(107).ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΡΥΘΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ (Δ.Ε.Σ.) ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ

 

Στη ζοφερότατη κατάσταση επισιτισμού στα πλαίσια της γενοκτονίας  του Ελληνικού λαού την περίοδο 1940-1945, που επέφεραν οι γνωστές κατοχικές δυνάμεις ξένες και ντόπιες αλλά και των Βρετανών-(βλ. τον Βρετανικό ναυτικό αποκλεισμό της Ελλάδος), η συμβολή του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού(ΔΕΣ) ήταν πράγματι σπουδαία και καθοριστική.

Τα πλείστα στελέχη του ΔΕΣ ήταν κυρίως πραγματικοί φιλέλληνες και Έλληνες και πονούσαν και προσέφεραν πολλά στους Έλληνες και την Ελλάδα, όπως ο Σουηδός αρχαιολόγος ‘Αξελ Πέρσον και ο Έλληνας πτέραρχος Νικόλαος Δέας.

Και οι δύο ανωτέρω πέραν του σπουδαίου έργου τους στην κατοχή διέσωσαν και σπουδαίο αρχείο εγγράφων για την Ιστορία.

Λόγω της θέσεως που είχαν απευθύνονταν προς αυτούς πολλές αναφορές των κατά τόπους αντιπροσώπων της οργάνωσης, μεμονωμένων κατοίκων αλλά και επιτροπών που ήθελαν βοήθεια, να διαμαρτυρηθούν, να εκφράσουν τον πόνο τους, για τη συμπεριφορά των αρχών-δυνάμεων κατοχής ξένων(Γερμανών) και ντόπιων(κυρίως Ταγματασφαλιτών)   προς τον πληθυσμό, αλλά και τα προβλήματα που δημιουργούσε στους άμαχους οι αντιστασιακές πράξεις των ανταρτών.

Πλείστα του  Αρχείου Πέρσον εκδόθηκαν σε βιβλίο το 1977. Στο τέλος της "ανάρτησης"(102), αναφέρθηκαν βιογραφικά για τον Άξελ Πέρσον(1888-1951) και παρατέθηκαν κάποια ενδεικτικά αποκαλυπτικά έγγραφα , όπως και σε αυτή την ανάρτηση, κατωτέρω περισσότερα.

Ο Νικόλαος Δέας ήταν Διευθυντής της «Δ/σις Επισιτισμού Επαρχιών, Υπηρεσία Ελέγχου και Επιθεωρήσεως» του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού Ελλάδος. Το Αρχείο Νικολάου Δέα βρίσκετε στο Ιστορικό Αρχείο Μουσείου Μπενάκη (Το αρχείο περιλαμβάνει και άλλα έγραφα από άλλες ιστορικές περιόδους).

Γιά το βιογραφικό Νικ. Δέα δεν υπάρχουν πολλές αναφορές (γιατί όχι στην Βικιπαίδεια;). Αποτυπώνω ένα σύντομο βιογραφικό του εδώ, από τις λίγες αναφορές γι΄αυτόν από το διαδίκτυο :

Ο Νικ. Δέας καταγόταν από Ορμύλια – Πολύγυρο, καθώς  πατέρας του ήταν ο Ορμυλιώτης Γεώργιος Ξουζαφείρης και μάνα του η Αικατερίνη Ν. Δέα, από τον Πολύγυρο. Αν και Ξουζαφείρης ο πατέρας του, πήρε τελικά το επίθετο της μάνας του, ύστερα από απώλεια του πατέρα του σε μικρή ηλικία.

Είχε γεννηθεί το 1898. Φοίτησε στο Γυμνάσιο Πολυγύρου, και το 1917, και ενώ ήταν φοιτητής στη «Σχολή Γεωμετρών» - «Τοπογράφων»-, στη Θεσσαλονίκη, υπήρχε αναβρασμός στη Βαλκανική, καθώς διεξάγεται ο Α΄ Παγκ. Πόλεμος και η Ελλάδα είναι χωρισμένη στα δύο, με το «Κράτος των Αθηνών», του βασιλιά Κων/νου, και το «Κράτος της Θεσσαλονίκης» της «Εθνικής Άμυνας» του Ελ. Βενιζέλου.

Από 34 σπουδαστές της τάξης του Δέα, οι 26 παρουσιάζονται στη Στρατολογία και κατατάσσονται εθελοντές (20-4-1917) στην «Εθνική Άμυνα» και μετέχουν στις σκληρές μάχες που κορυφώνονται με τη νικηφόρα μάχη του Σκρα, (Οκτώβρης 1918).

Αργότερα αντικαθίστανται από την πρώτη γραμμή και ο Δέας επιλέγεται, μαζί με άλλους, να περάσει από σχολή για έφεδρος αξιωματικός. Τελειώνοντας τη σχολή, παίρνει φ. πορείας για τη 13η Μεραρχία στην Καβάλα, η οποία, παίρνει εντολή να πάει στην Ουκρανία να πολεμήσει….μετά ο πολεμιστής στη Μικρά Ασία πήρε  μέρος   και στην  Μικρασιατική Καταστροφή.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα  νυμφεύτηκε την Μικρασιάτισσα  Ευανθία με κουμπάρο τον φίλο του Έλληνα στρατιωτικό και πολιτικό  Νικ. Πλαστήρα και αποκτά δύο γιούς τον Γιώργο και τον Κώστα. Έφτασε στον βαθμό του πτεράρχου και κατέλαβε πολλές υπεύθυνες θέσεις στην Αεροπορία. Στο στράτευμα είχε τιμηθεί με πολλά μετάλλια, από τα οποία 2 ήταν χρυσά Αριστεία Ανδρείας. Έκανε σπουδές, τις πιο πολλές μετά τον πόλεμο, (είχε πτυχίο δασκάλου, έκανε πολιτικές σπουδές, γνώριζε γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά και δίδαξε ως καθηγητής σε στρατιωτικές σχολές. Στην Κατοχή φυλακίστηκε από τους Ιταλούς για συμμετοχή του στην Αντίσταση, αλλά αποφυλακίστηκε ύστερα από παρέμβαση του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, και τέθηκε έκτοτε νευραλγικός Διευθυντής του Δ.Ε.Σ. Εκλέχτηκε βουλευτής Χαλκιδικής το 1936, όμως η Βουλή που προέκυψε δεν έδωσε κυβέρνηση και ακολούθησε η δικτατορία του Μεταξά. Απεβίωσε το 1988. ‘Εγραψε το βιβλίο «Μεσουράνημα και Συντρίμμια» περί της Μικρασιατικής καταστροφής! ...... (Τα πλείστα στοιχεία για το βιογραφικό από την διεύθυνση:    https://aetoshal.blogspot.com/2020/02/blog-post_40.html_).

Από το προαναφερθέν αρχείο Νικ. Δέα :

ΔΕΑ 5       

Γιανι/σά  107   Ασβεσταριό τη 17^η Σεπτεμβρίου 1944

Προς τον

Διεθνή Ερυθρόν Σταυρόν

Διεύθυνσιν προσωπικού

Θ ε σ/ν ί κ η ν

Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε,

‘Εχω την τιμήν να φέρω είς γνώσιν σας τα θλιβερά γεγονότα, τα οποία συνέβησαν εις Γιαννιτσά, την περασμένην Πέμπτην, 14.9.44, εορτήν της υψώσεως του Σταυρού. Τα γεγονότα αυτά οφείλονται στα Τάγματα Ασφαλείας, υπό την διοίκησιν του ανθρωπομόρφου τέρατος, που λέγεται ΣΟΥΜΠΕΡΤ, και έγιναν εμπρός στα μάτια και με την συνεργασίαν δύο Γερμανών λοχαγών της Θεσ/νίκης, του Διοικητού της Γερμανικής Μονάδος της πόλεώς μας, υπολοχαγού ΡΕΣΚΟ  και του Διοικητού των Ταγμάτων Ασφαλείας της περιφερείας Γιαννιτσών, ανθυπολοχαγού αγνώστου επωνύμου,(σ. εμού ΣΙΑΡΗΣ) επί παρουσία δε του συνταγματάρχου Γ. ΠΟΥΛΟΥ και των Καπετάνιων ΣΚΑΠΕΡΔΑ, ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ, ΜΑΝΩΛΗ,  ΑΡΚΑΔΙΟΥ, ΙΩΑΝΝΟΥ, και μερικών άλλων, των οποίων τα ονόματα μας είναι άγνωστα, ως και των δύο υποκαπετάνιων του τέρατος ΣΟΥΜΠΕΡΤ, ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗ και ΓΕΡΜΑΝΑΚΗ.

Τα γεγονότα διαδραματίσθησαν ως εξής: Στις 9.9.44 έλαβεν χώραν συγκέντρωσις όλων των προαναφερομένων προσώπων εις το Γραφείον του Γερμανού Διοικητού Γιαννιτσών. Κατά την διάρκειαν αυτής ως απέδειξαν εκ των υστέρων τα γεγονότα, απεφασίσθη η καταστροφή και η τρομοκράτησις των κατοίκων της πόλεως.

Το μεσημέρι της 13.9.44, ο Διοικητής της Γερμανικής Μονάδος της πόλεως απηγόρευσε με κήρυκας και πυροβολισμούς την κυκλοφορίαν των πολιτών μέχρι της 6^ης πρωϊνής της 14^ης Σεπ/βρίου. Τα ανωτέρω τάγματα περικύκλωσαν τότε ολόκληρη την πόλι και διέταξαν τους άνδρας και τα παιδιά άνω των 10 ετών να συγκεντρωθούν εις την πλατείαν του του Δημοτικού Σχολείου, όπου ενδρεύει η Γερμανική Μονάς και η οποία περιβάλλεται με συρματόπλεγμα, χαρακώματα και νάρκες, εις δε τις γυναίκες με τα ανήλικα παιδιά και τα βρέφη να συγκεντρωθούν στη πλατεία του Αστικού Συνοικισμού.

Κατά την διάρκειαν της συγκεντρώσεως των πολιτών οι περισσότεοι από αυτούς έτρωγαν ξύλο άγριο με σίδηρα και ξύλα(μαγκούρες) μέχρι τις 8.30’. Την στιγμήν εκείνην άρχισε η τραγωδία, αφού προηγήθηκε λόγος του Αρχιερατικού Επιτρόπου Πολυγύρου, της Μητροπόλεως Εασσανδρείας, ΠΑΠΑΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ιερέως του Τάγματος ΣΟΥΜΠΕΡΤ. Έλαβεν κατόπιν τον λόγον ο ΣΟΥΜΠΕΡΤ και είπε τα εξής:

«(επί λέξει) Πούστηδες, ρουφιάνοι, που πουλάτε τις γυναίκες σας, κωλογαμημένοι, κατορθώσατε με με τυλίξετε πριν από έξ μήνες που βρισκόμουν στα Γιαννιτσά και μου βάλατε το δάκτυλο στον κώλο, αυτήν την φοράν όμως θα μου το πληρώσητε, θα σας ξεκάνω όλους.» Όταν τελείωσε το αχρείο λόγο του κάλεσε τους δημίους ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΑΚΗ (κρατουμένους φυλακών) να αρχίσουν το έργον τους.

