Η φρικιαστική ομαδική σφαγή κατοίκων της Μιδέας(Κέρμπεσι) Άργους 15-8-44

   Παρατίθεται κατωτέρω η μαρτυρία του Θωμά Γιώργα της ανείπωτης φρίκης, της ομαδικής σφαγής των Μιδεατών (Κερμπεσιτών) !Η μαρτυρία είναι απομαγνητοφώνηση από δημόσια εκδήλωση τιμής στους νεκρούς και αφηγητής αυτής ήταν ο Αλέξανδρος Τσούμπας από τις Λίμνες Άργους! 

(Φωτογραφία από τον τύπο της εποχής σχετικά με τα παρακάτω)

--------------------------------------------    
  Ο Θωμάς Γιώργας θυμάται: 

    14 Αυγούστου 1944. Ήμουν τότε 25 ετών, η ΟΠΛΑ ήρθε εκείνο το βράδυ στο χωριό μου και μας συγκέντρωσε όλους τους κατοίκους του χωριού εις θέσιν αλώνι Πούλου, την αποτελούσαν ο Γεώργιος Μπαλάσης εκ Νέας Κίου, Καραντουμάνης εκ Νέας Κίου, Δημήτριος Τρουμπόνιας εκ του  Λουτρακίου με πολιτικόν κομισάριο τον Κων. Γ. Γιώργαν ή Μπάμπακαν ή καπετάν Φάνην εκ Μιδέας. 

     Μετά την ομιλίαν ήρθε και μας ησπάσθη εμένα και τον κουνιάδο μου Ιωάννη Κ. Υψηλάντη ,ο πολιτικός κομισάριος συγκινηθείς αφού στην ομιλία του είχε μιλήσει για τσεκούρι στους αντιδραστικούς , εγώ για το αυθόρμητον αυτό φίλημα εθορυβήθειν και μαζί με τον κουνιάδο μου μετέβην στο σπίτι Δημητρίου Παν. Κορίλλη στελέχους του ΚΚΕ και της ΟΠΛΑ Αργολίδος ο οποίος ετύνγχανε γειτονάς μας και κουμπάρος μας. Διότι όπως προανέφερα εφοβήθειν για την ζωή μου, επειδή είχε ψιθυριστή γιά επικειμένη σύλληψη μου ή και θανάτωση μου από την ΟΠΛΑ, και τούτο μας το είχε πεί ο Παναγιώτης Δημ. Λέκκας, στα πεθερικά ,όστις είχεν αδελφό μέλος της ΟΠΛΑ και συγκένευε με τα πεθερικά μου.

     Μόλις αναφέραμε τους φόβους μας ,για τα λεχθέντα Παν Δ. Λέκκα, περί θανατώσεως μας υπό της ΟΠΛΑ , τούτος εξεμάνειν κατά του Παν Δ. Λέκκα βριζοντάς τον και μας καθησύχασε ότι δεν πρόκειται να συμβή τίποτα και αυτά είναι όλα ψέματα. Εμείς αθώα επείσθημεν εις τους λόγους του μιας και δεν είχαμε κάνει τίποτε το κακό και επιστρέψαμε εις στα σπίτια μας. 

     15 Αυγούστου 1944 ώρα 2μ.μ. η ΟΠΛΑ συλλαμβάνει τους αδελφούς Υψηλάντη ήτοι: Παν Γ. Υψηλάντη, επόπτην ΑΤΕ τον αδελφόν του Σωτήριον μετά της συζύγου του , και τον Ηλίαν, και Μαρίαν αδελφούς του, επίσης τον ανηψιόν τους Αναστ. Χ. Υψηλάντη, έμπορον κάτοικον Άργους. Την σύλληψη των αδελφών Υψηλάντη επληροφορήθει η πεθερά μου και ήρθε εις το σπίτι μου κλαίγοντας και παρακαλώντας με να φύγω διότι θα με σφάξει η ΟΠΛΑ. Εκείνη την στιγμή εις το σπίτι μας ευρίσκετο ο αδελφός του Δημ. Κορίλλη, Ιωάννης, ο οποίος στο άκουσμα των λόγων της πεθεράς μου ,περί θανατώσεως υπό της ΟΠΛΑ , άρχισε να φωνάζει δυνατά, ότι δεν συμβαίνει τίποτα και αυτούς που συλλάβανε θα τους απέλυαν αμέσως μετά από μίαν μικρή ανάκρισιν , μιλώντας σαν αδελφός του Δημ. Κορίλλη και του Κων. Κορίλλη στελεχών του ΚΚΕ και της ΟΠΛΑ. 

