.]
Υ.Γ.(2)
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ (046) ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ:
--Καταγεγραμμένη μαρτυρία κατοίκου χωριού Στιμάγκα-
Κορινθίας:
«…εγώ
ήμουν γραμματέας του ΚΚΕ του χωριού μου (Στιμάγκα Κορινθίας) . Όταν ήρθανε
αρχές Ιουνίου ο Φώτης και ο Πάνος από το Έλληνοχώρι (Κορινθίας) και δώσανε μια
κατάσταση με 19 άτομα. Λέω εγώ στο Φώτη: Εγώ στη διαταγή που μας έστειλε η
Κεντρική Επιτροπή Πελοποννήσου απάντησα ότι στο χωριό μου δεν υπάρχει
αντιδραστικός. Αυτό κάνε και σύ, μην αφήνεις την κατάσταση, υπάρχει περίπτωση
κάποια μέρα να τους εκτελέσουν. (Απάντηση Φώτη) Και ;(Τι έγινε!!! )»****
Σημειώσεις:
*Στο χωριό Ελληνοχώρι Κορινθίας
πράγματι 15 άνθρωποι οδηγήθηκαν για
ομαδική σφαγή και σφαγιάσθηκαν οι 13 ενώ στο χωριό Στιμάγκα δεν σφαγιάστηκαν
ομαδικά ¨αντιδραστικοί¨ γιατί δεν
ονοματίστηκε σε κατάσταση κανένας ως τέτοιος
από τον υπεύθυνο του ΚΚΕ του χωριού.
**«Ως Στρ/κός Αρχηγός δεν ελάμβανον επισήμως γνώσιν των
συλλήψεων διότι τούτο ήτο έργον των πολιτικών οργανώσεων και της πολιτοφυλακής
η οποία ήτο ανεξάρτητος και εξετέλει τας διαταγάς του Στάθη.
Ημέραν τινά επληροφορήθην ότι ο Στάθης προτίθεται να εκτελέση εν
ποσοστό 5-10% εκ των κατοίκων εκάστου χωρίου (φυσικά εκ των προκρίτων) διά να
εξουδετερώση την παρουσιαζομένην αντίδρασιν . Μετά δύο ήμέρες τον συναντώ και
του δηλώ απεριφράστως ότι εις ενδεχομένην εγκληματικήν του ταύτην ενέργειαν θα
με ,εύρη αντιμέτωπον .Ούτος εξαγριωθείς μοι λέγει: “ Συναγωνιστή Αρχηγέ ,φύλαξε
το κεφάλι σου και μην αναμιγνύεσε εις αλλότρια καθήκοντα” του επανέλαβον την
δήλωσιν μου με απειλητικόν τρόπον και απήλθον.» Βιβλίο Εμμ.
Βαζαίου-ανάρτηση 014
*** Και από την
μαρτυρία απορρέει ότι ανώτερα στελέχη τότε του ΚΚΕ Πελοποννήσου (Μπελογιάννης
,Μπλάνας!) και όχι μόνο το Κτήνος-Στάθης-Τριαντάφυλλος (Θ. Ζέγκος), κατά
ελάχιστον δεν μπορεί να μην γνώριζαν την ποσοστιαία- % -σφαγή των
¨αντιδραστικών-προκρίτων¨ από κάθε χωριό της Αργολιδοκορινθίας,αφού είχαν
αποτυπωθεί και σχετικά έγγραφα! (άραγε τι απέγιναν τα έγγραφα αυτά
,καταστράφηκαν ή είναι στον Περισσό;)
****«Εκτελέστηκε
γραμματέας K.Ο. χωριού, γιατί υποστήριζε με επιμονή πως στο χωριό του δεν έχει
αντίδραση για κόψιμο, η οποία κατά τον Σέγγο έπρεπε απαραίτητα να υπάρχει σε
ποσοστό 10-15% σε όλο το χωριό» Από άρθρο του Στάθη Καλύβα –βλ. ανάρτηση μου 043)
Φωτ.: Περιοχή Μιδέας-Κέρμπεσι Αργολίδας!!!