‘Αρπαξαν τότε δίφορες μαγκούρες και σίδερα και πιάνοντας τον Γεώργο ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, υπάλληλο της Δημαρχίας Γιαννιτσών τον σκότωσαν μέσα σε 10 λεπτά με μπαστουνιές εμπρός σ΄ όλους και χωρίς καμιά διαδικασία ή και απλή ανάκριση. Μετά κάλεσαν τον Δήμαρχο και τους ιερείς και ο ΣΟΥΜΠΕΡΤ τους είπε: «Δήμαρχε, θα σε σκοτώσω, πρώτα εσένα και μετά τους ρουφιάνους παπάδες.» Επηκολούθησαν στην πλατεία εμπρός στους συγκεντρωμένους, νέες εκτελέσεις των οποίων τα θύματα πάρθηκαν από τους ίδιους τους συγκεντρωμένους. Με μαγκουριές, βουδρουλιές και κλωτσιές σκότωσαν τους: Κοσμάν ΠΑΥΛΙΔΗΝ, Αντιπρόεδρον του Δ.Κ.Ε.Σ. Γιαννιτσών, Βασίίλην ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΝ μέλους του Δ.Κ.Ε.Σ. Γιαννιτσών. Δημήτριον ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, Γραμματέα της Αγρονομίας της πόλεως ταύτης, Λέοντα ΜΑΡΚΑΓΙΑ, Λουκάν ΚΑΕΤΣΙΔΗΝ, και Μάξιμον ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΝ.

Ενώ συνέβαιναν τα γεγονότα αυτά, έφθασε ο συνταγματάρχης Γ.ΠΟΥΛΟΣ με ελληνική στολή και έβγαλε λόγο αφού προηγουμένως διέκοψε προσωρινώς την τραγωδίαν των εκτελέσεων. Μετά την αναχώρησιν του εσυνέχισαν το ξυλοκόπημα και εσκότωσαν ακόμη τρία πρόσωπα. Μετά, κατά το μεσημέρι επήραν τον Δήμαρχο Γιαννιτσών, Θωμά ΜΑΡΑΡΙΩΤΗ, μαζί με οκτώ πολίτες και τους οδήγησαν μαζί με άλλους άλλουςέξω από την συγκέντρωσι και τους εσκότωσαν στην ερειπωμένη αποθήκη του κ. ΤΣΑΝΤΣΗ που βρίσκεται στο κέντρο της πόλεως. Τα ονόματα είναι τα εξής: Θεόδωρος ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ, Πέτρος ΠΕΤΡΙΔΗΣ, Γεώργιος ΚΙΟΥΡΤΣΟΓΛΟΥ, Χρίστος ΔΙΟΥΔΗΣ, Ιωάννης ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΥΔΗΣ, Μιχαήλ ΜΗΛΙΟΣ, Δημήτριος ΔΗΜΟΥΚΑΣ και Εμμανουήλ ΚΑΪΜΑΚΗΣ.

Μετά την σφαγήν οι εγκληματίες τους επήραν τα ρούχα, τα παπούτσια, τις κάλτσες, τα χρήματα και τα τιμαλφή.

Κατά τας 2μ.μ. τα αναφερόμενα εις τον κατάλογον πρόσωπα εξ εκείνων (εκ των επιλεγέντων από τους συγκεντρωθέντας στην πλατεία όπου εδρεύει η Γερμανική Μονάς) εφονεύθησαν και ερίχθησαν σ΄ ένα κοινό λάκκο, ο οποίος είχε ανοιχθή από το πρωϊ.

Εκτός των ανωτέρω προσώπων, διάφοροι κάτοικοι τα ονόματα των οποίων αναφέρονται εις τον κατάλογον και άλλοι άγνωστοι σε μας φονεύθηκαν σε διάφορα σημεία της πόλεως. Την ίδια περίπου ώραν επήραν τις δύο αδελφές Σοφία και Ελάνη ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ και την Άννα ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ, διερμηνέα του Γραφείου του Γερμανικού Φρουραρχείου, και τις οδήγησαν στην είσοδο του Δημοσίου Κήπου όπου και τις εφόνευσαν αφού προηγουμένως τις εκακοποίησαν.

Ο αριθμός των θυμάτων ανέρχεται μέχρι της στιγμής σε 75 και πιθανόν να φθάση και τους 100 καθ΄ όσον υπάρχουν και γεωργοί εργαζόμενοι εις τους αγρούς οι οποίοι φονεύθηκαν. Οι προαναφερόμενοι Γερμανοί αξιωματικοί  κατά την διάρκειαν των εκτελέσων με ξυλοκόπημα μειδιούσαν και έπερναν φωτογραφίες.

Αποτέλεσμα των γεγονότων αυτών είναι ότι, μετά την απελευθέρωσιν των κρατηθέντων, την 15.9.44, ολόκληρον τον πληθυσμόν της πόλεως τον κατέλαβεν ο πανικός και ετράπη προς την ύπαιθρο, εγκαταλείπων τα πάντα. Ήδη ευρίσκεται σε αξιοθρήνητο κατάστασι. Η διατροφή του πληθυσμού αυτού υπό της υπηρεσίας μου είναι αδύνατος και υπάρχει ανάρχει ανάγκη ν΄ αποσταλούν επειγόντως άλευρα, ξηρά τρόφιμα και φάρμακα ανθελονοσιακά διά να διασωθή από την πείνα η νέα γενιά, την οποίαν προσπαθώ να επαναφέρω εις την πόλη. Ευρίσκομαι προσωρινώς στο Χωριό Ασβεσταριό, σε απόστασι 10 χιλιομέτρων από τα Γιαννιτσά.

Δεν δίδω λεπτομέρειες δια την λεηλασίαν, διότι συνέβησαν τόσα πράγματα ώστε είναι δύσκολο να διαπιστωθούν οι ζημιές, Μεταξύ άλλων λεηλατήθηκε η αποθήκη των τραυματιών, και θυμάτων πολέμου, με τρόφιμα τα οποία προήρχοντο από την υπηρεσίαν μου.

Μεθ΄ υπολήψεως

Ο Πρόεδρος της ΚΕΔΕΣ Γιαννιτσών

(υπογρ.) ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

Τα Μέλη

(δύο υπογραφαί δυσανάγνωστοι)

σ. εμού :Εικ.: Ο ομαδικός τάφος των 50 περίπου εκτελεσμένων εκεί , ο οποίος ανοίχτηκε από τους ίδιους φονευθέντες με διαστάσεις 4 Χ 6 με βάθος 2,5 μ.

.

Από το προαναφερθέν αρχείο Νικ. Δέα :

Δόξα, εις την Βορειοδυτικήν Αρκαδίαν-930 κάτοικοι.

Το Σάββατον 21.8.43 εις το χωρίον Δόξα ήλθαν μερικοί Γερμανοί Στρατιώτες, δια να κάμουν προμηθείας (ιδίως διά να εύρουν αυγά). Είς ένα σπίτι, εις το οποίον εισήλθον, ηύραν δύο αντάρτες. Οι Γερμανοί εγκατέλειψαν τρέχοντες το χωρίον. Άλλοι αντάρτες, οι οποίοι ευρίσκοντο εις την ράχη του βουνού όπισθεν του χωριού, ήρχισαν να πυροβολούν και ένας εκ των Γερμανών εφονεύθη.

Την επομένην ημέραν Κυριακήν 22.8.43, ήλθαν εις το χωρίον γερμανικά αυτοκίνητα, εμάζευσαν τρόφιμα και τα επήραν μαζί.

Την Δευτέρα 23.8.43 το πρωϊ ήλθαν πάλιν εις το χωρίον 18 άρματα μάχης και μερικά φορτηγά αυτοκίνητα. Το χωρίον εκυκλώθη όλα τα σπίτια ηρευνήθησαν συστηματικά και παν ό,τι είχε κάποιαν αξίαν εναποθηκεύθη εις την μεγάλην εκκλησίαν του Χωριού. Οι κάτοικοι εξεδιώχθησαν από τα σπίτια και κατόπιν επυρπολήθησαν ταύτα. Εις το χωρίον υπήρχαν 175 σπίτια, εξ, αυτών εκάησαν 160, τα υπόλοιπα είναι πολύ μικρά και ασήμαντα και περιέχουν πολύ ολίγα πράγματα, που είναι δυνατόν να καούν.

Μία εκκλησία επί της πλαγιάς του βουνού επάνω από το χωριό κατεστράφη διά πυροβολικού.

Πολλοί χωρικοί είχον συγκεντρώσει τα τρόφιμα των, κυρίως δε σιτηρά, εις τα μεγαλύτερα σπίτια, όπου ενόμιζαν ότι θα ήσαν ασφαλέστερα. Ούτω κατεστάφησαν μόνον σ΄ένα σπίτι 10.000 οκ. σιτηρά.

Όταν  έφυγαν οι γερμανοί από το χωρίον, επήραν μαζύ και 7 πρόσωπα ως ομήρους, συκεκριμμένως τον Ιωάννην Γιαννόπουλον, Ιωάννην Στασινόπουλον, Κώσταν Κονσινόλον, Χρήστον Παπαηλιού(ή Παπαϊωάννου) Νικόλαον Γκόντσον, Φίλιππον Δρακόπουλον και Γεώργιον Πιοτάν.

Ο Στασινόπουλος είναι ιατρός εις το γειτονικόν χωρίον Βεσικόν και συνελήφθη υπό των Γερμανών, καθ΄ήν στιγμήν ήρχετο εις την Δόξαν διά των αγρών διά να ίδη εάν ηδύνατο να βοηθήση πουθενά.*

*σ. εμού: Ο "Εθνικιστής"(μετά Ταγματασφαλίτης) και συνωμότης κατά του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ Λοχαγός Δημ. Γιαννόπουλος από το χωριό Δάφνη στην έκθεσή του (βλ. ανάρτηση (101)-Κεφάλαιο (9)) ως συνωμότης και της ιστορίας αναφέρει ψέματα για το ολοκαύτωμα του χωριού του δίνοντας άλλοθι στους Γερμανούς και αναθεματισμούς στους αντάρτες.

Δεν αναφέρει ότι εισήλθαν στο χωριό «μερικοί γερμανοί» για πλιάτσικο αυγών, αλλά ότι εισήλθαν 2 γερμανοί να ξαναδούν ένα κάτοικο βαριά ασθενή που πρίν 2 ημέρες τον είχαν φέρει στο χωριό από το νοσοκομείο της Ολυμπίας και ευαρεστούμενοι, οι κάτοικοι τους έδωσαν κάποια αυγά (Ίσως τα περί του ασθενούς να είχαν γίνει άλλη φορά)

Όπως αναφέρει ότι μέσα στο χωριό βρίσκονταν  «η ομάδα Στασινοπούλου με 20 αντάρτας» και που δήθεν οι αντάρτες αυτής της ομάδος απείλησαν τους υπεύθυνους του χωριού και όχι ότι οι αντάρτες βρίσκονταν σε ύψωμα πίσω από το χωριό, όπως λέει η ανωτέρω αναφορά, και εννοείται και μάλλον γι΄αυτό το εκκλησάκι καταστράφηκε δια πυροβολικού, ως κρυψώνα ανταρτών.