      Ώρα 7μ.μ η ΟΠΛΑ εμφανίζεται στο σπίτι μας και μας συλλαμβάνει , εμένα την μητέρα μου 50 χρονών, τον αδελφό μου Κων/νο 13 ετών, την αδελφή μου Μαριγώ 24 ετών και τον αδελφή μου Αναστασίαν 30 ετών, η οποία είχε σπάσει τα δύο πόδια και δεν είχε θεραπευθεί, την φόρτωσαν στο γαϊδαρό μας, μας σταμάτησαν στην άκρη του χωριού στη θέση Αγκώνα-κοτσι... όπου μετά από λίγο έφεραν την οικογένεια Αθανασίου Α. Παπαγεωργόπουλου μετά της συζύγου του Σωτηρίας, του υιού του Αναστασίου 28 ετών και τας θυγατέρας του Ακριβή 18 ετών και την Γεωργία 15 ετών, εν συνεχεία έφεραν   .... και την πεθεράν μου Μαρίναν 50 ετών , επίσης έφεραν τον Παν. Σωτ. Λέκκα 60 ετών Αμερικανόν υπήκοον ,και αργότερα την οικογένεια Ιωανν. Ράπτη την συζυγόν του Σοφία ετών 40 την κόρη του Μαρίνα 5 ετών και τον υιό του Δημήτριον 3 ετών, χωρίς να δούμε τον ίδιον, δηλ. τον Ιωανν. Ράπτην . Ώρα περίπου 9 μ.μ αρχίζει η πορεία προς τον Γολγοθά! μας συνόδευαν η ΟΠΛΑ η προαναφερομένη συν την τοπική ΟΠΛΑ , αποτελουμένη απο τους Χρ. Μπακατσέλα, Παν. Βασ. Παπαγεωργόπουλο ή Νταούτσο, Δημ. Β. Λιλή, Γεωργ. Βασ. Λιλή, Γεωργ. Δημ. Λιλή ή Καμπούρη, Δημ. Γεωργ. Γιαννάκο, Χρηστ. Γεωργ. Γιαννάκο, Παν Αναστ. Παπαγεργώπουλο ή Ρήσο, Κων. Παν. Κορίλλη, Σωτ. Δημ. Λιλή, Θεοδ. Παν. Παπαγεργώπουλο, Χρήσ. Κων. Παπαγεωργόπουλο, ή Μηλωνά, Μαρία Δημ. Λιλή, Σπυρούλα Ι. Δήμα, Γεωργία Κ. Ρέππα, Γεωργία Ευστ. Παπαγεωργοπούλου, Φίλιππα-Αννή Ρέππα, Αναστ. Δημ. Λιλή, Σωτήριον Γεωργ. Γιώργα, και συρφερτός από ομοχωρίους ,άντρας και γυναίκας .

     Εμένα με είχαν δέσει με σύρμα από το χέρι μαζί τον Αναστ. Αθαν. Παπαγεωργόπουλο , γιατί είμαστε οι μόνοι νέοι άνδρες και οι ποιό επικίνδυνοι κατά την πορεία . Εις θέση "Γκρεψίνες" όπου υπάρχει ρέμα βάθους περίπου 10 μέτρων εσκέφθηκα να αυτοκτονήσω γιατί είχα πεισθεί πλέον ότι θα μας εφόνευαν και ήθελα να αποφύγω τον γνωστόν φοβερόν τρόπον της σφαγής υπό της ΟΠΛΑ. Είχα σχεδόν λυθεί και ήμουνα έτοιμος να πέσω , όταν είδα όραμα ,ένα γέρο με λευκά γένια και φτερά ,και το απέδωσα στον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, που λίγα μέτρα μετά υπάρχει προσκυνητάρι του και που μου φώναξε "Μη !Μη! θα φύγεις από την σφαγή και θα ζήσεις 96 χρόνια!" αμέσως σταμάτησα, και συνέχισα την πορεία του Γολγοθά με τους άλλους.