Ο Γιαννόπουλος δεν αναφέρει τίποτα για το πλιάτσικο των Γερμανών στις 22-8-43 αλλά όμως αναφέρει εμπαθέστατα ότι οι κάτοικοι «αναγκάστηκαν» από τους ΕΑΜίτες και έστησαν χορό μετά τ΄ ολοκαύτωμα. Αυτό όμως είχε συμβεί και σε άλλα χωριά καμένα (βλ. ανάλογη αντίδραση όταν κάψανε το χωριό Μελίσσια Αιγιαλείας/βιβλίο Καίσαρ Πριόβολος-ΗΜΟΥΝ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ-1988)  διότι είναι όμοιο Ελλήνων να μην καταβάλλονται από καταστροφές και τον θάνατο  και να στήνουν χορό (βλ.χορό του Ζαλόγγου !).

Το χωριό Δόξα ήταν συνεχώς στόχος πλιάτσικου των Γερμανών, και εκτιμώ ότι οι κάτοικοι είχαν καλέσει τους αντάρτες να κάνουν "κάτι" για την "μάστιγα" μη φανταζόμενοι ότι θα υπήρξουν τέτοια φοβερά αντίποινα στους άμαχους.(Αυτό συνέβη και σε πολλά άλλα χωριά το φθινόπωρο του 1943).

Λίγο πρίν το ολοκαύτωμα  έχουμε την κατωτέρω αναφορά στελέχους του ΔΕΣ από το "Αρχείο Πέρσον":

Την 1.8.43 ευρισκόμην περί ώραν 9 π.μ. εις τον παρά την εκκλησίαν χώρον της Κοινότητος Δόξης και συνεζήτουν μετά των κατοίκων σχετικώς διά την διανομήν των αλεύρων.

Αίφνης είδον να σταθμεύη εις απόστασιν 200-250 μέτρων από υμάς εν Γερμανικόν αυτοκίνητον του οποίου επέβαινον Γερμανοί στρατιώται, οι οποίοι αφού είδον είδον καλώς με τα κιάλια ότι υπήρχεν συγκέντρωσις εις την πλατείαν εξ αόπλων ανδρών, γυναικών και παιδιών έλαβον τα όπλα των και επυροβόλησαν χωρίς όμως να κτυπηθή κανείς εξ ημών, πάντως όμως όλοι οι κάτοικοι πανικόβλητοι έτρεξαν προς το πλησίον δάσος να κρυβούν και παρέμεινον εγώ μετά δύο κατοίκων της Δόξης.

Μετ΄ ολίγον έφθασαν οι Γερμανοί με προτεταμένα τα ρεβόλβερ και όπλα των και ότε επλησίασαν τους εχαιρέτησα, τους έδειξα την ταυτότητά μου ως υπαλλήλου του Γραφείου ΔΕΣ Τριπόλεως και πράγματι μου εδήλωσαν πως δεν πρέπει να φοβηθώ τίποτε και ότι είμαι ελεύθερος να φύγω, αλλ΄ όταν τους εδήλωσα ότι η αποστολή μου είναι να διανείμω εις τους κατοίκους άλευρον και τρόφιμα, οι επί κεφαλής της ομάδος Υπολοχαγός και Ανθυπασπιστής μου είπον, ότι μου απαγορεύουν να κάμω την διανομήν πλην όμως όμως όταν τους εζήτησα έγγραφον προς τούτο διαταγήν μου εδήλωσαν ότι τοιαύτην δεν δύνανται να μου υπογράψουν επομένως δύναμαι να διανείμω τα διάφορα είδη μόνον εις τας γυναίκας και τα παιδιά της Κοινότητος.

Κατόπιν αυτών οι Γερμανοί Αξιωματικοί και στρατιώται προέβησαν εις το άνοιγμα των διαφόρων οικιών και εξ αυτών επήραν, από μίαν οικίαν περί τας 100-120 οκάδες αμύγδαλα, από άλλην οικίαν εν μικρόν βαρελάκι οίνου και έτερον βαρελάκι με σταφίδα ξηράν μαύρην και τέλος από έτεραν οικίαν εν γουρουνόπουλον μικρόν και 5-6 οκάδες αμύγδαλα τα οποία μετέφερον εις το αυτοκίνητον και κατόπιν ανεχώρησαν.

Το αυτοκίνητο του οποίου επέβαινον εκράτησα τον αριθμόν εκ του πλησίον και αυτός είναι αριθ. 1.023678 έχων ως βάσιν της μονάδος των κατά την πληροφορίαν μου παρ΄ενός στρατιώτου την Μεγαλόπολιν.

Την επομένην ημέραν διήλθον εκ της ως άνω Κοινότητος και άλλα τμήματα άνδρες των οποίων διενήργησαν λεηλασίας και επέφερον και ωρισμένας καταστροφάς εις την όψιμον καλλιέργειαν του αραβοσίτου.

                                                       Μετά Σεβασμού, Αθ. Ζερβόπουλος

         Από το προαναφερθέν αρχείο Νικ. Δέα :

12 ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΚΤΑ ΤΥΦΛΗ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΟΠΛΙΣΜΕΝΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ(Swinishness)- ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ!

--------------------------------------------------

Χώρα Αρκαδίας 

Η Χώρα είναι χωριό με 530 περίπου κατοίκους, κείμενον εις την Βορειοδυτικήν Αρκαδίαν. Κείται πέραν του δρόμου, δύναται δε κανείς να φθάση εκεί μόνον πεζή ή με ζώον.

Ολόγυρα εις τα βουνά υπάρχουν αντάρτες. Προ 3 περίπου εβδομάδων κατήλθον μερικοί εις το χωριό και εφιλοξενήθησαν από τους κατοίκους του χωριού (οι οποίοι δεν δύνανται ν΄ αμυνθούν). Οι αντάρτες παρέμειναν και την νύκτα στο χωριό.

Προ μιάς περίπου εβδομάδος κατήλθον πάλιν αντάρτες μεταξύ των οποίων και ένας Γερμανός, ο οποίος έχει δραπετεύσει από Φυλακήν και έχει προσχωρήσει εις τους αντάρτες. Συνήντησαν μερικούς Γερμανούς στρατιώτας, προς τους οποίους ωμίλησεν ο Γερμανός αντάρτης, τους επήραν τα όπλα, αλλά τους άφησαν ελευθέρους να φύγουν.

Την Τρίτην 24.8.43 ήλθαν Γερμανοί Στρατιώτες εις την Χώραν. Διερμηνεύς των ήτο ένας Γερμανός αρχαιολόγος, ο οποίος είχεν εργασθή εις την Ολυμπίαν. Οι κάτοικοι εκλήθησαν εις συγκέντρωσιν και οι Γερμανοί τους εζήτησαν 25 κότες και 5 γουρουνόπουλα. Οι κάτοικοι τους προσέφεραν διπλάσια. Κατόπιν ελέχθη εις τους κατοίκους, ότι δεν πρόκειται να πάθουν τίποτε κακό, αλλ΄ ότι έπρεπε να συγκεντρωθούν το βράδυ εις τας 8 εις την εκκλησίαν, όπου θα ήθελαν να τους κάμουν μίαν ανακοίνωσιν.

Περί τα 200 πρόσωπα, ως επί το πλείστον γέροντες, γυναίκες και παιδιά ήλθαν εις την Εκκλησίαν, όπου έπρεπε να μείνουν μέχρι τας 12 την νύκτα. Εις τα 12 η ώρα έσβησε το φως και από δύο πόρτες οι Γερμανοί ήρχισαν να πυροβολούν με ελαφρά οπλοπολυβόλα εναντίον της μάζης, η οποία ήταν συγκεντρωμένη εις το σκότος. Επτά άνθρωποι εφονεύθησαν: Ένας γέρων 80 ετών, τέσσαρες γυναίκες και δύο παιδιά (5και 6 ετών). Δέκα πρόσωπα, άνδρες και γυναίκες ετραυματίσθησαν κατά το μάλλον ή ήττον σοβαρά. Μερικοί μετεφέρθησαν αργότερα από των Γερμανών εις το Νοσοκομείον του Πύργου.

Από το προαναφερθέν αρχείο Νικ. Δέα :

Αναφορά του παπά του χωριού Νέας Επιδαύρου, Κων/νου Οικονόμου προς την «Διεύθυνσιν του Δ.Ε.Σ.(τμήμα Επαρχιών)» στην Αθήνα.

Η αναφορά δεν έχει ημερομηνία γραφής αλλά από τα αναφερόμενα γεγονότα ,γράφτηκε μετά τα «Δεκεμβριανά».

Από την πεντασέλιδη αναφορά συνοπτικά καταλαβαίνουμε τα εξής.

Μετά την εκκαθαριστική επιχείρηση των Γερμανών «Κοράκι» δηλ. τέλος Ιουνίου 1944 συγκροτείτε επιτροπή με πρόεδρο τον ίδιο τον παπά που μεταβαίνει στην Αθήνα   και ζητά από τον ΔΕΣ επισιτική βοήθεια, και έτσι στέλνεται με ιστιοφόρο (δεν διευκρινίζεται πότε) μια ποσότητα αλευριού,  η οποία διανεμήθηκε στους κατοίκους. Ποσότητα αλευριού περίσσευσε, για συγκεκριμένους λόγους, η οποία αποθηκεύτηκε σε αποθήκη του ΔΕΣ στο χωριό, με κύρια ευθύνη του παπά, χωρίς να μοιραστεί στους κατοίκους , μέχρι τα Δεκεμβριανά οπότε «πραξικοπηματικά», «Κομμουνιστές» την μοίρασαν σε κατοίκους.

Μετά τα «Δεκεμβριανά», αξιωματικός «Καταδιωκτικού» πλοίου, που πήγε στο χωριό τους, μετά από παράπονα των κατοίκων, ζήτησε μία «αντικομμουνιστική» επιτροπή που θα μετέβαινε μαζί του στην Αθήνα για να κανονίσει νέα επισιτική βοήθεια για την Νέα Επίδαυρο. Έτσι συγκροτείται καινούργια επιτροπή από μόνο «κομμουνιστές» τώρα  που στέλνεται στην Αθήνα, παραγκωνίζοντας τον τουλάχιστον "φαιδρό και πονηρό" παπά που γι΄ αυτό παραπονιέται στην επιστολή.*

*(( Το «φαιδρό και πονηρό» συνάγεται κυρίως από τ΄ ότι αναφέρει «εσφάγησαν εις την περιφερειάν μας από την οπλά περί τους 3000 άτομα εν οίς 17 από το χωριό μας» δηλ. ενώ για την Νέα Επίδαυρο αναφέρει τον πραγματικό αριθμό(17) φονευθέντων κατοίκων από τους αντάρτες-ΟΠΛΑ, γενικότερα όμως γιά την ευρύτερη περιφέρεια του επίτηδες  αναφέρει για  μυθοπλασία, την υπερβολή των υπερβολικών ( "Εθνικιστών" ) ,ότι φονεύθηκαν 3000 !