     Ο κόσμος που μας ακολουθούσε μας έβριζε, και οι περισσότεροι από τούς κρατουμένους ήσαν ξυπόλυτοι, διότι δεν τους άφησαν  να τα φορέσουν καν τα παπούτσια , λεγοντάς τους ότι δεν χρειάζονται ,διότι θα επιστρέψουμε αμέσως. Με διάφορες μικροστάσεις φθάσαμεν περί την 11ην ώρα , εις το φρουραρχείο των Λιμνών.Εκεί ευρίσκετο άλλη ομάδα της ΟΠΛΑ, η οποία είχε εκτελέσει τους αδελφούς Υψηλάντη νωρίτερα . Οι φρουροί μας, έφυγαν για διάφορα σπίτια να φάγουν και προφανώς να ξεκουραστούν, Μας εφύλαγε μόνο ο Παν Θεοδ. Παπαγεωργόπουλος, μέλος της ΟΠΛΑ ηλικίας 17 ετών και καχεκτικός. Λέγω τότε στον πεθερό μου "Είναι ευκαιρία να πνίξουμε τον φρουρό και να φύγουμε και ας μείνει η αδελφή μου που ήτο ασθενής". Ο πεθερός μου και οι υπόλοιποι ,φοβηθέντες ίσως ή και να μην πίστευαν ότι θα μας έσφαζαν ,αρνήθηκαν να προβούμε σε τέτοια ενέργεια. Διότι η ΟΠΛΑ μιλούσε πάντα για ανάκριση ,εγώ τους είπα ότι θα μας σφάξουν και ότι εγώ θα φύγω από την σφαγή. Είχα πεισθεί περί τούτο από το όραμα που ανέφερα ! 

    Περί την 11:30 νυχτερινή ενεμφανίσθη όλη η ομάδα της ΟΠΛΑ που ανέφερα, περίπου 50-60 άτομα, και μας οδήγησαν εις τον τόπον της εκτελέσεως εις θέσιν πηγάδι "Μπάρμπα" . Πριν πάμε εκεί ηκούσθη ένα σφύριγμα του Κων. Γ. Γιώργα ή "Μπάμπακα" και ρώτησε τι ώρα είναι.Του απήντησε ο Δημ. Παν. Κορίλλης ότι η ώρα ήτο 12η νυχτερινή. Τους είπε ότι έχω μαζί μου τον Ιωάννη Ράπτην, τον οποίον συνέλαβε αργότερα από εμάς κατόπιν περιπετειών  και ότι πάω να τον σφάξω. Στο άκουσμα ότι θα έσφαζαν τον γνωστόν εις ημάς Ιωανν. Ράπτην αρχίσαμε να φωνάζουμε  και να κλαίμε. 

     Η ομάς της ΟΠΛΑ οι οποίοι οι περισσότεροι ήσαν έφηβοι, άρχισαν να μας κτυπούν και να μας βρίζουν, μας έσπρωχναν δε για να φθάσουμε στο πηγάδι του "Μπάρμπα" ,που ήτο εκεί πλησίον και είχε εκλεγεί ,ως τόπος εκτελέσεως! Είχε φθάσει πιά η τρομερή ώρα της σφαγής! Εφώναξαν τότε: "Τάσος και Θωμάς", ήμουνα εγώ και ο Αναστάσιος Αθαν. Παπαγεωργόπουλος, οι μόνοι νεαροί άνδρες από τους συλληφθέντες.Εγώ λόγω της ημέρας -Ήτο ημέρα της Παναγίας- εφορούσα καθαρά και καινουργοί ρούχα, και εις την μέση μου φορούσα ποδιά όπως συνηθίζετο τότε. Με πλησίασε ένας από τις Λίμνες μέλος της ΟΠΛΑ , μου είπε: "Βγάλε τα ρούχα", έβγαλα το πουκάμισο την ποδιά και το παντελόνι, τότε ο αρχηγός της ΟΠΛΑ Μπαλάσης είπε να βγάλω και την φανέλα και το σώβρακο, τα έβγαλα και αυτά και συναισθανόμενος τι επρόκειτο να ακολουθήσει άρχισα να φωνάζω και να καλώ τον φονευθέντα προσφάτως από τους Γερμανούς πατέρα μου να έρθη να με πάρει μαζί του! Να τελειώνω! 