Όπως επίσης για τον σφραγιασθέντα συνεργάτη των κατακτητών συνάδελφο του παπά του χωριού Αγγελοκάστρου Δημήτρη Γκέλη ξέρει(!), όμως γιατί σφάχτηκε και για  τις κρεμάλες που στήθηκαν στο χωριό του , από τους ταγματασφαλίτες πρωτοστατούντος του γιού του παπά από το Αγγελόκαστρο «Τασιούλη» δεν ξέρει ! (βλ. προηγούμενη "ανάρτηση"(106)) 

Προς

Την Σεβαστήν Διεύθυνσιν του Δ.Ε.Σ.(τμήμα Επαρχιών)

Αθήναι.

Αναφορά του προέδρου της ΚΕΔΕΣ Νέας επιδαύρου

Ιερέας Κων.Οικονόμου

κατοίκου Ν. Επιδαύρου

Λαμβάνω την τιμήν να αναφέρω Υμών τα κάτωθι.

Επειδή τόσον κατά τας εκκαθαριστικάς επιχειρίσεις των γερμανών όσον και ύστερα μετά την εγκατάστασιν ενόπλων δυνάμεων εις το χωριό μας οι κάτοικοι από πείνα και γδύμνια και από φόβους και πολλές άλλες ταλαιπωρίες καθ΄ όσον τόσον οι γερμανοί όσον πολύ περισσότερον οι αντάρτες ελεηλάτησαν, επυρπόλησαν το χωριό μας και αι γύρω χαράδρες εγέμισαν από ανθρώπινα κουφάρια <εσφάγησαν εις την περιφερειάν μας από την οπλά περί τους 3000 άτομα εν οίς 17 από το χωριό μας> της μετά των σχετικών ησυχίαν επειδή έβλεπα ότι το χωριό μας υπέφερε φρικτά από πείνα <καθ΄όσον περ΄ολη μας τη στέρηση μας υποχρέωσε το αντάρτικο να τροφοδοτεί εκάστη οικογένεια 1-3 αντάρτες, και χωριστά ότι μας έπερναν από το σπίτι λάδι κριθάρι και ότι άλλο καθώς και ολόκληρο το εισόδημα των φυγούντων δι΄ ασφάλεια /εις το Αγρίδριον ή Αθήνας> τότε συνεκέτρωσα το χωριό και πάνδημον συλλαλητήριον να εκλέξη επιτροπήν τινά ήτις να παρουσιασθή εις Δ.Ε.Σ. Αθήνας και να ζητήση άλευρον και ότι άλλο ίσως χορηγή, τροφίμων ιματισμού κ.τ.λ. εμί ενός άλλου του Δ. Πατσουράτου, τότε το Κ. Κόμμα διόρισε και ένα εκ των μελών του όπως αποτελέση

Σελ.2

μέλος της επιτροπής του Ερ. Σταυρού Ν. Επιδαύρου ίνα καθιστά τούτο ενήμερον των αποφάσεων κ.λ.π. αναγκαίων πληροφοριών, και εις την επιβολήν αυτού εις την επιτροπήν ίνα αι διανομαί κατά το πλείστον ανακουφίσουν τα μέλη του Κ. Κόμματος. Μετά την παραλαβήν των διαφόρων ειδών τροφίμων και ιματισμού επιχείρισε η επιτροπή όπως διανύμει κατά την κρίσιν της τα διάφορα είδη, αλλά το Κομμουνιστικό μέλος αυτάδρα δια την ακριβωδικαία διανομή και επρότεινε μέλη του κόμματος άτινα στη πραγματικότητα ήσαν πολύ ανώτερα οικονομικώς από εκείνων ους επρότεινε η επιτροπή.

Τέλος ήλθε και διανομή των αλεύρων. Πριν ακόμα η επιτροπή αρχίση την εργασίαν της συντάξεως των καταλόγων δια την διανομήν ερίφθη η ιδέα εις την επιτροπήν εκ μέρους του κομμουν. μέλους ότι για να μην επιρριφθή η ευθύνη εις την επιτροπή καλό θα ήτο να καλέση η επιτροπή τους διαφόρους υπευθύνους ήτοι τον Α΄ γραμματέα του Κ.Κ.Ε. του υπευθύνου της Ε.Τ.Α. του υπεύθυνου του Ε.Ε.Μ.  του πρόεδρου της αυτοδιοικήσεως, τους προέδρους της δικαστικής, σχολικής αγροτικής επιτροπής, το Α΄ γραμματέα του Αγροτικού Κόμματος, τον Πρόεδρον του εργατ.  Σωματείου τον Πρόεδρον του συνεταιρισμού, τον Λαϊκόν Επίτροπον και πολλούς άλλους ίνα κατά την γνώμιν των γίνη ακριβοδικαία η διανομή. Ηρνήθην φυσικά μια τέτοια επέμβασιν  του Κ. Κόμματος λέγοντας ότι η επιτροπή του Ε. Σταυρού είναι αυτοδιοίκητος και ανεξέλεγκτος εις τας αποφάσεις της, τότε μοι εγνώσθη ότι αν δεν υπακούσω δεν πρόκειται να διανύμω ούτε μία οκά εγώ. Πράγματι βλέποντας ότι εις τον τράχειλον μου εκρέμετο η σπάθη του Δαμοκλέους, και έχοντας προ οφθαμού μου τα προηγουμένας σφαγάς

Σελ.3

και δη ενός Ιερέως εξ Αγγελοκάστρου υπέκυψα και εκάλεσα τους προταθέντες όπως διανύμωμεν το άλευρον.

Απεφασίσθη δε όπως διανύμωμεν τούτο μόνον εις τα 1100 ενισχυτέα άτομα. Κατά την έναρξιν της διανομής παρετήρησε η επιτροπή ότι οι σάκκοι είναι βρεμένοι και ότι δεν θα επερκούσε η ποσότης των 4175 οκάδων εις 1100 από 3.318 οκαδ.  Εις όλα τα άτομα δια τούτο κατέληξε εις την απόφασιν όπως αφαιρέση τα 68 δράμια και χορηγήση από 3.250 οκαδ.  ίνα μην μείνει ούτω ουδέν πτωχόν άτομον άνευ αλεύρου. Λόγω των γεγονότων 9 άτομα δεν προσήλθον να πάρουν το άλευρον εκ των 1100   και ούτω από τα 68 δράμια και από τα 9 άτομα που δεν πήραν. Το δελτίον ων ευρέθη πλεόνασμα 180 οκ. αλεύρων. Το πλεόνασμα τούτο εκράτησα εις την αποθήκη ίνα επειδή δεν είχε παραληφθή ολόκληρος η ποσότης του Δεκεμβρίου καθ΄όσον το ιστιοφόρον δεν ημπορούσε να τα φορτώση όλα λόγω του βάρους είχε διαταχθή να μεταφέρη και το υπόλοιπον, και τις 1100 οκάδες θα τας διένυμον με την ελευσομένην ποσότητα αλλά εν τω μεταξύ μεσολάβησαν τα γεγονότα της συγκρούσεως του ΕΛΑΣ με τους Άγγλους και παρέμενε. Τότε ο πρόεδρος της αυτοδιοικήσεως Χρ. Καρασταμάτης κομμουνιστής συνεννοηθείς με το κόμμα του παρέλαβε τον επίσης κομμουνιστήν Κων. Παπαργύρου Λαϊκόν Επίτροπον και μεταβάντες εις Αποθήκη του Ε. Σταυρού διέρηξαν αυτήν και παρέλαβαν 180 οκάδες αλεύρου το περίσευμα της διανομής και κατήρτησαν αμέσως κατάλογον της διανομής εις όλους τους κομμουνιστάς

Τούτο πρηροφορηθείς μετέβην εις πολιτοφυλακή και ανεφέρθην, και αμέσως τους εσταμάτησε, αλλά το άλευρον δεν το επέστρεψαν.

Σελ.4

Μετά την κατάργησιν και την αναχώρησιν της πολιτοφυλακής ο ίδιος πρόεδρος μετά του νέου Λαϊκού Επιτρόπου Ανα. Κουλίτση κομμουνιστού μετέβησαν και μοίρασαν το άλευρον εις τους κομμουνιστάς και σε λίγες άπορες οικογένειας για να καμουφλάρουν την πράξιν των. Μετέβη και πάλιν εις τον τόπον της διανομής και παρετήρησα τον πρόεδρον δια την τοιαύτην πράξιν του ,<πάντοτε όμως με μεγάλον φόβον> και του είπον ότι πολύ κακώς κάμει να αναμιγνύεται στα καθήκοντα της Επιτροπής του Ερ. Σταυρού. Ούτος δε όχι μόνον δεν εσταμάτησε την διανομήν αλλά με ηπείλησε και με απεκάλεσε κλέπτην, και ότι θα με κρεμάσει το κόμμα του, προ των ύβρεων και απειλών έφυγον. Με εκάλεσε κατόπιν διά προκλήσεως με τον επίτροπον μου όπως μου ελέγξουν τα βιβλία μου και ίνα απολογηθώ διατί επερίσευσε η ποσότης αυτή και διατί δεν την διένυμον. Προς τούτο εσχημάτισε επιτροπή από τους 1) Χρήστον Καρασταμάτην Προεδρ. Αυτοδιοικήσεως 2) Κων. Παπαργύρου λαϊκόν Επίτροπον 3) Νικόλαον Σταματίου Α΄γραμ. Κ.Κ. 4) Σπυρ. Σακελλάρη υπεύθυνο ΕΑΜ και Δημ. Σακελλαρίου γραμματέα της αυτοδιοικήσεως  . Εκάλεσα την επιτροπή μου <Πλήν του Δ. Παπανίκου σκοπίμως απουσιάζοντος> (απάντων κομμουνιστών) και ήρχισαν να με απειλούν ότι θα με γδάρουν, θα με σφάξουν θα με κρεμάσουν ανάποδα αν βρεθώ καταχραστής, προ των τοιούτων απειλών πραγματικά έχασα το θάρρος μου νομίζοντας ότι ήτο μόνον αιτία ο έλεγχος και ότι ήθελον να με σκοτώσουν και ως αφορμή ήτο το άλευρον. Η δήθεν κατάχρησις, , αφού ήλεγξαν τα βιβλία μου και δεν βρήκαν κατάχρησιν, τότε μου είπον πως περίσευσεν και διατί δεν το διένυμον τότε τους εξέθεσα τους ανωτέρω αναφερομένους λόγους, και με άφησαν ελεύθερον.. Τούτο όμως το έκαμαν διότι ήλθε σύνδεσμος και τους είπε ότι ο Ελάς απεχώρησε εξ Αθηνών, ίσως φοβηθέντες.

Μετά πάροδον ημερών τινών προσέγγισε εν καταδιωκτικόν πλοίον εις το χωριό μας και ο αξιωματικός είπε ότι αν θέλεται, αλεύρι και άλλα τρόφημα να κάμετε  μίαν επιτροπή και μίαν αναφορά και να την υπογράψη ο κόσμος

Σελ.5

και να έλθει η επιτροπή μαζύ μου (επειδή δεν επιτρέπετο ούτε είσπλους ούτε απόπλους) να φέρει άλευρα κ.λ.π. τρόφιμα αρκεί να βεβαιωθεί από τον πρόεδρον της κοινότητος ότι δεν υπάρχει Κομ. οργάνωσις.