   Δίπλα μου, δυό μέτρα πιό πέρα  έσφαξαν τον Αναστ. Αθαν. Παπαγεωργόπουλο, οι Χρήστος Κ. Παπαγεωργόπουλος ,Δημ. Γ. Γιαννάκος, και ο Μπαλάσης τα αίματα δε αυτού έπεσαν επάνω μου, ούτος δεν ήτο γυμνός διότι ως κτηνοτρόφος ών ήτο λερός. Αυτά εγίνεντο σε δευτερόλεπτα, διότι αμέσως ο εκτελεστής μου είχε σηκώσει το μαχαίρι να μου το καταφέρει στο λάρυγγα. Με κρατούσαν δε από τους ώμους ο Κούρος εξ Άργους (1) και ο Καραντουμάνης. Αστραπιαίος αντέδρασα με το αριστερό μου πόδι εκτύπησα με δύναμη στα αχαμνά τον εκτελεστή μου και το μαχαίρι του εκσφεντονίσθη μακριά, από τον πόνο που του προκάλεσα. Αυτομάτως ο Μπαλάσης με εκτύπησε με το μαχαίρι του , μιά, δυό φορές στην δεξιά ωμοπλάτη την οποίαν και μου έσπασε, με πήραν τα αίματα, αντέδρασα πάλι κτυπώντας τους με αγκώνες και  λακτίσματα και πετάχτηκα σαν ελατήριο ψηλά . Αυτοί είχαν πέσει κάτω , επικρατούσε δε βαθύ σκοτάδι. Άρχισα να τρέχω μέσα από χαμόκλαδα και βράχια, πεύτοντας και ξανά σηκωνόμουν, φωνάζοντας θεέ μου δώσε μου ζωή να εκδικηθώ. Απομακρυνόμενος και αφού θα είχα ξεμακρίνει 50 ως 60 μέτρα άρχισαν να ακούγονται  σπαρακτικές κραυγές , κατάλαβα ότι έσφαξαν τους υπολοίπους. Έσφαξαν πρώτα τους άρρενες καθομολογιών του Θεοδ. Παν.  Παπαγεωργοπούλου μέλους της ΟΠΛΑ και πρώτου εξαδέλφου μου και κατόπιν τις γυναίκες αφού προηγουμένως  τις εβίασαν!

    Εγώ περιπλανώμενος ολονυχτίς ,αιμορραγών έπεσα από ένα βράχο ύψους περίπου 10 μέτρων και μου μπήκε ένα ξύλο  εις την πληγή και με κατέλαβε ακατάσχετος αιμορραγία .Συνέχισα την πορεία μου μέχρι την  "Κλασέρκα" περιφερείας Μυκηνών, οπότε από ένα γνωστό μου σημείο μιάς στέρνας, που ήξερα από τα γυμνασιακά μου χρόνια ,κατάλαβα που βρισκόμουν και κατευθύνθηκα προς Ανυφίον , διότι η περιοχή αυτή κατοικείτο από κομμουνιστάς. 

     Εις δε το Ανυφί ήξερα ότι υπήρχε ένα φυλάκιο των Ταγμ. Ασφαλείας! Πράγματι μετά από εξαντλητική πορεία πεντέμισι ωρών, και αφού άρχισε πλέον να ξημερώνει , έπεσα στην ενέδρα του φυλακίου, οι οποίοι εφώναξαν ποιός είμαι. Εγώ τους απήντησα ότι είμαι ο Θωμάς ο Γιώργας  και ότι έχω φύγει από τη σφαγή, αλλά γρήγορα να με βοηθήσετε διότι έχω εξαντληθή απο την αιμορραγία. Τότε πράγματι με βοήθησαν, ήρθε δε και ο πρόεδρος της κοινότητας Ανυφίου Δημ. Μπελάσης ,έφεραν ένα σεντόνι ,με περιτύλιξαν ,διότι ήμουν γυμνός τελείως και αιμόφυρτος, μ΄ έβαλαν σε πρόχειρο φορείο και με πήγαν σε ένα Αυστριακό γιατρό(2) που ευρίσκετο στο χωριό Ανυφί όπου έδρευε μια Γερμανική μονάδα. Με πήγαν στην οικία του Παν . Νικολάου, όπου ο Αυστριακός γιατρός με επέδεσε με καθάρισε. Καθάρισε την πληγή μου η οποία  είχε γεμίσει από μύγες  μουργέλα, κατόπιν λιποθύμησα και συνήλθα μετά από 48 ώρες. Όταν εξύπνησα ερώτησα να μάθω που βρισκόμουν , μου είπαν ότι εβρίσκομαι στο χωριό Ανυφί ! 