Πράγματι εγένετο το τοιούτο, και ο ίδιος ο πρόεδρος της αυτοδιοικήσεως εξέλεξε τον πρώην αστυνόμον τον Ιωαν. Βαρβαρέσαν, τον διαχειριστήν της Αυτοδιοικήσεως Κων. Μπιμπή και έναν εκ του Λαού του Σ. Πατσουράτη και έκανε την αναφοράν εις την οποίαν υπέγραψαν σχεδόν όλοι οι κομμουνισταί και μερικοί εκ των τυχών βιοπαλαιστών οίτινες εν αγνοίας υπέγραψαν. Τότε λέγω στον Πρόεδρον γιατί βγάλεις άλλην Επιτροπήν ενώ μόλις επιτραπή η συγκοινωνία θα φύγω εγώ προς παραλαβήν των αλεύρων, τότε με ηπείλησε πάλιν και λέγη ότι θα πάνε άνθρωποι του λάου και έμπιστοι σε εμάς και ανεχώρησαν, υπογράψας ο ίδιος κομμουνιστής Πρόεδρος και βεβαιώσας ότι δεν υπάρχει Κομμουν. οργάνωσις, εν ω τουναντίον απειλούμεθα μέχρι σήμερον από αυτούς και ζητούμεν βοήθεια από το Ναύπλιον, Σοφικό, Αίγιναν διά την ασφάλειάν της ζωής μας καθ΄ όσον δεν έχει έλθει ακόμη εθνοφυλακή. Μετά  την αναχώρηση της επιτροπής αυτής δι΄ Αθήνας εγένετο άλλη αμέσως αναφορά ίνα μη χορηγηθείση τα είδη του Ερ. Σταυρού εις αύτας και ότι να χορηγηθούν  εις την νέαν σχηματισθείσαν. Μου έκαμε κατάπληξιν ο διορισμός της Επιτροπής αυτής ως επίσης και η απόλυσις της ιδικής μου δι΄ απουσίαν ώ τουναντίον αφ΄ενός μεν εμεσολάβησαν τα γεγονότα των Αθηνών και αφ΄ ετέρου απαγορεύετο ο εισάπλους και απόπλους στο χωρίον μας. Προς διαπίστωση των ανωτέρω Παρακαλώ την Εκλεκτήν Διεύθυνσην του ΔΕΣ ‘όπως αποστείλει έγγραφον εις τον νυν πρόεδρον της κοινότητος Ν. Επιδαύρου και βεβεβαιώσει ταύτα και με μαρτυρικάς ενόρκους καταθέσεις ίνα αποκατασταθή η υπόληψις μου επαναδιορισθώ ως πρόεδρος της επιτροπής μετά των ετέρων μελών συκοφαντικά απολυθείς και αδίκαιολογήτως εξ αιτίας των Κουκουέδων.

Μετά πάσης τιμής

(Υπογραφή)

  Από το εικονιζόμενο βιβλίο (1977) διαβάζουμε κατωτέρω τις αξιόλογες συνοπτικές  ΤΡΕΙΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ/ΕΚΘΕΣΕΙΣ (Περί Κατοχής και ΔΕΣ στην Πελοπόννησο από Μάρτιο 1943 μέχρι και Δεκέμβριο 1944) απ΄το Κομιτάτο του ΔΕΣ Πελοποννήσου (Φιλελληνικό Ζεύγος Άξελ Β. Πέρσον - Έλσα Σέγκερνταλ-Πέρσον) προς την Επιτροπή Διαχείρισης Γενεύης και το Σουηδικό Ερυθρό Σταυρό.* 

*Η φωτογραφία στο εξώφυλλο από το «Αρχείο Πέρσον» : Γυναίκα μπροστά στο καμένο της σπίτι στο χωριό Δόξα Γορτυνίας.

Στο πνεύμα του Συμφώνου Ντομένικο-Παπαδόγκωνα:

"... Σας λέγουν ότι μας πηγαίνουν εις το Ανατολικόν μέτωπον, ουδέν αναληθέστερον. Σε εμάς έδωκε τα όπλα η πατρίς και για τον εσωτερικόν εχθρό και μόνον εσωτερικόν (κομμουνισμόν). Σας λέγουν ότι συνεργαζόμεθα με τους Γερμανούς. Ναι. Μας παρέσχον οπλισμόν δια την καταπολέμησιν του Κομμουνισμού και μόνον και μας συντρέχουν εις την καταπολέμησιν της γάγγραινας αυτής και γνωρίζεται πολύ καλά με πόσας θυσίας έχουν και αυτοί πληρώσει εις αίμα και ίσως περισσότερο ημών..."

- Διοικητής Τάγματος Ασφαλείας Μελιγαλά, Ταγματάρχης Παναγιώτης Στούπας

Δημοσίευση στις Τοπικές Εφημερίδες στη Καλαμάτα /Τα Νέα - Σημαία - Θάρρος, 13 Αυγούστου 1944

Κατωτέρω πέντε επιστολές από το βιβλίο «Αρχείο Πέρσον» ο.π. , οι οποίες είναι ενδεικτικές της κατάστασης-καθεστώτος  που επέβαλαν με την βάρβαρη βία στον λαό,(στο όνομα του αντικομμουνισμού) οι κατακτητές και οι συνεργάτες των, αξιωματικοί και πολιτικοί παράγοντες στην Μεσσηνία, που συν τοις άλλοις λυμαίνονταν  την επισιτική βοήθεια του ΔΕΣ με αρχηγό τον ταγματασφαλίτη Ταγματάρχη Παν. Στούπα, κυρίως στην περιοχή Μελιγαλά με αποτέλεσμα η βία να φέρει περισσότερη βία και να πλημμυρήσει η Πηγάδα Μελιγαλά από αίμα:

ΑΙΤΗΣΙΣ-Οχτώ κατοίκων του Μελιγαλά

ΠΡΟΣ τον ΔΕΣ, Αξιότιμον κ. Πέρσον.

Λαμβάνομεν την τιμήν να καταστήσωμεν υμίν γνωστόν ότι μετά την εγκατάστασιν του Τάγματος Ασφαλείας του Στούπα και των Γερμανών εις το Μελιγαλά, όπου κατοικούσαμε, ηναγκάσθημεν μαζί με ωρισμένα μέλη των οικογενειών μας, όσα δεν κατόρθωσαν να συλλάβουν οι Γερμανοί και οι Ταγματασφαλίτες, να εγκαταλείψωμεν τας οικίας μας και να γυρίζωμεν σήμερον από τότε-22 Μαρτίου 1944- τήδε, κακείσε, επαφιέμενοι εις τα φιλανθρωπικά αισθήματα του ελληνικού πληθυσμού της υπαίθρου, ο οποίος μας φιλοξενεί και στον οποίον έχομεν γίνει πραγματικό «βάρος» κατά την λαϊκήν έκφρασιν.

Εκτός απ΄ αυτό τα σπίτια μας στο Μελιγαλά, είν΄ αλήθεια πως δεν επυρπολήθησαν, όπως έγινε αλλού, αλλά ελεηλατήθησαν από ό, τι είχαν και μάλιστα έτσι που να έχουν απομείνει μόνον οι τέσσερες τοίχοι μόνοι και κενοί. Δηλαδή η κατάστασίς μας όμοία πέρα για πέρα με την των πυροπαθών και χειροτέρα μάλλον διότι ημών είναι εγκαταλειμμένη και η περιουσία είναι αρκετά θλιβερά και κρίσιμη. Διατρέχουμε τον κίνδυνον του εκ της πείνας και της εξαντλήσεως θανάτου.

Παρακαλούμεν υμάς όπως ευαρεστούμενοι επιτρέψητε την παραχώρησιν και εις ημάς τροφίμων ως εις πυροπαθείς, αφού άλλωστε είμεθα περισσότερον απ΄ αυτούς θύματα της καταστάσεως αυτής και αφού μόνον-δέκα πέντε- 15 άτομα είμεθα και μάλιστα τα τρία εξ αυτών μικρά παιδιά όπως διαφαίνεται και από την συνημμένην κατάστασιν.

Εκτός απ΄ αυτό σας παρακαλούμεν επιπροσθέτως τα τρόφιμα αυτά να τα προωθήτε όχι στο Μελιγαλά αλλά ή εις την Μερόπην, ή εις την Οιχαλίαν της επαρχίας Μεσσήνης, ή κάπου αλλού όπου σείς, νομίζετε της αυτής επαρχίας.

Συνυποβάλλομεν σχετικήν κατάστασιν όπως επίσης και βεβαίωσιν υπογεγραμμένην από την Οργάνωσιν του ΕΑΜ της περιφερείας όπως επίσης και από έναν πρόεδρον Κοινότητος διά την γνησιότητα και την ακρίβειαν των ανωτέρω που και αυτοπροσώπως δύνασθε να επιβεβαιώσητε.

Ευπειθέστατοι , οι Αιτούντες-οχτώ υπογραφές.

==========================================

 ΠΡΟΣ την Κεντρικήν Επιτροπήν του ΔΕΣ Πελοποννήσου ΔΙΑ του ενταύθα ΕΣ.

Κύριε Πρόεδρε,

Έχω την τιμήν να γνωρίσω Υμίν τα κάτωθι: 

Κατά το διάστημα των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων υπό των Γερμανών και Ταγματασφαλιτών εις την Επαρχίαν Τρυφιλίας, συνελήφθη παρ’ αυτών ο υιός μου Γεώργιος Παυλέας, όστις και μεταφερθη εις Μελιγαλάν.

Κατά την 1ην Μαΐου εξετελέσθησαν εις Μελιγαλάν 8-10 κρατούμενοι και ήλθε εις εμέ η πληροφορία ότι μεταξύ αυτών ήτο και ο υιός μου. Άλλαι πάλι, ανεξακρίβωτοι πληροφορίαι, φέρουν τον υιόν μου μη εκτελεσθέντα αλλά μεταφερθέντα εις Τρίπολιν ή Αθήνας, μάλλον Τρίπολιν. Έτσι διάφοροι φήμαι αλληλοσυγκρουόμενοι μ’ έχουν φέρει εις εξωφρενικήν κατάστασιν.

Πιστεύω να νοιώθετε ενός πατέρα τον πόνο που προσπαθεί να μάθη αν ζη ή αν πέθανε ο υιός του. Υποβάλλω θερμότατη την παράκληση με τον πόνο ενός πατέρα που έχασε το παιδί του και Σας παρακαλώ, μέσω του υφ’ Υμάς Ιδρύματος, το οποίον τόσα και τόσα προσέφερε στην ανθρωπότητα στις σημερινές στιγμές, να καταβληθή κάθε δυνατή στοργική προσπάθεια, για να εξακριβωθή αν ο υιός μου εξετελέσθη στον Μελιγαλά ή βρίσκεται στην Τρίπολη κρατούμενος, ή αν μετεφέρθη εις Αθήνας ή όπου αλλού.

Με τον πόνο του πατέρα που χάνει το παιδί του.

                                                     Ευπειθέστατος, ο αιτών – Χ. Παυλέας

==========================================

ΑΙΤΗΣΙΣ οικογενειών κρατουμένων      13.6.44

ΠΡΟΣ ΔΕΣ, Αξιότιμον κ. Πέρσον

Λαμβάνομεν την τιμήν να καταστήσωμεν πρωτίστως γνωστήν προς Υμάς την κατάστασιν των κρατουμένων μας απ΄τους Ταγματασφαλίτες Τάγματος ΣΤΟΥΠΑ και Γερμανούς Μελιγαλά.