    Οι κομμουνισταί δεν σταμάτησαν εκεί. Μετά την φυγή μου από την εκτέλεση προσπάθησαν με κάθε τρόπο να με εξοντώσουν για να μην υπάρχω μάρτυρας για το αποτρόπαιον εγκλημά τους . Μέσω μιάς θείας μου από το χωριό Μάνεσι , μου έστειλε η γυναίκα μου ρούχα και η θεία μου έφτιαξε ένα κοτόπουλο και μερικά αυγά , εγώ πάντα επιφυλακτικώς δεν τα έφαγα και τα έστειλα να τα ελέγξει ο γιατρός ο οποίος βρήκε εις το φαγητό αρσενικό δηλητήριο , ενέργεια των κομμουνιστών και όχι της θείας μου. Δεύτερη ενέργεια των κομμουνιστών ο πρόεδρος του χωριού μου Ιωάννης Φ(Κ)ρίμης πήγε εις τους Γερμανούς, οι οποίοι εβρίσκοντο στην Αγία Τριάδα και κατέθεσε ότι ήμουν κομμουνιστής. Ήρθε ειδική ομάδα Γερμανών από το Άργος για να με εκτελέσει λέγοντας ότι είμαι κομμουνιστής . Εσώθην δε χάρη του προέδρου της κοινότητος Ανυφίου, τον φίλον μου και γνωστό μου και του θεράποντος ιατρού Αυστριακού. Οι οποίοι τους έπεισαν ότι δεν ήμουν κομμουνιστής αλλά αντιθέτως είχα γλυτώσει από την σφαγή των κομμουνιστών . 

    Αυτοί δε οι κομμουνισταί δεν σταμάτησαν τις ενεργειές τους προς  εξόντωσή μου. Μου λέγει τότε ο Αυστριακός ιατρός, να φύγω να πάω στο Νοσοκομείο του Ναυπλίου διότι  εκινδύνευε η ζωή μου από τους κομμουνιστάς .Ειδοποίησαν τον Σπύρο Παπανδριανό από το χωριό Λάλουκα ο οποίος ήτο υιός του Νουνού μου να έρθη να με πάρει και να με μεταφέρει ες Ναύπλιον . Πράγματι ήρθε χαράματα με την σούστα ,συνοδεία που με κρατούσαν γιατί ήμουν ακόμη αδύναμος , ήτο και ο Αναστ. Δήμας ή "Πακέτος" με την συζυγόν του Γαριφαλιά και με μετέφεραν εις Ναύπλιον, κάμπτοντας τις ενέργειες των κομμουνιστών, ο δε Σπύρος Παπανδριανός ήτο για παν ενδεχόμενον βαριά οπλισμένος.Μ΄έφερε εις την οικίαν του Κων. Κοκκίνου φίλου του πατρός του και κατόπιν κουμπάρου μου.Από εκεί επήγενα τακτικώς εις το Νοσοκομείον για τις αλλαγές των πληγών, εις τον ιατρόν Γεώργιο Παπανδριανό , και έτσι επέζησα. 

   Οι απόπειρες προς εξοντωσή μου δεν σταμάτησαν ποτέ! Εις το Ναύπλιο εγένετο απόπειρα δολοφονίας μου!, Τέσσερες απόπειρες εις Αθήνας όπου μετέβην εις το κίνημα του Δεκεμβρίου 1944! Εις το χωρίον Δενδρά άλλη απόπειρα!Εις την Μιδέα άλλη απόπειρα με καταιγιστικά πυρά δύο φορές!Και εις την Νήσο Πόρον........!
-------------------------------------------------------------

Συμπληρωματική της ανωτέρω μαρτυρίας είναι ένα απόσπασμα από σχετική μαρτυρία του Θωμά Γιώργα που αναφέρεται στο βιβλίο: «ΚΑΤΗΓΟΡΩ» της Βαρβάρας Καραμπογιά-Αθήναι 1965 σ.62-65 και αναδημοσίευσε ο Κωνσταντίνος Δημ. Καπέλλος στο βιβλίο του «ΣΤΑΥΡΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ»-2014.  