Από αρκετό χρονικόν διάστημα-μετά την 22.3.44- παρά των Ταγματασφαλιτών και Γερμανών Μελιγαλά συνελήφθησαν και κρατούνται ακόμη διάφοροι και αρκετοί ιδικοί μας χωρίς αιτίαν και κανέναν λόγον συγκεκριμένον εκτός απ΄ ότι ήσαν συγγενείς ανθρώπων οργανωμένων εις την Εθνικοαπελευθρωτικήν και πατριωτικήν οργάνωσιν του ΕΑΜ.

Οι άνθρωποι αυτοί σήμερον κινδυνεύουν όλοι να αποθάνουν, χωρίς να ευρεθούν προ του εκτελεστικού αποσπάσματος, από την πείναν πρώτα-πρώτα, διότι δεν τους παραχωρούν ουδόλως τρόφιμα, παρόλο που είναι υποχρεωμένοι απ΄τους Κανόνας του Διεθνούς Δικαίου, αλλά κι αν δεν αποθάνουν από την πείναν κινδυνεύουν από διάφορα μολυσματικά νοσήματα και μαζί τους βέβαια και η άλλη Κοινωνία μας, διότι κρατούνται εις όλως διόλου ακατάλληλο και αναχρονιστικό οίκημα-εις μίαν αποθήκην όπου έβαζαν σανό και ζώα οι Ιταλοί, όταν ήσαν εκεί, χωρίς κανένα φεγγίτη με 4Χ6 μέτρα διάστημα, 60 άτομα.

Επιπροσθέτως όχι μόνον δεν τους παραχωρούν τρόφιμα τα ανθρωπόμορφα αυτά τέρατα, αλλά και τα ολίγα τρόφιμα που στέλλομε απ΄ ότι μας έχει απομείνει από τις λεηλασίες και τους εμπρησμούς των σπιτιών μας, δεν τα παραδίδουν κατακρατούντες τα και τοιουτρόπως περουσιάζεται το λυπηρόν φαινόμενον να τρώγωσι κάθε 4η ημέραν.

Εκτός των άλλων κάνομεν γνωστόν εις Υμάς και το βαρβαρώτερον και αισχρότερον όλων, την κατακράτησιν γυναικών εγκύων και ετίμων να τεκτοποιήσωσι, ως της Σταθούλας συζ.  Γεωργ. Κουφοποπούλου, κάτοικου καλυβίων Άνω Μεσσήνης, συγκεκριμένως και άλλων.

Ομοίως κάμνομεν γνωστόν και τον ξυλοδαρμόν, αρκετά άγριον και αναχρονιστικόν, ανθρώπων γερόντων άνω των 70 ετών, παραλίκων- ως του γέροντος Κοποπούλου 73 ετών, από την Πολίχνην Ανδανείας- ως και ανθρώπων ασθενών και γυναικών, όπως συγκεκριμένως του Αναστασίου Δορκοφύκη Δ-του του ΤΤΤ, ο οποίος είναι κουτσός, έχων εις τον αριστερόν πόδα πληγήν ανοιχτήν και αιμάσσουσαν από 40ετίας, της Ουρανίας συζ. Ιωάννου Δημητροπούλου, ηλικίας 72 ετών, πασχούσης από επιληψίαν, της γραίας Δημ. Γεωργιλέ, ηλικίας 75 ετών, πασχούσης από ρευματισμούς οξείς, νεφρίτιδα κλπ., χωρίς να θέλωμεν να αναφέρωμεν καταλεπτώς κι άλλα συγκεκριμένα παραδείγματα, που είναι αρκετά.

Αφαιρούμεν τώρα τας απανθρώπους και βαρβάρους εκτελέσεις ανθρώπων αθώων και ανυπερασπίστων και μεταξύ αυτών και γυναικών αι οποίαι ανά χρονικά διαστήματα έλαβον χώραν.

Διά ταύτα: Δ ι α μ α ρ τ υ ρ ό μ ε θ α   ε ν τ ό ν ω ς εις τον Διεθνή Ερυθρόν Σταυρόν και μέσω αυτού εις την Διεθνή Κοινήν Γνώμην, διότι είναι όλως διόλου αναχρονιστικά, βάρβαρα, ποταπά και έξω από κάθε Κανόνα Δικαίου και παρακαλούμεν μάλιστα τη δημοσίευσή τους.

Παρακαλούμε Υμάς όπως ευαρεστούμενοι, το συντομώτερον επιληφθήτε, είτε αποστέλλοντες αντιπρόσωπόν Σας να διαπιστώση την κατάστασιν και αλήθειαν ανωτέρω, και θέσητε τέρμα εις την θλιβεράν δι΄ημάς και την Κοινωνίαν μας κατάστασιν αυτών που εδημιούργησαν τα προδοτικά Τάγματα του Στούπα, μαζί με τους Γερμανούς του Μελιγαλά.

Πεποίθαμεν ότι η ανωτερότης Υμών θα προσφέρη δι΄ άλλην μίαν φοράν τας ευγενικάς υπηρεσίας της.

                                        Ευπειθέστατοι, οι αιτούντες-27 υπογραφές

==========================================

ΑΙΤΗΣΙΣ κατοίκων Άνω Μεσσήνης ή Μερόπης      13.6.44

ΠΡΟΣ τον ΔΕΣ, Αξιότιμον κ. Πέρσον

Λαμβάνομεν την τιμήν να αναφέρωμεν υμίν ότι η θλιβερά κατάστασις των κρατουμένων παρά των Ταγματασφαλιτών και Γερμανών Μελιγαλά μας ποιεί αλγεινήν εντύπωσιν και μας τάσει αλληλέγγυους των οικογενειών των κρατουμένων.

Πιστεύουμε πως η διαμαρτυρία μας αυτή θα εύρη απήχησιν εις τα ευγενή αισθήματά σας και εις ολόκληρον τον πολιτισμένον κόσμον ο οποίος φρικιά προ του αίσχους αυτού και πως ακόμη θα επιληφθήτε το συντομώτερον προκειμένου να βάλετε τέρμα εις αυτήν την κατάστασιν.

                                             Ευπειθέστατοι, οι αιτούντες-83 υπογραφές.

==========================================

ΑΙΤΗΣΙΣ Γεωργίου Κουφοπούλου                            Καλύβια  3.7.1944

ΠΡΟΣ τον ΔΕΣ, κ. Πέρσον.

Λαμβάνω την τιμήν να εκθέσω εις υμάς όπως έχουν τα πράγματα:

Από τας 20 Απριλίου 1944 συνελήφθη από Γερμανούς και Ταγματασφαλίτες, Τάγματος Στούπα, η σύζυγός μου Σταθούλα Κουφοπούλου, η οποία είναι έγκυος. Έκτοτε αφού κατεκρατήθη στο μελιγαλά, μέσα σε μια ανήλιαγη αποθήκη που την έλεγαν φυλακή, μέχρι σήμερα 3.7.44, παρ΄ ότι ήταν έγκυος και παρ΄ ότι αυτό  ήταν πασιφανέστατο και γνωστό στους Γερμανούς και Ταγματασφαλίτες, μετεφέρθη σήμερρον με Γερμανικήν φάλαγγα εις την Τρίπολιν διά εκτέλεσιν.

Επειδή η κατακράτησίς της ήτο πέρα για πέρα άδικος, επειδή και και όχι άδικος να μην ήταν, δεν έπρεπε να γίνη και αυτή να είναι κλεισμένη μέσα σε φυλακή, επειδή η εκτέλεσις γυναικών και μάλιστα εγκύων πουθενά δεν έχει ακουσθή, επειδή όλη αυτή η Ιστορία και το Δράμα από την αρχή μέχρι το τέλος δεν είναι παρά ολωσδιόλου απάνθρωπον και βάρβαρον, και έξω από κάθε κανόνα Διεθνούς Δικαίου, δια όλα αυτά δ ι α μ α ρ τ ύ ρ ο μ α ι  εις τον Διεθνή Ερυθρόν Σταυρόν και μέσω αυτού εις την Διεθνή Κοινήν Γνώμην διά τας ωμότητας των τυράννων μας.

Παρακαλώ δε τον ΔΕΣ όπως ευαρεστούμενος επιληφθή ο ίδιος δι΄ αντιπροσώπου μήπως προληφθή η εις θάνατον εκτελεσίς της. Σήμερον θα κρατήται εις τας φυλακά της Τριπόλεως.

Πιστεύουμε εις τα ανώτερα αισθήματά σας και εις τας ενεργείας σας.

Ευπειθέστατος, ο αιτών Γ. Κουφόπουλος 

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΞΕΛ ΠΕΡΣΟΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΑΠΟ “ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ”

Στον ιστοχώρο αυτό έχουν αναφερθεί κάποια αποσπάσματα από το βιβλίο: ΚΟΣΜΑΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ /"Εθνική Αντίστασις 1941-1945 /Αθήναι 1964.

Ο Κοσμάς Αντωνόπουλος, όπως αναφέρει ο ίδιος επί κατοχής ήταν δικηγόρος πρωταγωνιστής στα τότε δρώμενα. Ήταν από το χωριό Κοπανάκι Τριφυλίας οικισμός πολύ κοντά στην κώμες Αετός και Κυπαρισσίας με δράση εκεί με τον Ε.Σ. Στην περιοχή υπήρξε ραγδαία ανάπτυξη και δράση του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ το καλοκαίρι του 1943 με σοβαρότατα αντίποινα από τους κατακτητές και από τους τότε του Ε.Σ.(Εθνικός Στρατός). Τον Σεπτέμβριο του 1943 ο Αντωνόπουλος καταφεύγει στην Αθήνα και έκτοτε δεν έχουμε καμία αναφορά γ΄αυτόν για την δράση του. Ο πατέρας του Εμμανουήλ Αντωνόπουλος συμβολαιογράφος στον Αετό καταδικάζεται από τους αντάρτες  το Φεβρουάριο του 1944 σε 3μηνη φυλάκηση με αναστολή και την 20-7-1944 συλαμβάνεται από ανταρτες πάλι και μεταφέρεται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαλβάτσου, όπου καταδικάζεται σε θάνατο και εκτελείται. (Ίσως και μάλλον είχε σχέση η εκτελεσή του με το ρόλο του γιού του, Κοσμά Αντωνόπουλου στην Αθήνα).

Στο βιβλίο του, αναφέρεται κυρίως για την «Εθνική Αντίσταση» σε όλη την Πελοπόννησο, με πολλά ονόματα και γεγονότα. Οι παραλήψεις και τα αρκετά λάθη σε ονόματα δικαιολογούνται απόλυτα. Δεν δικαιολογούνται όμως  η κυριαρχία στην περιγραφή των γεγονότων και των ρόλων των προσώπων σ΄αυτά ,  των ψεμάτων, διαστρεβλώσεων, μυθοπλασιών και αλλοιώσεων. Η ιστοριογραφία αυτή δεν είναι άνευ προηγουμένου, ταυτίζεται με σχεδόν με των άλλων ομοιών του “εθνικιστών” μέχρι και σήμερα ακόμα, λες και υπάρχει ένα διαχρονικό κέντρο που τους καθορίζει την ιστοριογραφία τους.