Το Μάϊο του 1944, εκλήθημεν από την Ο.Π.Λ.Α., εγώ και ο πατέρας μου Δημήτριος, ο οποίος ήτο και αντιπρόεδρος του χωρίου Μιδέας. Εγώ δεν παρουσιάσθηκα, λόγω, ότι φοβήθηκα, ο πατήρ προσήλθε τις 24 Μαϊου 1944 εις την Μονή Παναγίας Αραχναίου, όπου τον ανάκριναν και τον άφησαν ελεύθερο, γιατί την ημέρα εκείνη έκαναν οι Γερμανοί επιχειρήσεις εκκαθαρίσεως στην περιοχή αυτή. Αλλά κατά την επιστροφή τους εις το χωριό, ο πατέρας μου μετά του αδερφού του Ιωάννου Θ. Γιώργα και του ανεψιού Αναστασίου Ι. Γιώργα, εφονεύθησαν την 27 Μαϊου 1944.

Μετά από δύο ημέρες παραλάβαμε τα πτώματα, τα μεταφέραμε με ζώα μέσα σε καλάθια και τα ενταφιάσαμε εις το χωριό μας.

Μετά το θάνατο του πατρός μου επέμεινα μόνος προστάτης της απορφανισθείσης οικογένειας μας, αποτελούμενης, από τη μητέρα μου την παράλυτο αδερφή μου, το δωδεκαετή αδερφό μου και την γυναίκα μου, έτσι επιδόθηκα πιο εντατικά στην εργασία μου προς αντιμετώπιση των οικογενειακών μου βαρών.

Την 14ην Αυγούστου, ήλθαν στο χωριό μου αντάρτες μεταξύ των οποίων και ο συγχωριανός μου, με επικεφαλής τον πολιτικό καθοδηγητή της Ο.Π.Λ.Α. Κωνσταντίνο Γ. Γιώργα ή Φάνη, εξαδερφό μου. κάλεσαν τους χωριανούς στο προαύλιο ενός σπιτιού, εις θέση Αλώνια και τους λέγανε:

-Εμείς, κάθε αντιδραστικό τον σφάζουμε, σύμφωνα με τις διαταγές του στρατηγείου. Και ρωτούσαν αν υπάρχουν αντιδραστικοί.

Την άλλη μέρα ξανάρθαν στο χωριό, οι αντάρτες...................!

=====================================================
Σημειώσεις μου: 

(1) Ο Δημήτριος Κούρος από το Άργος , χασάπης και κατ΄επάγγελμα,  δικάστηκε και εκτελέστηκε το 1948 , έλαβε μέρος και στην ομαδική σφαγή των 23 Λιμιατών την νύχτα της 21/08/1944 (Δεν αναφέρεται στον κατάλογο της ανάρτησης: (061)."Δεν θέλω να μου δέσετε τα μάτια..." ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ ΕΚΤΕΛΕΣΘΕΝΤΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ!)

(2) Ο Αυστριακός ιατρός θα πρέπει να ήταν ο ίδιος που αναφέρεται ότι ήταν κοντά στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των "Γερμανοτσολιάδων" τον Μάϊο του 1944 στην περιοχή. Βλέπε ανάρτηση: (047).«Σκότωτο είναι Αϊτόπουλο (Έλληνας)» ΓΕΡΜΑΝΟ-ΤΣΟΛΙΑΔΕΣ- ΤΑΓΜΑΤΑΣΦΑΛΙΤΕΣ ¨Η Βία της Βίας¨ )

(3) Το εικονιζόμενο κατωτέρω μνημείο ανεγέρθηκε από την κοινότητα Μιδέας (Κέρμπεσι) το 1984   και δεν είναι απορία, είναι ατιμία  ντροπή και καταισχύνη το ότι δεν υπάρχει δημόσιο μνημείο ,τουλάχιστον για τα αναφερόμενα παραπάνω "αντιδραστικά" ανήλικα τέκνα ,Κων/νο Γιώργα 13 ετών, Δημήτριο Ράπτη  3 ετών ,Μαρίνα Ράπτη 5 ετών ,Γεωργία Παπαγεωργόπουλου 15 ετών, Ακριβή Παπαγεωργόπουλου 18 ετών, που κατακρεουργήθηκαν από ανθρώπινα κτήνη ληστοσυμοριτοκομμουνιστών! *(*Δεν ήταν συνεχή "λάθη" απλώς όπως λεν , ήταν συνεχές οργανωμένο έγκλημα του "μοχλού-μαχαιριού" ΚΚΕ, με εξ άνωθεν εντολή για σφαγή Ελλήνων μέχρι και της γάτας ακόμη των οικογενειών των ! )

===============================================================

14-02-14

ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΡΙΖΟΓΙΑΝΝΗΣ

===============================================================