Περί ου ο λόγος:

Στο εν λόγω βιβλίο του, ο Κοσ. Αντωνόπουλος αναφέρει με μεγάλη ευφαντασία μια δήθεν συμφωνία που έγινε μεταξύ Γερμανών και κομμουνιστών, η οποία δεν τεκμηριώνεται με τίποτα και βάση αυτής παραλαλεί  με αντικομουνιστικές και εθνικιστικές κορώνες και γενικά ανιστόρητα.

Το πιο άτιμο του Κοσμ. Αντωνόπουλου είναι ότι έβαλε πρωταγωνιστή στο μεγάλο ψέμα του, τον μεγάλο σύγχρονο φιλέλληνα  Άξελ Πέρσον, γνωρίζοντας ότι είχε αποβιώσει το 1951 και άρα δεν θα υπήρχε αντιδρασή του, αλλά μην γνωρίζοντας ότι το «Αρχείο Πέρσον» θα έρχονταν κάποτε στην δημοσιότητα και στο οποίο δεν υπάρχει μα απολύτως τίποτα, ούτε σχετικό με την συμφωνία που υποτίθεται είχε συνυπογράψει και ο Πέρσον ως «αντιπρόσωπος» των Γερμανών.

Από το βιβλίο του  Πολύδωρα Δανιηλίδη, “Ο Πολύδωρος θυμάται"/ 1989,σ.173 (Ο Πολ. Δανιηλίδης ή Αχιλλέας, ήταν μεγαλο-στέλεχος του ΚΚΕ εστάλει 11 Νοεμβρίου 1943στην Πελοπόννησο ως πολιτικός επίτροπος της ΙΙΙ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ, μέχρι αρχές Ιουνίου 1944) διαβάζουμε :

«Mια χοντροκομμένη παγίδα

‘Ένα αξιοσημείωτο γεγονός στα τέλη του Φλεβάρη του 1944 ήταν και το εξής: Ο διευθυντής του Ερυθρού Σταυρού της Τρίπολης πήγε και συνάντησε ένα τμήμα δικό μας, που δρούσε στο Πάρνωνα. Ερχόταν σαν μεσολαβητής δήθεν εκ μέρους των Γερμανών. Ζητούσαν να μη ενοχλούνται από τους αντάρτες σε αντάλλαγμα όταν θα έφευγαν, θα άφηναν τον οπλισμό τους και τα τρόφιμα τους στο ΕΛΑΣ.

Επιδίωκε δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, σαν μεσολαβητής δήθεν του Ερυθρού Σταυρού να μας παγιδέψει σ΄ ένα σύμφωνο με τους Γερμανούς! Πρότεινε μάλιστα να γίνει και γραφτό αυτό το σύμφωνο.

Ήρθε στην έδρα της μεραρχίας ο Πολυχρονιάδης, άλλοτε γραμματέας της Ομοσπονδίας Επισιτισμού, που είχαμε κάνει μαζί στις φυλακές της Αίγινας , και μας ανέφερε χαρούμενος την πρόταση των Γερμανών. Εξοργισμένος του επισήμανα ότι αυτά είναι προβοκάτσια ήταν παγίδες των Εγγλέζων. Επιδίωκαν να μας εκθέσουν, πως κάνουμε σύμφωνα με τους Γερμανούς. Αυτό θα ήταν η μεγαλύτερη γκάφα για μας.

Ο άνθρωπος τα έχασε μπροστά σ΄ αυτή την εξήγηση. Πήραμε την απόφαση να δοθεί η απάντηση, πως εμείς όχι μόνο δεν κάνουμε σύμφωνα με τους Γερμανούς, αλλά αντίθετα όπου θα βρίσκομε Γερμανό θα τον τουφεκάμε. Πριν ακόμα φτάσει η απάντηση μας σ΄ αυτόν το μεσολαβητή, με διαταγή μας τα τμήματά μας είχαν αρχίσει κιόλας συγκρούσεις με τους Γερμανούς. Αργότερα όταν ήρθε ο Άρης κι έμαθε αυτό το περιστατικό, έκλεισε στη φυλακή τον Πολυχρονιάδη έστω κι  αργά, γιατί το θεώρησε προδοσία.»

Στα αναφερόμενα του Δανιηλίδη δεν αναφέρεται ο γνωστός σε όλους στη Πελοπόννησο Αξελ Πέρσον  αλλά  κάποιος «μεσολαβητής δήθεν του Ερυθρού Σταυρού» , ούτε ότι υπογράφτηκε κάποιο σύμφωνο ,(δεν θα μπορούσε άλλωστε χωρίς την έγκριση της Μεραρχίας) και γι΄ αυτό ο Πολυχρονιάδης πήγε στην έδρα της Μεραρχίας, να συζητήσει το θέμα. *(Οι Άγγλοι θα έμαθαν τον λόγο της μετάβασης στην έδρα της Μεραρχίας του Πολυχρονιάδη από τον αποδεδειγμένα κατάσκοπο των Άγγλων αντισμήναρχο Πότη Μαντζουράνη που ήταν εκεί ως  επιτελικός.) 

Και ο Κοσμάς Αντωνόπουλος σχετικά παραληρεί στο βιβλίο του κατωτέρω:

ΙΤΑΛΟΓΕΡΜΑΝΟΙ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ

[…]

Κατά τας αρχάς του 1944 έχει αρχίσει, πλέον, να γύρη η πλάστιγξ του πολέμου υπέρ των συμμάχων. Οι Γερμανοί αισθάνονται την ανάγκην να συνεννοηθούν, κάπως επισήμως με τους κομμουνιστάς εν όψει αναχωρήσεώς των από την Ελλάδα. Κατά το τέλος Φεβρουαρίου 1944 οι Γερμανοί εις την Πελοπόννησον αποστέλλουν ως εκπρόσωπόν των τον αντιπρόσωπον του Ερυθρού Σταυρού εις Πελοπόννησον Πέρσον και ειδοποιεί τους κομμουνιστάς ότι θέλει μίαν συνάντησιν, ίνα μεταβιβάση προτάσεις των Γερμανών. Τόπος συναντήσεώς των ωρίσθη η Αράχωβα[Καρυές] την 4 Μαρτίου 1944. Η συνάντησις επραγματοποιήθη. Ο Πέρσον αναπτύσσει τις προϋποθέσεις και επιθυμίας των Γερμανών: «…ότι η κατοχή της Ελλάδος βαίνει προς το τέρμα της και ότι οι Γερμανοί είναι εις το στάδιον της τελικής ήττης των. Ότι δεν είναι αλήθεια αι πληροφορίαι περί αμέσου αποχωρήσεως των Γερμανών. Ότι οι Γερμανοί προτείνουν να σωθούν αι γερμανικαί δυνάμεις και μη καταστραφή περαιτέρω η Ελλάς, και ζητούν να γίνη μία απ΄ ευθείας συνάντησις με τους αξιωματικούς των Γερμανών».

Αυτά προτείνει ο Πέρσον, ως εκπρόσωπος των Γερμανών. Οι κομμουνισταί δέχονται να γίνη η συνάντησις και αυτή επραγματοποιηθή εις θέσιν «Κολλίνες» Κυνουρίας την 6^ην Μαρτίου 1944, όπου ήλθαν οι καπεταναίοι του ΚΚΕ-ΕΛΑΣ, τρείς Γερμανοί αξ/κοί και ο Πέρσον. Οι Γερμανοί εδήλωσαν ότι αναφέρονται εις όσα επρότειναν την 4-3-44 διά του Πέρσον κι προσθέτουν ότι είναι εξουσιοδοτημένοι να προετοιμάσουν το έδαφος πλήρους συνεννοήσεως που θα γίνη με τον Γερμανόν Στρατηγόν, όστις αμέσως θα απέλυε 100 κρατουμένους από την Σπάρτην ως πρώτην εκδήλωσιν αγαθών προθέσεών του, υπό τον μοναδικόν όρον να μην επιτεθούν οι κομμουνισταί κατά των Γερμανών κατά τον χρόνον αναχωρήσεώς των από την Ελλάδα και εις αντάλλαγμα, δε θα τους παρεχώρουν όπλα και πυρομαχικά.

Ανεκοίνωσαν επίσης οι Γερμανοί αξιωματικοί απόφασιν του Γερμανού στρατηγού των, να προβή επίσης εις ανικητοποίησιν των δυνάμεών του επί 10ήμερον διά να βεβαιωθούν οι κομμουνισταί πλήρως διά την καλήν του πρόθεσιν. Αυτή η ανακωχή πράγματι έγινε. Οι κομμουνισταί απεδέχθησαν την ανακωχήν και συνεφώνησαν εις όλα τα προταθέντα υπό του Πέρσον και των Γερμανών αξιωματικών. Κατά το 10ήμερον της ως άνω ορισθείσης ανακωχής οι κομμουνισταί επετέθησαν κατά πολλών ελληνικών χωριών τήρησιν του λόγου των από τους Γερμανούς.

Μετά την παρέλευσιν του 10ημέρου αυτού της ανακωχής επακολουθούν νέες συνεννοήσεις και την 30 Μαρτίου 1944 εις Άνω Κολλίνα Κυνουρίας συναντώνται εκ μέρους των Γερμανών ο διοικητής Γερμανικής Πολιτικής Αστυνομίας Σπάρτης, συνυπογράφει, δε και ο αντιπρόσωπος του Ερυθρού Σταυρού Τριπόλεως. Το πλήρες κείμενον έχει ως εξής:

Άνω Κολλίνα 30-3-44

Σ υ ν ε ν ν ό η σ ι ς

Συνήλθωμεν σήμερον την 30-3-44 η S.D. Γερμανική Πολιτική Αστυνομία και ο Αντιπρόσωπος Πελλ. Επιτροπής και Αντ. Επιτρ. Λακωνίας και ο Αντιπρόσωπος του 8ου Συν/τος και αποφασίσαμε τα κάτωθι:

Κατόπιν προτάσεως των Γερμανικών Αστυνομικών Αρχών, κατάπαυσιν μέχρι και της 10-4-44 πυρός και εκ μέρους των δύο παρατάξεων, συμπεριλαμβανομένων και των Ταγμάτων Ασφαλείας, μέχρις ότου αποφανθούν και αι δύο ανώτεραι αρχαί περί των προτάσεων των γενομένων παρά των Γερμανικών Αρχών. Αι δύο συμβαλλόμεναι παρατάξεις υποχρεούνται να τηρήσουν τ’ ανωτέρω μέχρι νεωτέρας τελικής αποφάσεως περί την Λακωνίαν και γενικώτερον περί την Πελοπόννησον. Η υπόθεσις θα συζητηθή εις Αθήνας την 9-10-4-44 εκ μέρους και των δύο συμβαλλομένων.

                                     Η Ελλάς για τους Έλληνας

                                              Υπογραφαί

                 Πέτρος ΤΣΑΚΩΝΑΣ (Πολ.ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΑΔΗΣ)

              ΑΠΑΛΟΔΗΜΟΣ, αντιπρ. Του 8ου Συνταγ/τος ΕΛΑΣ

         Ο Αντιπρόσωπος του                                Ο Διοικητής της Γερμανικής

      Ερυθρού Σταυρού ΤΡΙΠΟΛΕΩΣ              Πολιτικής Αστυνομίας ΣΠΑΡΤΗΣ

       (Υπογραφή δυσανάγνωστος)                     (Υπογραφή δυσανάγνωστος)

Όπως θα είδεν ο αναγνώστης, οι κομμουνισταί υπέγραψαν τότε το προδοτικόν συμφωνητικόν με τους Γερμανούς και με σημείωσιν εις το σώμα του Συμφωνητικού «Η Ελλάς για τους Έλληνες»! Οι κομμουνισταί, ενώ έσφαζαν τα παιδιά της Ελλάδος, τα έσφαζαν εν ονόματι της Ελλάδος, ως προδότες της Ελλάδος. Τώρα υπογράφουν προδοσίαν της Ελλάδος, ως εκπρόσωποι της Ελλάδος! Τέτοια θρασύτης και αναίδεια δεν ημπορούσε να συλλάβη και ο συγγραφεύς με την φαντασίαν όλου του κόσμου. Ο κομμουνισμός, όμως, χάριν των σκοτεινών σκοπών του χρησιμοποιεί τα πάντα.

Εν συνεχεία οι κομμουνισταί ετήρησαν πλήρως την συμφωνίαν των.

Δεν έρριξαν ούτε μία σφαίρα κατά των γερμανών, δεν έκαμαν ούτε μίαν επίθεσιν εναντίον των, ούτε και κατά την 1^ην Σεπτεμβρίου 1944, ότε οι Γερμανοί ανεχώρησαν από την Πελοπόννησον[…] Έτσι οι Γερμανοί την 1^ην Σεπτεμβίου 1944 αναχωρούν ανενόχλητοι. Το Σύμφωνον κομμουνιστών-Γερμανών της 6^ης Μαρτίου 1944 των Κολλινών-Κυνουρίας τηρείται ακριβώς. Οι Γερμανοί αναχωρούν από την Πελοπόννησον ήσυχοι, ίσως ησυχώτεροι από τότε που ήλθαν. Οι αντάρτες που θα τους επετίθεντο εδολοφονήθησαν από τους κομμουνιστάς, οι σύμμαχοι δεν έκαναν απόβασιν εις Πελοπόννησον διά να τους ενοχλήσουν.

Οι κομμουνισταί ως αντάλλαγμα του Συμφώνου συνεργασίας των με τους Γερμανούς παίρνουν σωρούς όπλων και πυρομαχικών, που έχουν αφήσει οι Γερμανοί εις τις άκρες των δρόμων απ΄ όπου φεύγουν.

Οι Γερμανοί φεύγοντας ανατινάσσουν δρόμους, γέφυρες, αεροδρόμια, εργοστάσια, κτίρια. Ανατηνάσσουν την γέφυρα Αχλαδοκάμπου και τον Ισμόν της Κορίνθου και ρίχνουν εις τον Ισθμόν όλα τα βαγόνια μας και τις ατμομηχανές μας.

Αφίνουν παντού φλόγες, ερείπια, δολοφονίες, εγκλήματα. Φεύγουν, όμως, ανενόχλητοι. Οι κομμουνισταί συνεργάτες των δεν διαθέτουν ούτε μία σφαίρα εναντίον των. Τις θέλουν τις σφαίρες δια τους Έλληνες…Το υποστηρίζουν καθαρά και ξάστερα πλέον μετά τον Σεπτέμβριον 1944. Και συνεχίζουν και συμπληρώνουν το έργο των Γερμανών, μόλις ανεχώρησαν με σφαγές χιλιάδων Ελλήνων εις Μελιγαλά, Πύργον, Καλαμάτα, Γαργαλιάνους, Πύλον, Αχλαδόκαμπον κ.α. κ.α.

Ουδείς Έλλην αμβιβάλλει διά την ιστορικήν αλήθειαν αυτών των γεγονότων. Αλλά το ζήτημα είναι άλλο: Δεν πρέπει ουδείς Έλλην να τα ξεχάση. (σελ. 874-877 του βιβλίου ο.π.) *

* σ. εμού: Ερχόμαστε στο σήμερα,...  συνεχιστές του Γκεμπελισμού βρήκαν την κατωτέρω φωτογραφία (μάλλον από άλλο κράτος η εικόνα ) ή την κατασκεύασαν , και υποτίθεται ότι είναι από την υπογραφή της «συνεννόησης»,  και χωρίς να αναφέρονται στον Κοσμά Αντωνόπουλο, παραθέτουν μόνο την συμφωνία χωρίς τους υπογράφοντες αυτήν, διότι φαντάστηκαν άλλα ονόματα και όχι αυτά τα φανταστικά που αναφέρει ο Αντωνόπουλος, αναπλάθοντας το ψέμα πιο πονηρά-"Γκεμπελίστικα", ως ιστορία στα πλαίσια του: «Δεν πρέπει ουδείς Έλλην να τα ξεχάση»-(να μην ξεχάσει τι; τα ψέματα; ή την “Τέτοια θρασύτης και αναίδεια” του Κοσμά Αντωνόπουλου και...) και τα φτυστά ταγματαλήτικα  την έγραψαν σε βιβλίο  και το αναπαράγουν σε ιστοσελίδες σήμερα και αναρωτιέται κάποιος γιατί; Για να υπάρχει πάντα ένας επωασμός αυγών φιδιών που βολεύει το σύστημα των ρωμιών;….ο αρχηγός μανιάτης που έγραψε το βιβλίο είναι ο : [(Από βικιπαίδεια) Χρήστος Γούδης (ποιητ. Χρίστος Γούδης) (Πειραιάς 1947). Καθηγητής αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Πατρών, ποιητής και συγγραφέας μεταφραστής ξένης λογοτεχνίας, πολιτικός στοχαστής. Είχε εκλεγεί στο παρελθόν δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων με την Ελληνική Αυγή για την Αθήνα.]…

Υ.Γ. Όλα τ' ανωτέρω εξηγούνται από που πηγάζουν και πιά η δράση του Κοσμά Εμμ. Αντωνόπουλου όταν ήρθε στην Αθήνα το Σεπτέμβριο του 1943 και που τα βρήκε τότε τόσα στοιχεία και ονόματα του ογκώδους βιβλίου, τα οποία χάλκευσε πρόσθεσε ψέματα (εννοείται όχι μόνος του) και τα παρουσίασε εθελοντικά  όπως θέλαν, οι ένοχοι και ατιμητές του Δίκαιου του Αίματος των Ελλήνων και της Ιστορίας: “Ο εθνικός αγωνιστής Κοσμάς Εμμ. Αντωνόπουλος, ιστορικός της Ελληνικής Χωροφυλακής”(metapedia) ...(1962-1964 επί ΕΡΕ ο Αντωνόπουλος  Νομάρχης Θεσπρωτίας)...και σήμερα εννοείται από πιά συρτάρια βγήκε και διοχετεύτηκε η φωτογραφία μετά των φαιδρών ψεμάτων.

18-10-2020

Αετίων Σωτήριος Ριζόγιαννης

Υ.Γ.(1) Από το «Αρχείο Πέρσον» μια επιστολή που αφορά και το χωριό μου Στεφάνι :

Σεβαστέ μου κ. Καθηγητά,                                     Μυκήναι 30.12.1943

Ο κ. Αντωνόπουλος μας επληροφόρησε ότι εις το Άργος ήλθαν τα άλευρα. Τώρα σας παρακαλούμεν να διατάξητε να χορηγηθούν τα αναλογούντα εις την Κοινότητά μας, διότι έχομεν μεγάλην ανάγκην.

Δέον να λάβετε υπ΄ όψιν σας, ότι άλλαι Κοινότητες, όπως π.χ. του Ανυφιού, αι οποίαι είναι δέκα φορές ευπορώτεραι της ιδικής μας, έχουν επανειλημμένως λάβει άλευρα από τα Κέντρα από τα οποία εξαρτώνται, ενώ εις την ιδικήν μας Κοινότητα οι κάτοικοι δεν έλαβον από το Κέντρον τας κανονικάς διανομάς αλλά μας το αφήρεσαν. Θα σας παρακαλέσωμεν να φροντίσετε να παύση το κακόν αυτό και να αρχίση το Κέντρον να μας δίδη κανονικώς εκάστου μηνός τα άλευρα.

Σας πληροφορούμεν και σας κάμνομεν γνωστόν ότι τα περισσότερα παιδάκια του χωριού μας είναι ασθενή από διάφορες ασθένειες και ιδίως από ευκοιλιότητα λόγω της κακής διατροφής των από αραβόσιτον και βρώμη.

Η Κοινότης Στεφανίου η οποία είναι η πλουσιώτερη Κοινότης εις κτηνοτροφίαν και σιτηρά λαμβάνει κανονικώς άλευρα, όσπρια και ζάχαρη. Επίσης και ο Άγιος Βασίλειος, το οποίον-χωρίον- είναι το πλουσιώτερον χωριό της Κορινθίας όπως και σεις το γνωρίζετε, λαμβάνει και αυτό κανονικώς , όπως και η Κοινότης Στεφανίου, τα ανωτέρω είδη διατροφής.

Πιστεύω κ. Καθηγητά ότι, εάν συγκρίνωμεν τας ανωτέρω Κοινότητας με την ιδικήν μας, θα ίδωμεν ότι την ιδικήν μας την έχει σχεδόν εγκαταλείψει ο Ερυθρός Σταυρός, εις την οποίαν δεν υπάρχει ούτε νερό να πιούν οι κάτοικοι. Σας γράφω εξ ονόματος των φτωχών Μυκηναίων.

                               Σας ασπάζομαι την δεξιάν σας-Κώστας Ντάσης *

*σ. εμού: Είναι άδικος ο πατριώτης από τις Μυκήνες. Πράγματι δεν πείνασαν οι περισσότερες οικογένειες στο Στεφάνι λόγω της κτηνοτροφίας κυρίως. Εγώ δεν είχα ακούσει από τους γέροντες για βοήθεια από τον ΔΕΣ στο Στεφάνι και σημερινά που ρώτησα, κάποιοι είχαν ακούσει ότι πράγματι μια φορά είχε γίνει μια παραλαβή, κυρίως ελαιόλαδο όμως, διότι τότε οι Στεφανιώτες το στερούνταν σχεδόν παντελώς μιας και δεν είχαν ελαιώνες΄ όπως σήμερα (Η παραλαβή έγινε από τον τότε πρόεδρο του χωριού Δημ. Παπαντωνίου και η  διανομή που έκανε λέει, ότι δεν ήταν τόσο δίκαιη )

***

Υ.Γ.(2) Η αυτή “ανάρτηση” είναι προς τιμή εκ μέρους μου, στον μεγάλο φιλέλληνα Άξελ Πέρσον, ως ανταπόδοση της τιμής που έκανε στο πάτερ μου, με το να κλίνει το γόνυ του και να του φυλήσει το χέρι του , όπως αναφέρω αλλού !

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΑΥΤΉΣ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ: http://rozosotiris.blogspot.com/2020/10/blog-post.html